भांगरभूंय | प्रतिनिधी
शिकपी भुरग्यां भितर विज्ञानीक वृत्ती विकसीत जातली जाल्यार गौतम बुद्धाची शिकवण तांचे मेरेन पावोवप दरेक पालकाची तशीच आमची शिक्षकांचीय जापसालकी जावन आसा. अशें हांव मानता. कारण बुद्धाची ही शिकवण खूब मोलादीक जावन आसा. ते म्हणटात, ”कोणय सांगता म्हूण कसलेय गजालींचेर विस्वास दवरूं नाकात वा ती गजाल परंपरागत आसा म्हणूनय ताचेर विस्वास दवरूं नाकात. शिक्षकांक रेस्पेद दिवचो म्हूण तुमी, ते सांगतात ताचेर विस्वास दवरु नाकात. तुमी, शिक्षक जें म्हणटात त्या गजालींचो विचार करात. तपासणी आनी विश्लेशण करून पळयात. तुमकां जर ती गजाल सगल्यांच्या बर्या खातीर उपेगाक येवचे तांकीची आसा, अशें सिद्ध जाता जायत तरच ती आपणायात.” गौतम बुद्धाची ही शिकवण शिकपी भुरग्यांक बरे तरेन समजावची गरज पयलींय आशिल्ली आनी आतांय आसा.
शिकपी भुरग्यांक जर आमी सोद कार्याचो दिश्टावो करून दितले जाल्यार मनशांची ही जीण विज्ञाना बगर अपूर्ण हें सत आमी तांकां पटोवन दिवचे पडटलें. हो वावर तसो सोंपो आनीक इल्लो-दुलो न्हय म्हण सातत्यान हळू- हळू मुखार व्हरचो पडटलो. ताचे उपरांतच भुरग्यांक विज्ञानाचो दिश्टावो जावंक आधार मेळूंक पावतलो. तसो दिश्टावो जाल्या उपरांतच ते भुरगे आपले परीन नवे सोद लावचे यत्न करतले आनी मागीर एक ना एक दीस सगल्यांच्या प्रयत्नाक येस येतलें हें निश्चीत. आठवी मेरेन कोण नापास जावचो ना हो सक्तीचो शिक्षण कायदो चालीक लागत सावन भुरग्यांचे सोद कार्य फाटीं पडलां काय कितें ? अशे तरेचो सूर अदीं मदीं कानार पडत आसता. अशें आसलें तरी लेगीत चालीत आशिल्ली ‘सातत्यपूर्ण भोवव्यापक मूल्यमापन’ शिक्षण पध्दत. हीच पद्दत शिकपी भुरग्यां खातीर बरी सुटसुटीत जावन आसा. आज विज्ञान आनीक तंत्रज्ञान हाचे मजतीन खंयच्याय क्षेत्रांतलें मुल्यांकन करूं येता. खंयचे क्षेत्र कितली उदरगत करता कांय लुकसाण सोंसता हाचो तपशील अशा सोद कार्याक लागूनच रोखडोच मेळूंक शकता. मुल्यांकना बाबत जेश्ठ विचारवंत रॉस हांचे म्हण्णेय याद दवरपा सारकें. ते म्हणटात ‘मुल्यांकनाचे सगले तंत्रा- यंत्रा नश्ट जावंक पावलीं जाल्यार ह्या नव्या संवसारची पुराय संस्कृती रेवेंच्या घरां वरी कोसळून पडटली.’
शिक्षीत पिळगी म्हणुया वा तरनाटी पिळगी म्हणुया नव्या भारताची संकल्पना दोळ्यां मुखार दवरून वावुरतले जाल्यार सोद कार्यांत भरीव वावर करचो पडटलो. आनी ते पासत शिकपी भुरग्यांचो ‘सायन्टीफीक टेंपर’ वाडोवंचे यत्न करचे पडटले. नवे पिळगे बाबतींत विचार केलो जायत जाल्यार शिकपी भुरग्यां भितर विज्ञानीक वृत्ती तयार जाल्ली पळोवंक मेळटा. विज्ञानीक नदर आशिल्ल्याचो आंकडो वाडत वचून भुरग्यांनी तांतूंत भर घालीत तर भारताचें भविश्य उज्वळ जाव येता. हेर क्षेत्रां बराबर शिक्षणीक क्षेत्रांत लेगीत अमूल्य बदल घडत आशिल्ल्यान अशी आस्त आमी बाळगूंक काय हरकत ना. भुरग्यांच्या पालकानीय सदचे जिणेंत आशिल्ल्या विज्ञानाचे म्हत्व देखी सयत तांकां पटोवन दिवंक फुडाकार घेवंक जाय.
