भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हांव मुखेल दरवट्यांतल्यान भितर सरता. मॅट्रना कडेन उलोवन जातगीर हांव जाण्टे रावतात त्या रूमां वटेन वता. ल्हान दोन खांटी आशिल्ल्यो कुडी….मदीं एक ल्हानशी आरमार ! हांव एके कुडींत भितून सरता.
एक जाण्टी बायलमनीस थंय बशिल्ली आसता. वृद्धाश्रमांचेर आदारिल्ल्या म्हज्या प्रोजेक्टा विशीं हांव तिका म्हायती दिता. कांय प्रस्न विचारले जाल्यार ताच्यो जापो दिवपाचें ती कबूल करता. तिगेलें नांव विमला. हांव प्रस्न विचारूंक कोमेस करता. “विमल आज्जे, तुजेविशीं थोडे भितर म्हायती सांग. हांगा वृद्धाश्रमांत तूं कशी आनी केन्ना आयली तें सांग.
“ऐशांत म्हगेलें लग्न जाल्लें. ब्यायशांत आमी रावतालीं त्या शिरपूर गांवांत झगडी पेटली. दंगली जावंक लागिल्ल्यो. म्हज्या आजेमांवान सांगलें, हांगा आनीक रावप ना. आमचे कडेन ओंपार आसा, ‘अन्यायाक बळ जाल्यार कवडी धांपून पळ !’ देखून आमी पयलीं महाराष्ट्रांत आनी उपरांत गोंयांत आयलीं. म्हगेल्या व्हडल्या चल्यालो जल्म महाराष्ट्रांतलो जाल्यार दुसऱ्या चल्यालो आनी निमणे चलयेचो जल्म गोंयांत. व्हडलो चलो बोटीर आसता. धाकलो अमेरिकेक आनी चली लग्न करून दिलां गुजरातांत.”. ती सांगूक लागली.
“आज्जे, तुका कोंकणी बेस बरी येता मगे तर !”. हांवेंन म्हळें.
“हय तर ! ‘तारवा प्रमाण शीड, हांड्या प्रमाण तोंड !’ ज्या जाग्यार रावतात थंयसल्ली भास, संस्कृताय आपणावंकच जाय.”. तिणें म्हळें. “आज्जे, तुज्या वांगडा हे कुडींत आनीक कोण रावता ?” हांवेन उमळशीकेन विचारलें. “ती श्यामा म्हूण एकली आसा. ती बरी ना जाली…..देखून तिका हॉस्पिटलांत व्हेलां. कामीण जाल्ली तिका ! पूण आतां आसा बरी अशें कळील्लें ! आंसूं ! ‘जिवार आयिल्लें शेंपडेर गेलें म्हणपाचें ! सद्या तरी हे कुडींत म्हजेंच राज्य !” म्हणत विमल आजी हासली.
“आज्जे, तूं हांगा केन्ना आयली तेविशीं सांग. अम्म्म्….. म्हळ्यार तुकां दुखोवपाचो म्हजो हेत ना……तुका जें किदें सांगन दिसता तें सांग हां…!.” हांवेंन म्हळें.
“मोडिल्ल्या खुर्साक चेपें कोण काडटा ? अशी एक ओंपार आसा. आतां मान सम्मान, सूख-दूख कांय उरूंक ना बाय ! सगलें एक जालां.” आजी उलयताली. “स वर्सां पयलीं म्हजो दुसरो चलो अमेरिकेक गेल्लो. थंयच उरलो. बायल भुरगींय बी थंयच रमलीं. व्हडल्यालें तंत्र वेगळें. तो वर्स-स म्हयने बोटीर ! ताका पयलीं सावनच मनशांमदीं भरसूंक आवडना. देखून ताच्या घरा घरपण उरूंक ना……. म्हजो घोव आशिल्लो तोमेरेन व्हडली सून आशिल्ली बरी. मात तो भायर पडलो आनी म्हज्या वाट्याक फकत किंवाटो येवंक लागलो. ती ओंपार आसा पळय…… कोंगो खाता रोव आनी हेवाळ्याक बाबड्याक बडयतात! तशी म्हजी स्थिती जाताली. उपरांत चलयेन आपणागेर व्हेलें. तांचो जामोनिमो व्हड. म्हज्या सारके सादे बायलेक तें कोंता येवपा नाशिल्लें. आंमचे कडेन ओंपार आसा…..फुलां विकलीं थंय वावळ्यो विकच्यो न्हय! चलयेन उणाक किदें उलोवचें पयलींच हांवेंन तिका सांगलें…… खंयूय वृद्धाश्रमांत जागो पळय आनी म्हजे खातीर पयशे भर. ते प्रमाण ह्या वृद्धाश्रमांत सुवात मेळ्ळी आनी हांव हांगा आयलें.”. विमल आजी खूब वेळान उलोवपाची थांबली.
“जाण्टेंपण वायट……पूण आतां हांगा सरलीं मनशां आपलीं म्हणपाचीं आनी दीस सारपाचे. बाय, एक ओंपार आसा …..जाणट्यांक पळोवचें घोळटना आनी भुरग्यांक पळोवचें खेळटना ! घर संवसार सोंपलो ……घोळपूय सोंपलें ! आतां हांगा अशें चलता – भोंवतनाच मरण येवचें…. हीच निमणी इत्सा !” आज्जेले दोळे दुकांनी भरले. “आज्जे………..”
इतल्यान म्हाकां जाग आयली. फांतोड जाल्ली. हें सपन आशिल्लें तर……पूण सपनांतली विमल आजी आनी निमणे कडेन तिणें सांगिल्ली ओंपार तकलेंत घुंवताली. हांवेंन सडसडीत ड्राॅवरांतल्यान कागद आनी पेन घेतलें आनी काणी बरोवन काडली. तेन्ना खंयतरी मनाक मात्शी सवस्तकाय लाबली.
तन्मयी सहकारी
7350360865
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
