भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गेले वर्खा सोलां केलीत नाय. आठवण से नी ? भिंडी पड़ल्यो नाय अणि सगळी गळली. एतां खायवे सोला नाय. अमनातरी बघा भिरंड पिकली का ती. गोदुकाकीन काकाला बजावनी सांगलान. अणी चिरकुटा हॉळे पाटावर गेली.
” ही आयली एतां माला शिकवे “. असा म्हणत काकान आकडी कमराला बांधलीन. तुवालो खांदावर उडयलो, अणी काजीनी जायवे सुटलो. ” में काजीत जासां, एक झाड बोडकायसां, अणी वयीला खुंट घेवनी येसां. असा सांगोनी जायवे गेलो. आईकलात येताना भिरंड पिकली से का ती बगनी या “. काकान आईकनाईक केले वारी केलांन. काका कय गेलो हे कळलाच नाय. काकी बडबडीत ऱ्हेली. ” गेले वर्खा भिंडी पिके अणी बरोबर पाऊस सुरू जालो. भिंडी नेमक्यो पाऊस सुरू हैवे अणि पीकों लागसत. हे तुमला क्यें आठवण से. गतवर्खाचे सोलाना मार कांटी न्हेवनी. आंबट बी काय नाय. कडी सुद्धा बरी हत नाय. मे आपली पिशी कशी बडबडसा, हे आईक्सत क्यें?
चिरकुटा होळणी काकी कुळागरात गेली. भिरंड पिकली तर, पाडे हवी, भिंडा फोडे हवी, भिंडा फोडली तर, बियो घाले दोणे हवे. हे विचार तकल्यात चालू सले. म्हणी मोठयो बऱ्यो चार पाच पवल्यो कातरुनी घेतल्योन. वासराला गुळूलेचो पालो घेतलोन अणि पाटकडा आयली. सगळा सामान घराशी न्हेव्वे हत नाय म्हणी सुफलेला साद घातलो. ” मोग में घेवनी येसा गे आई ! सुफलान से त्याहाथीनच सांगला. चिरकुटा घेवनी काकी घराशी आयली.
तेचवेळा काका खुंटाचो भरो घेवनी खळेत पावलो मात्र, ” पिकली से का भिरंड ? बघलीत का ? नाय जाले परत चला आणि बगनी या”. ” परत जानार सां एक भरो उरलोसे तो हाडे. तेडला बघसां “. ही म्हणी खट कशी पाठल्या लागसे. माला पाडगा नेमका वीसरे हसे. असा मनात म्हणत काका भरो घेवनी चालत ऱ्हेलो. खुंट व्हाळ्याकडा आपटूनी आयलो, पडव्यावर बेसलो. बरी कार्रेगाद बरी चहा करनी हाड बघूया ! परत जासां अणी बघनी येसां. काकीला खबरच सली. हेना चाहा हवी ती. दोन मिनटात चाहा हाडनी दिलोन. चाहा प्येवनी एक विडी फुसकायली अणी परत उरलेले खु़ट हाडे गेलो. “एता मात्र आठवणीन बघा हां भिरंड पिकली से का कितां ती.” मे दोणे बांधनी थेयसां. ही आज पाठ सोडीत नाय. काका सरळ भिंडीकडा गेलो. बघसे जाले, भिरंण पिकोनी लंग जाली से. उद्या पाडेवी लागनार. असो विचार करीत खुटांचो भरो बांधलो अणी घेवनी व्हाळ्याकडा न्हेवनी आपटलोन. तो घरा आयलो.
