भांगरभूंय | प्रतिनिधी
वळेसर
चौकस बुद्धीन मातशे हेरां कडल्यान शिकून चलयाचो अपमान करपाची पुरूशी अहंकारान माजिल्ल्या ह्या नेटाक खंयतरी मातयेत पुरून वडोवपाचेच दीस हे!!
सोयरीक जाल्ली. लग्नय थारायिल्ले. मागीर मदींच तुका एकट्याक रातीचें इतलें पयस वचपाची तेंय स्कूटरीचेर कितें गरज आशिल्ली?
घरांतल्या कोणेच नेहाक तशी जाप विचारली ना खरी. पूण नेहाचे मन ताचें ताकाच खातालें.
‘‘आमचे कांय घराबे इतले सकयल पातळेवेले आसात व्हय? कितें म्हणपाचें असल्या कोत्या विचारसरणीक?” नेहा अस्वस्थ जाले खरें. पूण घडिल्ले घडणुकेक लागून न्हय. आपणें कितें चिंतिल्ले? अशे सुशिक्षीत बरे चलेय बी इतल्या सकयल्या थरार पावंक शकतात होच विचार मनांत येतालो. बरें जालें लग्ना आदिंच सगळें कळ्ळें, ना तर मोट्या जाळांत फसताशिल्लें. वाटावलें. मायाचे 24 तारकेक लग्न थारिल्लें. पत्रिका छापून हाडपाच्यो उरिल्ल्यो आनी अचकीत समीरान नेहाक नकार कळयलो.
सुशिक्षीत चली. बरी नोकरी, पगार बरो. सुंदर चली, कितलेशेच चले ताचे कडेन इश्टागत करूंक तयार आनी नेहा मात आपल्या आईबाबाच्या उतरा भायर ना.
आपल्या घरच्याक दुखोवन ताका लग्न जावपाचें नाशिल्लें. म्हूण चल्यांक नकार दितालें. आपल्याच धर्माचें नात्यान फुडें वचप्याक सोदतालें. समीर आनी नेहाचें जुळून दोन वर्सां जाल्लीं. एकमेकां कडेन उलोवप, भोंवप, सगळें बरे भशेन चालुच आशिल्लें. आनी एकदीस समीराच्या इश्टान मदींच फण्ण घालें.
‘‘आरे! तुवें सारकी चवकशी केल्या मरे?” म्हाका आमच्या नरेंद्रान ताचे विशीं बरी सर्टिफिकेट दिली ना. म्हूण तुज्या कानांर घालें.” समीर म्हळ्यार कान पोकळो. नाचुं येना आंगण वांकडें. स्वताची अक्कल इल्ली चडच आशिल्ली.
समीरान चट्कन आपलो निर्णय बदल्लो. ‘‘म्हाका नाका असली चली.” दोन वर्सां ज्या चलये बरोबर भोंवलो जाका व्हडली सपनां दाखयलीं, ‘‘कसमे वादे” जाले आनी ‘‘माथे फिरू” समीरान सपनाचेंच दिवाळें काडलें. खबर आयकून नेहाची आवय, बापूय, घरचीं सामकीच निर्शेल्ले भशेन जाली.
‘‘कितें हे आयचे चले. आपल्याच लोकांक अशी वागणूक दितात. मातूय माणुसकी ना. दोन वर्सां मेरेन कितें कोण म्हूण नेहा बरोबर भोंवलो? इश्टच. जाल्यार अशीच इश्टागत आसता? हो कितें भुरग्यांचो खेळ?” बापोलयो तापलो. आतां बारीक चवकशेक सोयरे लागले. कळ्ळें… समीराच्यो दोन सोयरीको अशोच मोडल्यात. हें तिसरें फावट घडलां. वाड्यार त्या समीराक नांवय पडलां सोयरीको मोडपी समीर. ‘‘ तो… तो रे ताचें पडलें पाड. चलयांक फकत नाचयता आनी सोडटा.”
