भांगरभूंय | प्रतिनिधी
पशुपण हें मनशाच्या रगतानूच आसता आनी ही हिंसा तो आपणाल्या जल्मा सावनूच वांगडा घेवन येता. ल्हान भुरग्यांक लेगून मुंयो दिसल्यो जाल्यार तीं तांकां मारतात. कारणा बगर. मुंयांक मारपाक तांकां मजा येता. असलेच तरेच्यो गजाली मुखार अदिक- अदीक दिश्टी पडटात. जायते शिकारी शींव, हरणां, वाग हांची शिकार करतात आनी हाका ते क्रीडा वा खेळ म्हण्टात. आनीक एक अजाप. जेदवेळा शींव शिकाऱ्याक खाता तेन्ना ती ‘शोकांतीका’ जाता. कितली विचित्रताय पळयात! खरें म्हणचे शींव तुका आपणाल्या उकत्या हातांनी मारता आनी तूं पयसुल्ल्यान हातान तुबकां, बाण, भाले असलीं तरेकवार हत्यारां घेवन शिंवाक मारता. शीं तुज्या धिटायेक. खरें म्हणल्यार तूंच भिजूड.
हांव केन्ना- केन्ना भावनगरच्या महाराजाच्या राजवाड्यार रावपाक वतालों. आनी ताच्या पुराय राजम्हालाच्या वंटींचेर तरेकवार रानवटी जनावरांचीं शिरां लटकायल्लीं आसतालीं. हातून हरणां, वाग, शींव हांच्या तकल्यांचो आसपाव आसतालो. मागीर म्हाराज थंय भेट दिवप्यांक खंयचे जनावर कोणें मारिल्ले हाचें वर्णन मार झेतान करतालो. म्हण्टालो, ‘हें म्हज्या बापायन मारिल्लें. हे म्हज्या आज्यान. आनी हें हांवे खासा मारिल्लें. हे म्हज्या भावान आनी हें म्हज्या पुतान.’ अशेच तरेचे वर्णन ताणें म्हज्या मुखार हांव पयलेच फावट थंय गेल्लों तेन्ना केलें.
हांवें म्हळें, ‘आतां मेरेन तुमी जें केलें ते म्हणचे जनावरांक मारलीं. हाचे फाटलो उद्देश किते? तुमचे कडेन भरपूर अन्न- धान्य आसा. तुमका तांकां मारपाची गरज नासली.’
तो म्हणूक लागलो, ‘तो एक खेळ.’
ह्या उतराक हांवें म्हणलें, ‘पूण खेळाचे कांय नेम आसतात. दोनूय पंगडांक सारकेच तरेचीं शस्त्रां- अस्त्रां जाय. दोनूय पंगड उकत्या मळार एकामेकां सामकार येवंक जाय. तूं हातान बंदूक घेवन एका झाडा फाटल्यान लिपून रावता आनी एका नेणार हरणाक जिवानिशीं मारता आनी हाका तूं खेळ म्हण्टा? आनी हरणान ह्या खेळांत कसो म्हूण वांटो घेवप? ह्या खेळाक ताणें आपणाली संमती दिल्ली व्हय? हे सामकें अन्यायी. तुमी वयर झाडार चडून कित्याक म्हूण बसतात?’
‘तुमचे कडेन बंदूक आसून लेगीत तुमी खरेले भियाड्डे. आनी हो खेळ न्हय. ही केवळ नाश करपाक कसलें तरी निमीत सोदपी तुमचे भितल्ली हिंसा. आनी तुमचे भितर मनीसपण आसत जाल्यार तुमी हें मुर्खपण ह्या राजवाड्यांतल्यान भायर मारात! हातून तुमचेंच खरें रूप दिसता. हीं मोनजातींची शिरां न्हय. ह्यो तुमच्योच तकल्यो.’ पूण ताका घडये म्हजें हें उलोवप समजूंक ना आसुये.
जे प्रमाण तूं हांगा हे धर्तरेर अतिथी कसो आसा, तेच प्रमाण वागुय बी हे धर्तरेर सोयरो कसोच आसा. वागाचें म्हाका व्हडलेशें पडून वचूंक ना. कित्याक तर तो केन्ना तरी एक दीस मरतलोच. म्हाका हुस्को जाता तुजो. कारण एखाद्या मनशाची वा जनावराची वा खंयच्याय जिवाची हत्या करप हें कर्तूब तुजे काळीज फातराचें करता. आनी जर तुजे काळीज फातर जालें, खडप जाले जाल्यार मागीर तुजी आध्यात्मीक वाड कशीच जावचीना. खडप तुका आत्मगिन्यानी जावपाक कशेंच दिवचेंना.
तुज्या आध्यात्मिक उदरगत सादपाच्या वाटेर येवपी कसलेंय बी आडमेळें हें पातक जावन आसा. आनी जी गजाल तुका आध्यात्मिक उन्नती सादपाक आदार करता तो सद्गूण जावन आसा. बरें कितें आनी वायट कितें हाची ही स्पश्ट आनी सरळ व्याख्या जावन आसा. तूं सोबितकायेचो मोगी जा, संवेदनशील जा आनी जिवाचो
आदर कर. कारण तूंय बी हे समेस्त जिवावळीचो एक वांटो जावन आसा. जाणा जा, तूं जेन्ना खंयच्याय जिवाक मारता तेन्ना तूं खासा स्वताक मारतां. तुजी ही नश्टी करणी तुजे खातीर आत्मघातकी आसा.
मूळ लेखक – ओशो
प्रदीप लवंदे
9923292022
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
