भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मांडवीचे धडेर वसला हो एक माणकुलो गांव, पाचवोचार, झाडा- पेडांनी नटिल्लो आनी सगळ्या धर्मानी सजिल्लो.
अशे म्हणटात की हो गांव खूब पुण्यवान, थंय लोकांक खंयच पयस वचपाची गरज पडना, कारण चारुय दिकांनी मांडवी न्हंयेचें उदक व्हांवतां, जाका लागून थंय नुस्त्याचो पावस पडटा. कांय लोक काटाळ्यो घेवन नुस्त्यांक वतात तर कांय लोक भात, मिरसांगो, भाजी, कोरगुट असलें पिक पिकयतात. लोकांचो होच धंदो देखून ते खूब सुखी आनी गिरेस्तुय आसताले . ग्रामदेव श्री देवकीकृष्णा आनी राखणो श्री गोळेश्वर हांची राखण मेळ्ळ्या गांवाक.
बरें चलिल्लें दुसऱ्याच्यान पळोवं नजो. ती काळीं अमाशेची रात म्हळ्यार येता, सगळें बरे तरेन चलतालें. तेन्ना गांवातलो एक ल्हान भुरगो धांवत आयलो आनी खरशेत आवयक सांगपाक लागलो, आई गावांन एक व्हडलें व्हडें आयलां आनी तातूंत कांय लोक आयल्यात. इतले म्हणसर ते व्हडें लावन गांवांत भितर सरले आनी लोकांक सांगपाक लागले, आमी गावांत धंदो करपाक आयल्यात. लोक भोळे, तांणी तांकां हयकार दिलो. पूण बोट दिल्यार हात गिळटा, अशें त्या व्हडेकारांनी करून दाखयलें. धंदो करता करता तांकां गांवाचेर आपलो हुकुम चलोवचो दिसलो. तांणीं गांवच्या लोकां मदी फुट घाली. तांचो एकचार तोडलो. तो चोडणा गांव आता मायेचा गांव उरूंक नाशिल्लो. दीस गेले, म्हयनें आनी वर्सा गेलीं, मात ते पुर्तूगेज थंयचे गेले नात. ते आपलें राज्य आनी हुकुम चलोवपाक लागले.
दोंगर, भाटां नश्ट केलीं आनी तांणीं आपली म्हत्वाचीं कामां करपाक कार्यसभा वा सभा घेवपाचे सुवातेक जल्म दिलो. आतां आमी ताका “कोफ्र ” म्हणून वळखतात. देवळां मोडलीं, लोकांक बाटयले. पवित्र जागे विटोवन दवरले. हें ग्रामदेवतेक “श्री देवकीकृष्णा”क सोंसनाशिल्यान तो चोडणा सोडून माशेलांत वचून रावलो.
ही गजाल चारशीं, साडेचारशीं वर्सां पयलींची. आतां ह्या चुडामणी गांवांक चोडणां, शोरांव म्हणून वळखतात. गांवांत सलीम अली सुकणें अभ्यारण आसा. थारावीक काळांत थंय सुकणीं येतात. येरादारी खातीर सरकारी फेरीबोटी आसात. हांगा बेगीन पूल जावपाक जाय. चोडणां जांय ती कोपेलां, देवळां आसात. आतां ती आदी शेणिल्ली आपुलकाय, मोग किल्लला. सगलेजाण तो जपतात. हो गांव जितलो ल्हान दिसता तितलो ना. माडेल, वोडणो, चामेरेम, देवगी, साऊद ,पांडववाडो, मूड्डी, केरें, काराभाट, सडेतीर आमबाडी, खेराड खडपार हे हांगाचे वाडे. पावला पावलां आतां देवूळ आनी काॅपेल दिसता.
गांवचो व्हडलो उत्सव होमखंड. ते दीस पारंपारीक खेळ, नाच करीत भावीक उज्यांतल्यान धांवतात. सगळ्यां देवळांनी दिवजांची ज्योत पेट्टाच. खरेंच तो दिवजांचो दीप आनी ती कापडां न्हेसून राविल्ल्या बायलांचो देखाव पळयताच आमची संस्कृताय खंय तरी जागी आसा, तें जाणवता. चोडणाच्या नुत्याचीं रूच तर सगळेच काडटात. लोकांक गांवठी नुस्ते खांवपाची उमेद. ते चोडणा येताच. कारण हांगा खूब मानश्यो आसात. पाचवेचार दोंगर काजींनी सजतात, तेन्ना फेणी, हुर्राकाची रुच लोकांक ओडून हाडटा. पावसाच्या दिसांनी सगलें पाचवेचार, शांत वाऱ्या वांगडा शिरशिरपी पावस, धोलपी माड आनी नाचपी मोर. पावस पडता तेन्ना गांव पळोवपा सारखो जाता हिरवोगार चारों, तातूंतू शांत व्हावपी वारें त्याच्या वांगडा धोलपी माड आनी नाचपी मोर. दिसता ल्हान पूण किर्त म्हान तसो हो गांव. हांगा शिक्षणाचीय बरी सुविधा आसा. दोन व्हडलीं मैदानां आसात. दर आयतारा बाजार भरता. थंय चोडणेकारांक आपल्यो वस्तू घेवन बसपाची फुकट परवानगी मेळटा. येरादारीची सुविधा आसा, फेरीबोट रातभर चालू आसतात. सगल्यांनी एकदां आमच्या ह्या सोबीत चोडणां गांवाक भेट दिवची.
स्नेहल शामनो नायक
चोडण
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.