सैम सांगता…

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

व्हडलीं- व्हडलीं मोडां येतात. रुखांक जमनीर उडयतात. पुण, जमनीवेलें तण उडोवंक शकना. सैम सांगता नमळायेन रावतल्यांक देव सदांच राखता.

सैमान आमकां खूब कितें सांगचो यत्न केला. तो कुरवांनीच सांगता. आपुण कसो वागता तें पळयात म्हणटां. तुमीय तुमचे भितर बदल घडोवन हाडात म्हणटा. सकाळचीं फातोडेक काळखांक धुकलीत- धुकलीत सुर्याची मोव- मोव किरणां येतात. ती आमकां सांगतात, पळय काळोख चड तेंप उरना. मात्शें धीर धरात. काळखाक धांवडावंक सुर्याचे किरण येतलेंच. ल्हवू ल्हवू सगळ्याक उजवाड फांकतलो. पोरसांतलें कळें फुलूंक लागतले. तांचें फुल जातलें. फुलांची जीण जरीय एका दिसाची तरीय तांचो परमळ सगळ्यांक फाकतलो. ती सोबीत पाकळ्यांनी हासतलीं. वाऱ्या वांगडा धोलतलीं. दनपारच्या कडक वताक पळयतना सगळ्यांक घाम काडपी सुर्य दिसता. सगळ्यांच्या माथ्यार रावन उजवाडान भरिल्ल्या सुर्याकय सकल देवचें पडटा. ताचोय उजवाड आसा तसोच उरना. 

तो जगाक सांगता. चड मातूं नाकात, गर्व करूं नाकात. येदो व्हडलो दर्या. आपल्या पोटांत खूब कितें लिपोवन दवरता. तरीय भायल्यान शांत दिसता. तो एका मर्यादेच्या तडेर उबो रावता. आपली मर्यादा सोडना… आनी जगाक सांगता पळय तुमी मर्यादेन रावचो यत्न करात. खळखळ करून व्हांवपी झर आपल्या वांगडां सगळ्यांक ओडीत व्हरता. तिका कितलीय आडावपाचो यत्न केलो तरीय ती रावना. एक ना तर दुसरो मार्ग सोदता आनी आमकां सांगचो यत्न करता. म्हज्या सारकींच  तुमचीं सपनां फुडें -फुडें व्हरून साकार करात. आडमेळीं आयलीं म्हूण रावूं नाकात. पोरसांतलो गुलाब आमकां सांगचो यत्न करता. पळय हांव फुलांचो राजा. काट्यां मदींच जल्म म्हजो. पुण हांव सदांच हांसता. तो सांगता आमकां… स्वताक केन्नाच कमी समजूं नाकात. जालीं जरीय जीण कश्टमय धीर तुमी सोडूं नाकात.

व्हडलीं- व्हडलीं मोडां येतात. रुखांक जमनीर उडयतात. पुण, जमनीवेलें तण उडोवंक शकना. सैम सांगता नमळायेन रावतल्यांक देव सदांच राखता. मळबांतले रंग बदलत आसतात. केन्ना मळब निळें तर केन्ना धवें दिसता. केन्ना ताचेर भांगराचो रंग तर केन्ना काळो किट्ट काळोख आसता. आमकां मळब सांगचो यत्न करता. म्हजे सारकीच मनशां तुजी जीण बदलत रावतली. केन्नाच एकूच रंग जावन रावचीना. त्या बदलाक तुवें मानून घेवचें. भियेनासतना रंग जिणेचो वळखूपाचो यत्न करचो. सैम आमकां कुरवांनी खूब कितें सांगता.

शोभा फुलकार