गीतार्थ – श्रीमद् भगवद्गीतेचो एक सोबीत आपरोस

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सुमार स वर्सां संपदाबायन श्रीमद् भगवद्गीतेचो खोलायेन अभ्यास करून हें अर्क आमचे मुखार दवरलां. त्या वावरा फाटल्यान, संशोधनाची ठांयबसका आसा. तांची भाशा सुटसुटीत आसा. सोपे भाशेन आमी कितेंय आपणायत आनी जिरयत पचयत जाल्यार तें रगतांत घोळूंक लागता.

हजारांनी वर्सां जालीं तरी भगवद्गीतेन जो उपदेश केला त्या ज्ञानाची व्हडवीक कमी जावंक ना. गीते विशींचें म्हत्व उणें जावंक ना. कलीयुगांत लेगीत गीतेची शिकवण लागून जाता हें जिणेच्या कठीण मोडणार आमकां कळटा. सुखी आनी आनंदी जिणे खातीर गीतेंतली सांगणी म्हणल्यार अंतिम सत्य अशें मानतात.
गीतेंतलें तत्त्वज्ञान हें कालातीत आसा. भारतीय तत्त्वज्ञानाचा अभ्यास करपाक खांची-कोंयड्यातल्यान संशोधक, अभ्यासक, विचारवंत आमच्या देशांत येत आसतात. देशांतल्या मुखेल ग्रंथांत वयली सुवात आशिल्लो ग्रंथ म्हळ्यार श्रीमद् भगवद्गीता.
गोंदळिल्ल्यांक उजवाड दाखोवन जिणेच्या उद्देशाचो नकासो दाखोवपी ग्रंथ म्हळ्यार भगवद्गीता. कुरूक्षेत्राचेर अर्जुन गोंदळ्ळो. हे सगळे म्हजेच जाणटेले, सोयरे-धायरे हांचे आड हांव झुजून तांकां मरण आयलें जाल्यार? अर्जुनाचीं गात्रां गळसणलीं. तो ठप्प जावन बसलो. पार्थसारथी श्रीकृष्णान ताका उपदेश केलो. सत्संग सांगलो. अर्जुनाचे प्रस्न म्हळ्यार राशी. दुसरो अध्याय सांगलो. तिसरो……. अशे अठरा अध्याय सांगले. अर्जुनाक कृष्णान खूब समजायलो. अखेरेक विश्वरूपदर्शन दाखयलें. तो दिश्टावो, साक्षात्कार पळोवन अर्जुन कडकडलो. मूळ रूपांत यो अशी विनवणी ताणें केली. शांत जावन, थीर रावन ताणें लडपाक सुरवात केली. झूज कर आनी म्हजें स्मरणूय कर, संतुळां राख अशें सांगलें. म्हणजेच प्रपंच कर आनी परमार्थ कर अशें सांगलें. एकूच न्हय, दोनूय चक्रां जाय असो हाचो अर्थ.
कोंकणीत गीतेचे सुमार 11 अणकार आशिल्ले. तातूंत हालींच युवा साहित्यीक संपदा कुंकळकार हाणी गीतार्थ हो गीतेचो आपरोस आशिल्लो ग्रंथ गोंय सरकाराच्या राजभास संचालनालयान उजवाडायला.
‘निरागस निष्कपट भुरग्या सारकें काळीज घेवन तूं म्हाका शरण यो. हांव आसा तुका मार्गदर्शन करपाक हो कृष्णान अर्जुनाक केल्लो उपदेश. काळीज निवळ करपाचो संदेश हातूंत आसा.’
सुमार स वर्सां संपदाबायन श्रीमद् भगवद्गीतेचो खोलायेन अभ्यास करून हें अर्क आमचे मुखार दवरलां. त्या वावरा फाटल्यान, संशोधनाची ठांयबसका आसा. तांची भाशा सुटसुटीत आसा. सोपे भाशेन आमी कितेंय आपणायत आनी जिरयत पचयत जाल्यार तें रगतांत घोळूंक लागता. गीतेचें सार लेगीत अशेंच. जीवनाचें टॉनीक म्हळ्यार शक्तीवर्धक तें.
देखीक अर्जुनविशदयोग ह्या पयल्या अध्यायांतलो एक श्लोक आनी ताचो संपदाबायन केल्लो आपरोस पळोवंया.
सेन्योरुभयोर्मध्ये रथं स्थापय मेS च्युत II 21II
दोनूय सैन्यां मदीं व्हरुन म्हजो रथ दवर, ओ अच्युता. 1.21
मनशाची जीण ही अशीच. झूज आसता तें स्वता बराबर. मनशा भितर आशिल्ले दोश, अवगूण. आयुश्यांत येवपी समस्या. दुसऱ्यांच्या दोशा कडेन झुजप वेगळें. आनी स्वता आपल्या दोशां बाराबर झुजप वेगळें. जी स्थीती अर्जुनाची जाली तीच स्थिती दर दिसा आमची सगल्यांची जाता. मनांत असंख्य दुबाव, असंख्य प्रश्न निर्माण जातात. करुं काय नाका? हांव करतां तें बरोबर काय चूक? नैतीक काय अनैतीक?
संपदाबाय आपल्या मनोगतांत म्हण्टा, ‘गीता ही फ़कत विद्वाना खातीर अशें सगळ्यांक दिसता. ती विद्वानीं वाचपाची. पूण सादारण मनशाक तिची चड गरज आसा. अध्यात्म हें फ़कत संन्याशां खातीर न्हय. घरदार सांबाळून, काम-धंदो करतना अध्यात्म कशें आपणावप हें गीता सांगता. प्रपंच करतानाच अध्यात्मीक शक्त वाडोवप. अध्यात्म, योग, भक्ती, मोक्ष हांची जी व्याख्या सादारण मनशाच्या मनांत आसा, ताचे परस वेगळी आनी बरी व्याख्या गीता सांगता. पूण गीता म्हणटकच लोक भितात. ती कठीण, आपल्याक कळची ना, अशें सादारण मनशाक दिसता. देखून गीतेचो आपरोस साध्या, सोप्या उतरांनी बरोवपाचो हो येत्न.’
बाकीबाब बोरकार हांणी गीतेचो अणकार केला. शणै गोंयबाब हांच्या अणकारांत कोंकणीची शुध्दता, अनवाळेपण, चकचक आनी उतरांची लय दिसता. सुरेश गुंडू आमोणकार हांणीय गीतेचो अणकार केला. कोंकणी भाशा आनी साहित्य तशेंच अणकाराचें दालन विस्तारत आसा ही खोशयेची गजाल. संपदाबायन अशींच आनिकूय पुस्तकां अणकारीत करून कोंकणी गिरेस्त करची अशे आवंडे.
गीतार्थ (श्रीमद् भगवद्गीतेचो आपरोस)
बरोवपी : संपदा कुंकळकार.
उजवाडावपी: राजभाशा संचालनालय.

सखाराम शेणवी बोरकार
9923306751