विज्ञानीक नदरेंत याद दवरपा सारक्यो सकयल दिल्ल्यो ह्यो गजाली गरज उप्रासता त्या प्रमाण आमी सगल्यांनी भुरग्यांक कळटा तश्यो सोप्या उतरांनी समजावन सांगूंक जाय.
सत आनी नवीन गिन्यानाचो सोद लावप गरजेचो.
तपासून पळयले बगर वा उपेगात हाडून चाचणी केले बगर कितेंच मानप ना.
निरिक्षण तथ्यां आनी खात्री करून घेतिल्लीं तत्वांच मानप.
विज्ञाना बाबतींत मनांक शिस्त लावन घेवप गरजेची जावन आसा.
नव्या निरिक्षणाचेर आदारून पयली आपणायल्ली तथ्यां बदलपाचीं तांक दवरप गरजेची.
तुमी जाणात आसतले ‘सायन्टीफीक टेंपर’ आमचे खातीर नवो न्हय. कारण ह्या सगल्या गजालींचो उल्लेख आमच्या वेदांनी जाल्लो आसा. तो विशय मागीर विज्ञान, गणीत वा आयुर्वेद आसूं आमचे प्राचीन भारतीय विज्ञानीक तेच प्रमाणे रुशी- मुनीं हांका लेगीत ह्या सगल्या गजालींची बरी जाण आशिल्ली. आज आमचो देस वेग- वेगळ्या क्षेत्रांत पावल दवरूंक लागला अशा वेळार भुरग्यांची विज्ञानीक नदर प्रखर करची ही काळाची गरज जावन आसा. तरनाट्यांक सोद कार्यांत मजत जावची म्हूण शिक्षणीक मळार नवे- नवे उपक्रम चालीक लायिल्ले आसात. ताचो लाव घेवन भारताच्या गांवगिर्या वाठार्यांत शिकपी भुरगीं दिसपट्टीं कामां सोपी जावचीं म्हूण नवी-नवी यंत्रां तयार करूंक लागल्यात.
विज्ञान आनीक तंत्रज्ञान मंत्रालय हांचे वतीन यत्ता सवी ते यत्ता धावीत शिकपी भुरग्यां भितर ‘सर्जनशील विचार संस्कृती’ रुजोवंचे यत्न करीत आसता. ताचे खातीर विज्ञान विशया संबंधी धा लाख नव्यो संकल्पना तयार करच्यो आसात. खास करून डिजीटल इंडिया सारके मंत्र मुखार हाडून बरे तरेन चालीक लावन भुरग्यांच्या सोद कार्याक वेगळे वळण दिवचो यत्न थोखणायेक पात्र आसा. अशे तरेचे यत्न सफळ करूंक शिक्षक ह्या नात्यान आमीय फुडाकार घेवन शिकपी भुरग्यांची विज्ञानीक नदर वाडोवंचे खातीर खर प्रयत्न केल्यार कशे कितें ? कारण मनीस तंत्रज्ञाना उपेग फातर फोड युगा पासून ते आज मेरेन करीत आयल्यात.
नवी पिळगी पावला पावलाक तंत्रज्ञानाचो उपेग व्हड प्रमाणांत करूंक लागल्या. ताचे बगर हे पिळगेचे पान लेगीत हालना म्हणल्यार जाता. आनी म्हूण तांणी नवें- नवें सोदकार्य हातांत घेवप गरजेचें थारता. आमी जर तांची कुशळटाय वळखून, फाटीर हात दवरून तांका प्रेरीत करीत रावले तर हे सोद कार्य सातत्यान मुखार वचत रावंक शकतलें. कारण जीण सोपी, सुखी आनी निरोगी जावंक मनशानीच लायिल्ले वेग-वेगळे सोद कारणीभूत आसात. हें सत आमी केन्नाच न्हयकारूंक शकचे नात.
एच मनोज
9822441417
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
