खोशयेन सुटी घालयात

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भावंडांनो,
तुमी सगळीं जाणां खोशयेन सुटी घालयत आसात. न्हय? कांय भावंडांच्या घरांत आजूनय धावेची परिक्षा दिवपी भावंडां अभ्यास करीत आसात. देखून तुमच्यांतलीं कांय जाणां तुमच्या सोयऱ्यांगेर आयल्यांत. खरें न्हय? आनीक फकत चार दीस धीर धरात. मागीर तुमचीं व्हडलीं भावंडां तुमचे वांगडा खेळूंक येतलीं. तुमकां आदार दितलीं. मागीर तुमचे सुटयेची खोस दुपेटीन वाडटली. पळयात.. पळयात कशीं हांसतात. हां तर भावंडांनो म्हाका तुमकां एक सांगणी सांगचेली आसा. कसली काय म्हणटात ? आयकात..
भावंडांनो म्हज्याच शेजारची गजाल. म्हज्या शेजारच्या घरांत दोन भुरगीं आसात. तुमची एदींच. तातूंत चार दीस पयलीं तांची मावशी आपल्या दोन दिव्यांग भुरग्यांक घेवन रावपाक आयल्या. दोगांय हुशार आसात. पुणून हीं दोगांय भुरगीं तांचे वांगडा खेळनात, उलयनात . तीं बाबडी घरांतूंच आवय आनी मावशे वांगडा रावतात. भावंडांनो, तांची त्या घरांतली गत पळोवन मनाक वायट दिसता. तरी तांची आवय तांकां घेवन आमगेर येता. कारण म्हजें बाय तांचे कडेन बरें उलयता. तांकां दोगांकय बरें करता. देखून एक दिसा सहज उलयता उलयतां त्या दोगांय दिव्यांगानी तांच्या वांट्याक बरी वागणूक येनाशिल्ल्याचें बायक सांगलें. देखून म्हाका मुजरत तुमकां सांगन शें दिसलें.
भावंडांनो, तुमी अशे तरेच्या दिव्यांग भुरग्या कडेन बरीं वागात हां. भावंडांनो, तीं आमचेच भशेन आसात. तांकांय मन आसा. कसल्याय वायट गजालीन आमकां वायट दिसलें जाल्यार आमचें मन दुखी जाता न्हय ? तेचपरी तांच्याय वांट्याक कुसकुटावणेची वागणूक आयल्यार तांचे मनाक दुखता. हें आमीं समजूंक जाय. ती दिव्यांग आसात म्हण कितें तीं समाजांत वेगळीं थारनात. तीं आमचेच भशेन आशिल्ल्यान जगपाचे जे हक्क आमकां लाबल्यात, तेच तांकांय बी आसात. आमी जशीं जगूंक सोदतात तशीं तींय बी जगूंक सोदतात. जिणेंतलो आनंद मेळोवंक सोदतात. आमचे भशेन तांचींय सपना आसात. तींय तांची सपना पुराय करूंक आंवडेतात. एकमेका वांगडा रावून, एकमेकां मदीं आनंद वाटीत मुखार वचूंक सोदता.
भावंडांनो, देवाची शिकवण आमकां कितें मेळ्ळ्या? तुमी जगात आनी दुसऱ्यांकय जगपाक दियात. जगपाक दियात हाचो अर्थ तांकां वेगळे करूंक उपकरना. तांकां हांसूंक जायना, तांचो अपमान जाता अशे तरेन वागूंक जायना. तांचे कडेन बरे उलोवन तांचेंय सगळें आयकून घेवंक जाय. तशें केल्यार तांचे वांगडा मेकळेपणान खेळ्ळ्यार तांकांय ती दिव्यांग आशिल्ल्याची भावना सतावची ना. ती आनंदीत उरतलीं.
म्हणटकच भावंडांनो, तुमी वागतलीं न्हय तांचेकडेन समजिकायेन, आपुलकायेन ? … शाब्बास तुमी तर म्हजीं अपुरबायेचीं भावंडां. येयात तर आतां आंगणांत- उल्हासभाई