आपलें सुरक्षीत कवच

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मनीस वा स्थिती वायट आसना. एकेकदां आमचें सुरक्षा कवच आनी कम्फर्ट विभाग हो दुस्मान थारूं येता. ते खातीर गर्देंत कितलो भरसप आनी एकोडो कितलो रावप हातूंत पक्को समतोल दवरूंक कळूंक जाय.

शेवण्यांचो चिंवचिंवाट आमकां एक वेगळोच आनंद दिता. पोरसांत फुलझाडांचेर हीं शेवणीं नाचत आसतात. मदींच येतात, गातात, भुर्र करून उडून वतात.
हालींच एक इंग्लीश पुस्तक वाचतालों. लेखक सुरवातीकूच बरयता. झाडां झिलींच्या एका वाठारांत एक नर शेवणें एके फांदयेर येवन बसता. व्हडाव्हडान आवाज करीत उलो मारीत आसता. वयार आयिल्लो हो तरणाटो ‘शेवणो’, हें सांगपाची गरज ना.
इतल्यांत त्या प्रांतांतलीं जाणटीं शेवणीं एकसुरान कुहू, चिंव, चिंव आवाज करीत ताका प्रतिसाद दितात – ए शाण्या, तूं आमच्या वाड्यावयलो न्हय. हो तुजो झोन न्हय. वच वच तूं हांगाच्यान.
खरें म्हळ्यार त्या शेवण्यांचो झोन वा विभाग सरकार प्रशासनान डिमार्केट केल्लो ना. पूण त्या शेवण्यांक कळटा जोडीदार सोदपी सोयरो आपल्या वाड्या वयलो न्हय. बस्स.
ही गजाल सांगण्याचें कारण म्हळ्यार आमचो जण एकल्याचो एक कम्फर्ट झोन comfort zone आसता. एक सुरक्षा कवच आमचे भोंवतणी आमी रेखांकीत करतात. तें फक्त आमकांच दिसता आनी ताचो आंवाठ आमकांच कळटा. नाजाल्यार चोर, घुसखोर, दरोडेखोर खंयच्यान रिगत हाका नेम आसना. कसले चोर आनी ते कितें चोरतात? ते आमची मोलाची शांती, समाधान चोरून पळ काडटात. मागीर पश्चात्ताप करून कांयच फायदो आसना. पयलींच कडक जतनाय घेवंक जाय. कोण घस्स करून उडकी मारून आमच्या ह्या कम्फर्ट झोनाच्या आंगणांत उडकी मारून तालगडी घालचोना हाची दक्षताय घेवची पडटा.
कम्फर्ट झोन ही दिसपट्टे जिणे चक्रांतली विसवाची सुवात. थंय आमची सुरक्षा वसता. थंय आमचें नियंत्रण आसता. ह्या आलाशिरो सुवातेंत एक गोपनीयता आनी प्रायव्हसी म्हणजे खाजगीपण नंदता.
हालींच गुलू मावशेचो फोन आयलो. ‘खबर घेवपाक केल्लो रे’, अशें म्हणत तिणें आपलीच खबर सांगपाक सुरवात केली. न्हयकारी गजाली. चाडयोच. ढवळेच. म्हजी खबर, वासपूस म्हण्टाली ती घेवंकूच ना. सून अशी विटयता, नातवांच्यो कागाळी, आरोग्याची पिरंगण.. अंत ना. भरभर चालू. सकाळीं सकाळीं असो कोणूय आपल्या निवांत झोनांत आपलो कोयर आनी चिखल घेवन घुसलो काय कितें तरी उपाय करून ताका आटपा हाडचो पडटा. मुदलांत अशा लोकांक समस्या बी कांयच नासतात. पूण बेठोच हांव न्ही असो बिझी आसता, हांव असो कामांत आसता, कामाच्यो राशी, वावराची तांणी, हो व्याप, तो ताप…. अशें कायम रडगाणें करूनूच जगपाचें आनी हेरांक पिडपाचें ही लोकांची वृत्ती आनी जीण. ते बिझी आनी आमी बेकार? ती मावशी तशी इतक्या हुस्क्यांनी पिडीत नासताच. अशा लोकांक लागून हांवें म्हजी सुंदर सकाळ विटकळावन उडोवची?
आपल्या थारायल्ल्या कम्फर्ट झोनांत लोडेतकच विचार, भावना व वर्तन विचलीत जायनात, चळनात, ढळनात, हालनात, घुंवनात, वयर सकयल धोलनात. आपल्या कम्फर्ट झोनाचो परीघ, व्याप्ती आपणाक स्पश्ट खबर आसता. ज्या गजालीं पसून, मनशां पसून आमकां अदीक त्रास जाता आनी ताचे पसून आपली राखण कशी करची हें आमी युक्ती वापरून थारावंक शकतात. आमी स्वता जावन केन्ना, कितले आनी कोणा कडेन कशे मेतेर जावचे तेंवूय आमच्या हातांत आसता. हालीं एक इश्ट मेळ्ळो. ताणें रड सुरू केली. ही समस्या, तें दुयेंस, दगदग जाल्यात, कोर्ट देमांद… पाढो वाचतालो. हांव हांसलो. तो थांबलो. हांवें म्हळें – तुवें तुजी जीण, आशिल्ल्या आनी नाशिल्ल्या समस्यांच्या खाटीर घालून घेतल्या. लायफ इज बेड रीडन. गरजे भायर. चूप बसलो. हांचो कोयर आमच्या तकलेंत रे कित्याक?
