‘वसुंधरा’ एक संवेदनशील कृती

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कवितेक तन, मन, आनी धन आसा. कल्पने भायलें देखणेपण, गोमटेपण, रस शृंगार आनी जिणेंतलें संगीतमय विश्व आसा. हें मानून सातत्यान सरस्पतीचें पुजन करून कवितेची सदांच आराधना करपी कोंकणी मळा वेले संवेदनशील कवी म्हणल्यार सुनील ह. पालकार. ताचो ‘वसुंधरा’ हो कवितेचो झेलो 2017 वर्सा उजवाडायलो.
हें पुस्तक गोवा कोंकणी अकादेमीच्या साहित्य प्रभा अर्थीक पालव येवजणे खाला छापलां. कवी सुनील पालकार हांणी हें पुस्तक आवय बापूय हरि पालकार
आनी रत्ना पालकार हांचे यादीक अर्पिलां. सुमार 135 पानांच्या पुस्तकांत 28
कवितांनी हो झेलो गुंथला. पुस्तकाचें
भायलें चित्र प्रो. विली गोयश हांणी चित्रायलां.
ह्या पुस्तकाक डॉ. किरण बुडकुले हिणें प्रस्तावना बरयल्या. ती आपले प्रस्तावनेंत बरयतात – वसुंधरा वंदना, थोडी अर्चना.. थोडी वंचना… वसुंधरा ही उक्ता दोळ्यांनी निर्माण जाल्ली कृती. ही धरी, सरभोंवतण, समाजवेवस्था, परंपरा, आनी जिवनमुल्ल्यांची प्राथमिकताय हांची सगल्यांची, मनीस जिणेचीं विविध तासां आनी व्यक्ती-विशेशाची तरांतरांची अनुभूती हांचे कडेन सांगड घालून वसुंधरा वसल्या. म्हजे मतान रत्नांची धार म्हळ्यार वसुंधरा. धन, समृद्धी, बुद्धीची देवता म्हळ्यार वसुंधरा. धर्तरे मातेचे गर्भांत अमुल्य रत्नांच्यो खणीं भरल्यांत. देखूनच तर तिका आमी वसुंधरा म्हणटात. लाख, कोटीं वर्सांनी साबार प्रकारच्या धातुंनी धर्तरेच्या गर्भांत पोशण मेळ्ळां.
सुनील पालकार हो कवी विश्वाचे नवनिर्मणी आनी समाज पुनर्वसणुकेचो ध्यास धरता. देखून तांच्यो कांय कविता अर्थपूर्ण जाल्यात. ताचे कवितेंत वातस्वाचें दर्शन घडटा. तातूंत कवीची यातना, वेदना आनी व्यथा दिसतात.
सुनीलबाबान आपल्या चडश्या कवितांनी कथन शैलींचो बरो वापर केल्लो दिसता. लोक वेदांतली संवकळीची आशिल्ली काणी सांगपाची कला कवन रुपान कवीन आपणायल्या. देख-
अस्तुरी आदी नारी, मनमोहिना मंगळकारी
सुख दुख्खांची गळसरी, उमळशिकेन वा-यांतल्यान
धांवत येवपी अमृता सरीं..( अस्तुरी, पान 96)
सुनीलबाबाचे कवितेंतली भास खुबूच सादी, सोंपी आनी तांणी कवितांनी गांवठी उतरांचो वापर केला. म्हाका ताचीं हीं उतरां चड आवडटात. तशेंच संवकळीचीं दिसतात. कसलेंच जड उतरांचें वजें कवी वाचप्यांच्या माथ्यार थापिना. हें ताचें वैशिश्ट आसा. देख-
शेणान सारयिल्ले जमनीचेर, उशाक घेवन मणय
तेंकयली फाट धरतरेक, जशी काय आदीमाय
खोंपटेंत कोलवांचे, सरसकट लंवडल्ले वरी,
उशाक घेवन चिंत्ता हुस्को…( तीं. 72,73)
कवी सुनीलाबाबाची भाशा शैली वाचले बराबर म्हाका उगडास येता, बॉडलिरच्या ‘दुख्खाचीं फुलां’ (Flowers of Evils) ह्या नामनेच्या काव्य झेल्यांतले प्रस्तावनेंत थियोफिल गॉटीयर बरयतात – बॉडलिअरान काव्य प्रातांतल्यान उत्कटताय, भावना वास्तव आनी सत हांकां थारो दिलो ना, इतल्यार हो कवी बॉडलिर थांबलो. खासा आपले कृतीचें आपल्या कवितांनी समर्थन केलें. तसोच कवी सुनील पालकार. ताचे कवितेचेर कितलीय कोणेंच टिका केली म्हूण तो धजना. देखून पातकाच्या हुंवारांत बुडिल्ले जिणेंत नवीन आंकरी फुलोवपाची कळाशी सुनीलबाबा कडल्यान शिकची. देखून तो ‘आदिवन’ कवितेंत अस्तुरेच्या रुपान सैमाक होरायता.
आदिवन पावसा गा, बीज बियाणां
बीज बियाणां गा, सर्वांगाच्या न्हाणा
पावसा तुका नमन नमन
पावसा तुका नमन..( आदीवन, 1)
म्हाका चड करून बॉडलिर हांचो गूण आवडटा तो म्हळ्यार ताचें धाडस. ‘काव्य रचनेची कला’ नांवाचो ताणें प्रबंध बरयिल्लो. ‘काव्य शैलींतली भास कशी आसची’ हिचेर बॉडलिर बरयतात- ‘हेर सगळें वचुंदी चुलींत. पूण उतरांचें मधुरताय आनी नाद माधुरताय आसूंक फावो. जातूंत कांय अर्थ ना. जातूंत तथ्य ना सत्य, ना रस, ना गांभीर्य ते पयलीं पसंद करता. उतरां मात वेंचीक आनी वेधक वेंचात. अर्थांचीं पर्वा अजिबांत करूं नाकात.’ ‘अर्थमनर्थ भावय नित्यम्’ ! मात उतरांकय चड म्हत्व दीत बसूं नाकात. ह्याच बॉडलिरच्या हिशोबांत कवी सुनीलबाब बसता. भक्तीभावान आनी अखंड साधनेंत तयार केल्ले वसुंधरा हे कृतीत कवी म्हणटा-
म्हाका तुवें भुरगेंपण दिलें, भुरगेंपणांतलें सानुल्याचें जग आनी परयांचें राज्य दिलें…( वसुंधरा 32.) हें पुस्तक छापतना कवितेची आंकडेवारी चुकल्या. ही चूक ठळकपणान जाणवल्या बगर रावना. तशेंच आदीं वाचिल्ल्यो कविता, परतून वाचपाक मेळटात. ह्यो कांय चुको सोडल्यार एक सुंदर कवितेचें पुस्तक वाचिल्ल्यांचो अणभव वाचप्यांक मेळटा.
म्हज्या मतान वसुंधरांतले सकारात्मक विचार संवसाराक नवी दिका दितले. प्रतिकात्मकताय आनी सुचकतायेन आपल्या काल्पनीक संवसारांत वावुरपी सुनीलाबाबाक बरो फुडार आंवडेतां. ही वसुंधरेच्या रुपांतली रत्नांची धार निरंतर व्हांवूं अशें ईश्वरचरणी प्रार्थना करतां…

विशाल सिनाय खांडेपारकार
8080622370