‘‘मानसिक विकृती जांव येता. कोणाक खबर मागीर आवय बापूय सारकी खबर कित्याक काडनात. सोयरीक एके सोयरीक करून चलयेक फोणांत उडयता.” सगळ्या आदिं लोक कितें म्हणटले ह्या विचारान कांय जाण मार खातात. ताचें सगळें पानवळ चलयेक मेळटा.
‘‘अशें दिसता आमचें बाय नेहान हेर कांय चलयां भशेन स्मार्ट जांवक जाय” शेजारची काकी उलयताली.
‘‘आयच्यो कांय चलयो आपल्याक आवडटा त्या चल्या बरोबर लग्न जावन मेकळ्यो. एकटो बरी वागणूक दिना तर ताका सोडून दुसर्या बरोबर लग्नय जावन फुडें वताता. समाज आपली घरचीं, आवय बापूय, नाक कातरलें, असल्या ताच्या फालतुपणान टिवटिवें वाजयत बसतल्याच्या नाकार एक कोंपर मारून फुडें पावल मारतात.”
अशी चलयाची वाट लावपी, तांच्या जीविताचो खेळ करपी चल्याक अशो निर्भीड चलयो फावो. काकी बडबडटाली ‘‘चडच मस्ती करता. फकाणां करता. टायम पास करता अशा मनशांक चलो जावं चली सादेपणाचो फायदो घेता तांच्या कुल्यार खोंटी घालून जाग्यार हाडप गरजेचे.” आई बाबा खातीर नेहा वोगी रावलें. सोयरीक मोडल्या… विचारपाक गेले निर्भीड जावन होच ताचो गुन्यांव थारलो.
खरो कळीचो नारद इश्टच आशिल्लो. ताका लागूनएक रसरशीत जोडपे आपल्या संवसाराक पावल दवरचे आदींच फाटीं सरलें. इन्स्टांग्राम, व्हॉटसअॅप, फेसबूक… सगळेकडेन समीरान घाल्ले फोटो… नेहाची बदनामी!! सादे बावलेचो खेळ करून अर्द्यारच खेळाचो डाव मोडून वचपी समीर! कोण दितलो ख्यास्त? नियती ख्यास्त दिले बगर रावना. काकी बडबडटाली.
‘‘आज तुका फाल्यां म्हाका जैसी करनी वैसी भरनी.” काकीन नेहाक समजायलें. तुज्याच दोळे मुखार पळयतालें.” मन निर्मळ, नितळ, अंतरमन शांत कोरे, ताका वायट कांयच ना. दैव… कदाचित हाचे परसूय बरो भांगराळे सभावान, बरो चलो तुज्या नशीबांत आसतलो भियेंव नाका. विश्वास दवर… अशेंच फुडें वच.”
‘‘नेहान मनांत म्हळें” म्हजेच चुकलें जायत हांवें ताचीं कमीपणा लेगीत मान्य केली.” घरांतलें पुराय वातावरण बदललें. नेहाक स्वताक सांवरपाक सगळ्यांनी सहकार दिलो.
‘‘बाय हाजे फुडें तुका जाय तो चलो वेंचून काड आमी तुजे बरोबर आसात.” कोत्या विचारांक लासून गोबोर करपाची गरज. स्मार्ट चलो, चली आज खंयचे खंय पावलां. ‘‘विकसीत भारताच्या” नांवांन देशात घोषण़ा चल्ल्यात आनी एकाद्रो कोते मनोवृत्तीचो चलो डिग्री आसुनय कसले विचारांत रमला? खासा आपल्याच मनीसजातीचो अपमान करपाक फाटीफुडें पळयना.
चौकस बुद्धीन मातशे हेरां कडल्यान शिकून चलयाचो अपमान करपाची पुरूशी अहंकारान माजिल्ल्या ह्या नेटाक खंयतरी मातयेत पुरून वडोवपाचेच दीस हे!! खरें न्हय.
विजया शेळडेकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