कोविड लॉकडावना उपरांत हालीं परत कार्यावळींची खातड नेटान सुरू जाल्या. सादो वाडदीस आसूं वा हे कार्यावळ, तो एसी हॉलांत गडगंज पांवड्यार आयोजीत करतात. साठीचो वाडदीस आसल्यार मित्रांचीं भुरगीं वॉट्सएप मेसेजीस धाडटात. अंकल, आमी मॉम-डॅड हांकां सप्रायज दिवपाचें थारायलां तेन्ना तुमी येवचें असो सादारणसो मजकूर. मुळांत हे मित्र सद्या आमचे कडेन कसल्याच संपर्कात नासतात. आमी चुकून घरी वतात तेन्ना हीं भुरगीं आपल्या कक्षांतल्यान भायर येवन नमस्कार लेगीत करिनात. आनी आतां आवय बापायक सप्रायज तें कसलें? तांच्या कडल्यानूच हांणी आमचे फोन नंबर घेतल्यात. ह्या अभिनयाक, पद्दतीक तर्क ना, पोंद ना.
एकदां चुकून प्रोग्रामाक गेलों. एक वर उसरां सुरू. परंपरा ती आमची. मागीर डॉल्बी ध्वनी यंत्रणेची मोट्या आवाजांत करांदाय सुरू. दुसऱ्या कडेन उलोवंक मेळना इतल्यो बोबो. कानाचे पड्डे जाम जातात. आपल्या कम्फर्ट झोनाक भुंयकांपा सारक्यो वेरो वचून घुस्मटमार वाडूंक लागता. मदींच कोण तरी येता आनी खाजगीपणांत अतिक्रमण करून बाश्कळ प्रस्न विचारता. जाप आयकुपाक तो थीर आसल्यार मूं? मदींच दुसऱ्याक हडकिता. तेवटेन प्रोफेशनल निवेदक आपली बडबड सुरू करता. खेळ आसतात. केन्ना केन्नाय आयोजक उदक लेगीत दिवपाक विसरतात. थंड पेय आसूंच तें. लोकांक भूक लागिल्ली आसता. रातीं गाडी चलोवन घरा परतुपाची ताकतीक आसता. आपल्या सुरक्षा कवचाक भेगो पडिल्ल्यान जीव खासावीस जाल्लो आसता. भाशणां जातात. तुमकां आमकां भाशणां करपाक आपयात अशी विनंती करतात. अखेरेक एकदांचो बुफे सुरू जाता. थंय प्लेटींतली पयली उंडी तोंडांत घालतनाच, घरच्यान फोन आयला भाई, मात्सो कर म्हूण सांगलां अशें एक मित्र येवन सांगता. त्या आवाजाच्या प्रदूशणाच्या बोवाळांत बोल्सांतलो फोन आयकूंक कसो येतलो? आमी कितें संतपदाक पावंक ना. घरा येवन लेगीत दोन दीस व्यवस्था कशी बेशिस्त आशिल्ली तें फडफडत सांगतना आमकांच भितल्ल्यान त्रास जाता. कोण चूक, कोण बरोबर हाची विस्कटावणी अर्थ नाशिल्ली. आमचें कम्फर्ट कवर आसा ताका हे भोगस्ताळे सोंसनात.
मजगतीं, कम्फर्ट झोनाची घट्ट वेंग ही दुधारी तलवार जावं येता. ती आमकां अकस्मात जावपी घुसखोरी सावन वाटायता खरी, पूण ती आपली वाड लेगीत आडावंक शकता. घट्ट बंद केल्लें दार जे प्रमाण शिंयापासून राखण करता, त्याचप्रमाण सूर्यप्रकाश लेगीत आडावंक शकता. जिणेक दोनूय जाय.
कम्फर्ट विभाग म्हळ्यार आत्म-सोदा खातीर एक विसव थळ. पिरंगण करिनासतना कितें टाळप, कितें हाताळप हें कळटा तो शाणो. सुरक्षा कवचांतलो विसव आनी सोद हांच्यांत समतोल सादून, आमी भोंवतणच्या जगा कडेन आनी शिगम्या कडेन वेवस्थीत कनेक्ट साधूंक शकता.
एका तत्वचिंतकाचें हें वाक्य आसा. मनीस वा स्थिती वायट आसना. एकेकदां आमचें सुरक्षा कवच आनी कम्फर्ट विभाग हो दुस्मान थारूं येता. ते खातीर गर्देंत कितलो भरसप आनी एकोडो कितलो रावप हातूंत पक्को समतोल दवरूंक कळूंक जाय.

मुकेश थळी
फोंडें