भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भावंडांनो,
संस्कृतांत एक सुभाषित आसा,
क्षणशः कणशश्चैव विद्यामर्थच साधयेत I
क्षणत्यागे कुतो विद्या कणत्यागे कुतो धनम्I I
ह्या श्लोकाचो अर्थ असो आसा, दरेक खिणाचो वापर करून विद्या मेळोवची आनी कण कण एकठांय करून धन संपादीत करचें. खिणांचो फावो ते रितीन उपेग केलो ना जाल्यार विद्या खंयच्यान मेळटली? आनी कणाचो फावो ते रितीन उपेग केलो ना जाल्यार धन खंयच्यान एकठांय जातलें?
भावंडांनो, ह्या संवसारांत आपूण गिन्यानी जातलो म्हळ्यार गिन्यान मेळोवन वा गिन्यानावरवी आपूण बुदवंत, हुशार जातलो जाल्यार, चार-चवगांत आपणाक मान मेळोवन बरो नागरीक जावपाची इत्सा आसत जाल्यार हें गिन्यान मेळोवचे खातीर दरेक खिणांची संद घेवन ताचो उपेग करून घेवपाची गरज आसा. सातत्यान इल्लें इल्लें गिन्यान मेळयत रावूंक जाय. धनाचेंय अशेंच आसता. धन आपणा कडेन एकदम येना. येता, पुणून तें कशें? आडमार्गान येता. आमकां आमची जीण बरे तरेन जगपाची आसा जाल्यार आडमार्गांक आमी आपणावंक जायना. आडमार्ग आमकां आमच्या मोखी कडेन, ध्येया कडेन व्हरना. त्या आडमार्गांचेर आमचो मान-सन्मान उरना. देखून, हेरांच्या जिवीतांक जर आमी परजळ दिवपी दिवो थारूंक जाय जाल्यार आमी उजू मार्गाचेरच चलूंक जाय. मागीर ते वाटेर कितल्योय आडखळी, संकश्टां येवं, तांकां फुडो करूनच मुखार वचचें आसा. देखून, हांव तुमकां दरेक खेपे शिटकायतां
भावंडांनो, सांगिल्ल्या प्रमाण तुमचे कलेक, विद्येक चालना दिवपा खातीर, ती वाडोवपा खातीर तुमी गिमाळ्या शिबिरान, कार्यशाळांनी, शिकवणेंक वा खाशेल्या प्रशिक्षणाच्या वर्गांक वतात न्हय ? शाब्बास! मन लावन त्या त्या मळावेली विद्या मेळयात हां. ती मेळयतना चार-चवगां वांगडा वावुरतना तुमच्यांतलो आपसुवार्थ मात खंयच वयर हाडू नाकात हां. सद्भावनेन एकठांय रावून आपूण शिकतलों आनी हेरांकय शिकपाक उर्बा दितलों, मजत करतलों अशेच वागात.
भावंडांनो, गोरवांक बारकायेन केन्ना पळयल्यांत? सकाळी तांकां गोठ्यांतल्यान भायर सोडली म्हणटकच तीं सरळ चोरोव खावपाक वतात. भुंयेवयलो चोरोव तोडटात.. इतले मजगतीं, कोणेंय तांकां धांवडायलीं जाल्यार तीं दुसरे सुवातेर वतात, थंयचो चोरोव तोडटात आनी गिळटात.. मेळिल्ले संदीचो लाव घेयत चोरोव तोडीत तोडीत उपरांत गिळटात. अशें करीत करीत दनपार जाता. दनपारचे वेळेर खंयूंय सावळेंत बसतात आनी आदीं तोडून गिळिल्लो चोरोव गुळ्या-गुळ्यानीं पोटांतल्यान तोंडांत दाडवणां मदीं हाडटात आनी ताची रवंथ करतात. रवंथ करून बारीक जातकच तो परतून गिळटात. म्हणटकच तांच्या कुडीक तो बरे तरेन पचता, पावता. गिळिल्ल्या चोरोवाची रवंथ जातकच तो पुश्टीक
थारता. तशेंच भावंडांनो, तांची देख तुमी अभ्यासांत आनी शिकवणेंत घेतली जाल्यार तुमीं कितलीं धश्टपूश्ट जातलीं जाणात? कशीं? तें फुडें सांगतां. पुणून तुमी मुजरत यत्न करून पळयात. तुमकां येस मेळटलेंच. दुबावा विरयत. येयात तर..- उल्हासभाई
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
