भांगरभूंय | प्रतिनिधी
तुजे मायेची सर
कोणाकच येवंचीना
बाबा तु म्हऱ्यांत आसल्यार
म्हाका कसलीच भिरांत ना…
म्ह जो बाबा सांगाता आसल्यार कोणाचीच भिरांत
नासता. म्हजो बाबा शक्तिमान अशेंच तेन्ना म्हज्या
बाल मनाक दिसताले. आई परस चडूच बाबा म्हाका आवडटालो. ल्हान आसतना बाबा वता थंय हांव वचूक सोदतालें. तो बाजारान वचूंक भायर सरता ते पळोवन हांव ताच्या सांगाता बाजारान वचपाचो हट्ट धरताले. ताणें रागान म्हणप ‘कुत्र्याच्या बारशाक तूं, मांजराचे सटयेक तूं, सगळ्यांक येवंक एका पायावर तयार’ … ताच्या सांगाता बाजारान गेलें जाल्यार बाबा हें घे रे, तें घे रे, अश्यों म्हज्यो मागण्यो वाडत वताल्यो. बाबाक भजनाची खूप आवड. तो रातचो किर्तनाक, भजनाक वतालो. ताच्या सांगाता हांवूय येता म्हणून हट्ट धरतालें. ‘आगो तू ल्हान आसा थंय वचून झेमतलें. बाबा म्हाका समजायतालो. पूण हांव कशेंच आयकना तें पळोवन तो म्हाका भजनाक घेवन वच. पुण थंय वचून हांव झेमताले. म्हाका उखलून हाडटा म्हणसर ताका नाका पुरो जातालें.
आमच्या घरान आषाढी एकादशीक 24 वरां विठ्ठलाच्या नांवाचो गजर जातालो. लोक आमच्या घरा येताले. भजनाक बसताले. म्हज्या बाबाची विठ्ठलाचेर खूब श्रद्धा आशिल्ली. तो लोकांक जमोवन पंढरपुराक विठ्ठलाच्या वारीक घेवन वतालो. हातांत टिपरी आनी गळ्यांन तंबुरो घेवन वराची वरां तो भजन गायतालो. आमच्या देव्हाऱ्यान विष्णूची मूर्ती आसताली. सकाळीं उठून बाबा न्हावन पूजा करतना ताच्या म्हऱ्यान हांव उबें रावतालें. केन्नाय तो देवाक न्हाणयतना हांवें देवाक हात लायल्यार म्हाका विचारतालो ‘आगो, आगो हात लायलो? तू न्हाला? न्हायनास्तना देवाक हात लावप न्हय.’
ताचें तें गावन भजन म्हणप म्हाका खूप आवडटालें. बाबा बाजारान वचून घरा येता तो पयसुल्ल्यान दिसलो रे दिसलो, हांव धांवत त्याच्या म्हऱ्यान वचून ताका विचारतालें “बाबा म्हाका कितें हाडलां? तो ‘हय’ म्हणटाच हांव धावत घरांत वचप आनी देवा सामकार जमनीर न्हिदून साश्टांग नमस्कार घालताच ताणें म्हजे फाटीर एक केळे उडोवप आनी म्हणप ‘हे देवान दिलां तुका’. केन्ना केन्ना बाबाक हांव काणी सांग म्हणून हट्ट धरतालें. तेन्ना बाबा आपल्या मांडयेर म्हाका बसोवन सांगतालो “एक धाकटूली परी आशिल्ली. तुजेच सारकी दिसताली. तिचे इल्लेशे हात इल्लेशे पाय …. बाबा काणी सांगतालो आनी हांव ते परयेच्या जाग्यार म्हाका पळयतालें. आमच्या घराक तेंकूनच एक बाय आसलीं. केन्ना केन्ना बाबा म्हाका बायचेर व्हरून न्हाणयतालो.
‘आता तू ल्हान ना, स वर्साची घोडी जाल्या. ह्या वर्सा तुजें नांव शाळेन घालूंक जाय’. म्हज्या हातान पाटी आनी काडी दियत बाबान ‘श्री गणेशा ‘ चिरूक शिकयलें. हांव श्री गणेशा चिरता ते अपुर्बायेन पळयतालो. म्हजे तकले वेल्यान हात भोंवडायतालो. ह्या वर्सा म्हाका शाळेन घालूंक जाय अशें म्हणपी म्हजो बाबा हांव शाळेन वच्चें पयलींच काळजाचो आताक येवन देवागेर गेलो. कितलेशेंच दीस हांव रडून बाबाक सोदतालें. हांव रडटा ते पळोवन आई म्हाका वेंगान घेताली.
बाबाक काळजाचो आताक आयल्लो त्या आदले दिसाची अजून म्हाका याद आसा. हांव सगळें विसरत पूण तो दीस सासणाचो म्हज्या काळजात कोंरून दवरला. हांव रडटा म्हुण बाबान म्हाका उखलून वेंगान घेतिल्लें. वण्टीवेलें कॅलेंडर दाखयत बाबा म्हाका सांगतलो “बाय तुका हावें शिंप्या कडेन विस्तीद शिवूंक दिला. तो विस्तिद हांव फाल्यां हाडटलो. बाय म्हजें नवो विस्तीद घालून परी कशी दिसतलें. हय मगो … हय मगो… म्हजे परी… म्हजे परी.” अशे म्हणीत बाबा म्हाका कातकुतल्यो करतालो. म्हाका हांसयतालो.
दुसरे दिसा बाबा विस्तिद हाडूक शिंप्या कडेन गेल्लो. थंयच ताका आताक आयल्लो. ताची ती निमणी भेट म्हाका दिवन तो देवागेर गेल्लो. पयस पयस त्या नखेत्राच्या गांवांत. तो विस्तिद घालून हांव खूब खुश जाल्लें. भायर दारान उबें रावन हांव सगळ्यांक विस्तीद दाखयतालें. “काकी पळय म्हाका बाबान नवो विस्तिद दिला.”
“ताई पळय म्हाका बाबान नवो विस्तिद दिला.” म्हज्या निष्पाप बालमनांक खंय खबर आसली ही म्हज्या बाबान दिल्या ती निमणी भेट. म्हाका कळटाले जाल्यार हांव
तो विस्तिद अजून म्हज्या कपड्यांनी जतनायेन जपून दवरतलें आसलें.
शोभा फुलकार
7218524389
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