” चला न्हावनी या. पाणी तापवनी थेयला से. शेखरांन पुजा केली सुध्दा. सुफलान जेव्वे पाना घेतली सत. तुमी न्हावनी या ते पाटावर बेसा “. काका पंचो घेवनी थाळ्याकडा गेलो. न्हाता न्हाता एकच विचार आज वारू थंड जालो. भाषा मवाळ जाली, माला ताटावेल्लो पाटावर अणी पाटावेल्लो ताटावर करू लागली. अशी विचारचक्रा फिरसत म्हणीसर न्हावनी जालां. काका पडव्यावर येसे मात्र, ” चला सरळ जेव्वे. आज तुमच्या आवडीचो चारकुटो केलो से “. काका सरळ घरात. आज काकी काकाला लाडीगोडी लावीत सली. काका जरी जेवीत सलो तरी भिरंड उद्या पाडेवीच लागनार हेच तकल्यात घोळत सलां. होच दुबाब काकाला येंत सलो तो नक्की जालो. ” जेयतकच मात्से आडवे पडा. उद्या भिरंड पाडे हवी. भिंडा कुडा्वे हवी. फोडे हवी. सुकत घालनार जाले खळां सारवे हवां. मोगसे संद्याकाळां गावात जावनी या. एक मानाय अणी दोन कांबेरी सांगोनी या. ओगीच तुमला नजेपुरे हनार ‘. एव्हढेसे कामाला किताला ती कांबेरी मानाय म्हणणारे माणसाला आज माजो पुळको येसे ही विचार करणेसारखी गजाल. असो विचार करीत आड पडलेलो काका उठोन बेसलो.
” आडवे पडा म्हटलांन खरां, पण नीज न लागे साळखे फवारे सोडलेन. आडवो पडलो खरो, पण चित्र उध्याचाच दिस्सज “. एरवी स्वतः चाहा करनी घेणारेला अर्धे तासान चाहा पुढेत. एतां मात्र काकाचे मनान नक्की ठरयलां की उध्या भिरंड पाडेची.
रात्रभरी एकच विचार, नीज लागली नाय. निजात डोळेसमोर भिंडा येत सली. डोळे सुद्धा भिंडा कसे जालेले. सकाळची आठ हवनी गेली. ” मानायाला लवकर ये म्हणी सांगलेला तरी हो मेलो अजूनी आयलो नाय. आणिक एक अर्धवर वाट बघूया. अजूनी नाय आयलो. केटा केलींनशी दिस्सत “, असां म्हणत गेलो भिरंड पाडे, तरी नाय. शेवटी स्वतः भिंडा पाडनी घरा येसे म्हणीसर कांबेरी आयली. ” कीत्याक गो येवंक इतलो वगत केल्यात “. तेंचा ऊत्तर तयार. आपल्याक येवक फावाना, मेवणी बरी ना. खबरीक वचोक जाये, काका रागार जातलो. अशे तो म्हणा. मगे आमी येवन काय करतली ? तितल्यान बाबुशान सांगले, काका भिंडा पाडता. म्हणोन आमी येयली. ” बरे केल्यात गो बायानो ! चला तर भरारा कुडाया. मी येता भाकरी खावन “,
” मनायान केट केलांच नी शेवटी ? हय ते ! रांडेचेन आयत्या वेळा हयगय केलींन. वेळचे वेळा येतील तर आपलो आपण खातील ! माला खायवे दे बघुया. या या में तुमची वाट बघसां, भाकरी भाजनी थेयली से. चटणी केली से. हवां जाले दही से.” भिंडांची ओझी हाडनी माझी चटणी हैवेची जाली आज. असां मनातले मनांत काकान म्हटलां अणी भाकरी खावनी मैकळो जालो. “एता बेसा मात्से. तोसर कुडायनारसत ती. मोग चला अणी हडग्यो तेंचेवर उखला. हाडणार सत “. लाडीगोडी चालूच सली. त्याच उमेदिन काका वावरत सलो.
दिवसभरी लागोनी एकदाची भिंडा खळेत येवनी पडली. भिंडा ओती पुरता खळां काकीन सारवनी थेयलेला. प्रश्न सलो तो भिंडा फोडेची सुकवेची, बियो गोबराला लावनी सुकवेच्यो. बरी सुक्तकच आगोळाला लावनी सुकवेची.
दुसरे दिवसा कांबेरेनी खळां सारयला. काका, शेखर, सुफला, अणी दोघां कांबेरी मिळोनी सगळी बेसली भिंडा फोडे. संध्याकाळ पर्यंत मोकळी केली. काकीन चहा खायवे करनी दिलां. दुपारी बरां चमचमीत जेवण रांधनी वाढलां. संध्याकाळां कार्रेगात चहा करनी दिलो. अणी काकीला लागलेली सोलांची काळजी सगळेंनी मिळोनी दुर केली.
शेवटी एकच खरां कि, माया लावनी काम हसे तां तापट वृत्तीन हत नाय. संघटित पणांन हसे तां एकतेचेंन हत नाय.
अशोक नेने (स्वच्छंदि)
9423811778
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
