भांगरभूंय | प्रतिनिधी
काळजी घेतली ना जाल्यार मात मनांतली सपनां सोडून तरणे पिरायेर वच्चे पडटा, तो खीण नात्यांच्या काळजांत घावो जावन उरता. सपना तीं अर्दींच उरतात… कायम उरतात त्यो मात यादी…
भयण- भावाचे, भयण- भयणींचें सोबीत अशें नातें. ज्या घरात जल्म घेतात थंय तें नातें हांसता, खेळटा आनी त्या त्या खिणांची मजा घेता.
“आई, माकाय जाय, बाबा माकाय जाय. तुमी सगलें ताईक हाडटात…”
“अगो, तुकाय हाडटली. आयज ताईक ताची गरज आसा.”
“बाबा तें तुजें शाणूलें, मागीर हांव कोण तर?”
घरां घरांनी अशें हें.. भुरगीं ल्हान आसतना चलता. सगल्यांच घरांनी सगलेच लाड, मागता तें दिवप जाता अशें ना…तरी आवय- बापूय भांवडाक हांसत, खेळत दवरूंक जीव काय प्राण करतात. शाळा, सण, सुवाळे अशें सगलें पळयतूकच आनी सुख दुख बी झेलीत भांव भयणीचें नातें हें घट्ट जायत वता. हांव तूं, तूं हांव हें सगलें चलताच आनी केन्ना व्हड जाता आनी आपल्या संवसारात बी रमतात. कांय भाव भयणा सारकीं इश्टां कशीय आसतात.
आज भयण भावाचेर बरोवपाचो मोह जालो. कारण जालें, एका दिसाळ्याचेर वाचिल्लो लेख. हय, लेख एका दोतोराचो कॅन्सर विशया वयलो. मन सुन्न जालें. सारकें आमी असल्या रोगाक बळी पडचीं न्हय म्हण सारकीं जापसालदारकी घेवंक जाय, हें सत खरें. हो लेख वाचून भयणीची याद आयली. जिचीं सपनां ती ह्याच रोगाक लागून हांगाच सोडून गेली.
फकत याद उरता ती काणी. आमची भयण खूप कष्टाळू. ती शिवणकाम करताली. ती स्वता स्वावलंबी जावपा खातीर काम करताली. पळोवंक गेल्यार ताका घरांत सगलें सुख आसलें. घरदार, भावोजी, तांचें नातें सगलें कितें बरेंच. तरी कांय जाणांचीं वेगळीं सपनां आसतात, तशी ताचींय सपनां आसलीं. पदराक एक चली. ताका कांयच कमी जावचें न्हय ही ताची मनांतली धडपड आसली आनी तें आपले चलयेक कांयच कमी पडूंक दिनासलें. आपल्या भावा- भयणाच्या मोठ्या आदाराचें अशेंच तें आसलें. ताका फामिलीची सगलीं कार्यां जाय आसलीं. तें आपल्या एकान एक सोयऱ्यांगेर वतालें. सगल्यां कार्यांनी हातभार लायतालें. खंयच्याय सोयऱ्यांगेर तें चुकीन आयलें ना जाल्यार ताच्या नांवांचो जप जातालो.
कॅन्सरान ताका आमचे पसून पयस केलें. ताका बरें करूंक खूब खटपट जाली. भाव- भयण ताच्या फाटल्यान ताका बरें करपाक लागिल्लें. पूण कॅन्सर बळावल्ल्यान आनी निमणे दारार पाविल्ल्यान उपाय नासलो. दोतोरांनी फकत एका वर्साचीच ताची जीण म्हण कळीत केलें. तें अशें सणसणीत जालें की सामकें बरें जाले. पूण ना, दोतोर जें उलयले तें सत आसलें. त्या एका वर्सांच्या काळान तें स्वताचें दुख्ख भयण- भावा, आवय, सासूमाय, देर, जाव आनी चली सगल्यापसून पयस दवरपाचें यत्न करतालें. पूण कोणाचे नशिबांतले खेळ कोण आडावंक शकनात.
ताका खुपूच त्रास जावंक लागले. ताचे जेवण खाण सगलें कितें बंद जाले. पातळ अश्या जेवणाचेर तें उरलें. तें आमच्या सगल्यां कडेन बरें उलयतालें. ताणे आपल्या पंदरा वर्सांचे चलयेक सगलें सांगून दवरलेलें. चली त्या वेळार णवेच्या वर्गांत. ते रातच्या वेळार व्हड भयणीक, भावाक मनान येता त्यो गजाली सांगतालें. ते तांकां आपले कडेन उलयत रावात म्हणटालें. धाकटे भयणीक तांची भुरगीं ल्हान आशिल्ल्यान ताका त्रास दिवं नाका म्हणटालें. ते त्या धडेर आपल्या आवयक तशें सासूमांयक धीर दितालें. तांका रडप ना म्हणटालें. आपले धुवेचें आनी सुनेचे हाल पळोवन तीं दुख्खी जातालीं. देवा हे कसले दीस तूं आमकां दाखयता, अशें तीं म्हणटालीं. मेचे 1 तारखेक तें गेलें तो दीस. ताचे पयलींचे वीस- पंचवीस दीस याद जायत तर आमच्या दोळ्यां मुखार ताची बारीक जाल्ली कुड येता आनी अचकीत दोळें न्हय तर काळीज रडटा. ताचो मोग, ताच्यो गजाली आमकां आयकूंक येतात. तें सगल्यांक धीर दिवपी अशें आसलें. शेवटा मेरेन धीरुच दित रावलें…
खरें आसता हो रोग आमकां कसो आनी केन्ना जायत सांगूक कळना. तरी योग्य वेळार तपासणी जायत जाल्यार जरूर बरें जावंक शकतात. तो उपाय असोच वयल्या वयर घेवचो न्हय तर आरोग्याचेर बारीक नदर दवरूंक तपासणी करची, इतलेंच सांगीन दिसता. काळजी घेतली ना जाल्यार मात मनांतली सपनां सोडून तरणे पिरायेर वच्चे पडटा, तो खीण नात्यांच्या काळजांत घावो जावन उरता. सपना तीं अर्दींच उरतात… कायम उरतात त्यो मात यादी…
– सोनाली सु. पेडणेंकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
