भांगरभूंय | प्रतिनिधी
पूण हे लेगीत याद दवरात की मोनजाती कडेन आपलो मोग फक्त तांका बाबा- पूता करपा इतलोच न्हय तर तांचेर खंय अत्याचार जाता जाल्यार खरो मोनजात मोगी म्हूण तो थांबोवप आनी तांची जतनाय घेवप ही तुमची जबाबदारी
गेल्या म्हयन्यांतली ही गजाल. आमचे शाळेन एके पथनाट्य सर्तींत वांटो घेतिल्लो. येसायेक लागून सुटयेंत लेगीत शाळेंत येवप- वचप जातालें. सर्त आयतारा दिसा आशिल्ली. सद्दा शाळेंत येवपा- वचपाचे वाटेर म्हाका जायते सुणे मेळटाले. प्रॅक्टिसीच्या वेळार अल्पोपहार मेळटालो त्यो बिस्कुत्यो हांव त्या सुण्यांक खावपाक दितालें. ते सुणें म्हजेर केन्ना- केन्ना भोकताले खरे, पूण हांव शांत चलत वतालें तें पळोवन ते आपुणूच वोग्गी जाताले.
आयतारा दिसा, म्हळ्यार सर्ती दिसां हांव सकाळीं म्हजो पथनाट्यचो भेस घालून तयार जाल्लें. सकाळ फुडें रस्त्यार एकटेंच आसतलें म्हूण मम्मान म्हाका शाळे कडेन पावोवपाचें थारायलें. ती तयार जाताली इतल्यान हांवें वेळ पळयता जाल्यार म्हाका कळाव जाल्लो. देखून पथनाट्यची जायरात घेवन बेगोबेग मम्माक वता म्हूण सांगून हांव भायर सरलें. सदचे भशेन हांव शाळे कडेन चलत वतालें, पूण ते सुणे न्हिदिल्लें म्हणटा म्हणसर अचकीत दोन सुणें उठले आनी म्हजेर भोंकूंक लागले. तांचें भोंकप आयकून आनीक दोन सुणे म्हजे फाटसून भोंकत आयले आनी अशें करत करत धा- बारा सुणीं म्हज्या म्हऱ्यांत एकठांय येवन म्हजेर भोकूंक लागलीं. मम्मा म्हज्याच फाटल्यान- फाटल्यान चलत येताली. तिचे आनी म्हजे मदीं धा- एक फुटांचें अंतर आशिल्लें. म्हज्या फाटल्यान इतले सुणे पळोवन ती म्हाका राव- राव म्हणटाली, पूण कळाव जाता ह्या बोवाळान आनी ते सुणे वोग्गी जातले अशें येवजून, हांव सरळ चलत रावलें आनी सर्तीचे फक्त दोन वरां पयलीं एका सुण्यान म्हज्या जांगडाक घांस काडलो. दुखान हांवें मोठ्यान आरड मारली. तेन्नाच स्कूटरीन थंय एक बायल आयली. तिका पळोवन ते सगळे सुणें पयस धावले. इतल्यांत मम्मा थंय पावली आनी पळयता जाल्यार म्हज्या पँटीचो कुडको पिंजिल्लो देखून सहज कळ्ळें की तांच्या मदल्यां एका सुण्यान म्हाका घांस मारला.
शाळे कडेन पावतकच म्हज्या इश्टाच्या पप्पान एका दोतोराक फोन करून सुणो चाबल्यार कशी कितें जतनाय घेवचीं हें सगळें जाणून घेतलें. तुमकां जर एक सुणो चाबता जाल्यार पयलें काम आसता की तो जखम 10 ते 15 मिण्टां तरी भरभरीत उदक पोंदा हात लाय नासतना धुंवप. घरा वचून 10 मिण्टां तरी नळा पोंदा म्हजो घावो धुलो आनी आमी रोखडींच हॉस्पिटलांत गेलीं. मम्मा म्हाका दुखता बीन जाल्यार चिंत्ताली आनी हांव सर्तीक पावतलें काय ना तें चित्तालें. दोतोरान म्हजो घावो तपासलो आनी म्हाका एक इंजेक्शन खांद्यांचेर दिलें. रेबीज इंजेक्शन सुणो चाबता त्या दिसा तशेंच चाबले उपरांत 3, 7 आनी 12 दिसांचेर दोनूय खांद्यार दितात. इंजेक्शन घेवन जाल्या उपरांत आमच्या शाळेची बालरथ हॉस्पिटलां कडेन आयली आनी आमी सर्तीच्या सुवातेर पावली.
इतलें त्रास काडून लेगीत आमी पयलें इनाम मेळोवन जैतिवंत जालीं. सर्ती कडेन म्हज्या शिक्षिकांनी सुणो चाबला म्हूण म्हजी कमी अपुरबाय केली ना! दोतोरान इतलीं इंजेक्शनां घे सांगिल्लीं ताचो म्हाका तणाव आशिल्लोच, पूण घरच्या- शेजारच्या लोकांचे सुणो चाबला म्हूण हे कर- ते कर आयकून तो तणाव आनीक वाडलो. इंजेक्शना परस घरच्या जाणट्यांच्यो पथ्यांच्यो पिनी चड तोंपल्यो. म्हजे आजयेन तर मम्माक कितलेश्योच विधी करपाक सांगल्यो. एक आशिल्ली ती म्हणजे नाल्लाच्यो कातली हांवें चाबून म्हाका चाबिल्ल्या सुण्याक खावपाक घालप. पूण म्हाका खंयचो सुणो चाबिल्लो हें खबर नाशिल्ले आनी थंयसरल्या दर एका सुण्याक कातली चाबून घालपाक म्हजे दात तरी उरता आशिल्ले? ताचे भायर आजयेन म्हाका तीन म्हयने चिकन, नुस्ते ना खावपाचो सोपूत घालो. आता चल्ला चैत्र म्हयन्याचो श्रावण म्हजो. पूण हे सगळें तांणी म्हजे काळजी खातीरुच सांगिल्लें हें म्हाका खबर आसा. पूण ,मोनजातीचेर हांवे केल्लो मोग म्हजेर परतो पडलो तो पडलोच, पूण घरच्यांचो म्हजेर केल्लो मोग लेगीत म्हजेरूच परतो पडलो. भयणीक हांव ज्या मोनजाती कडल्यान भियेवं नाका म्हणटालें त्याच मोनजातीन घात केलो म्हून भयणी कडल्यान आतां थोमणे आयकुचे पडटात. म्हज्या पांयाचो घांवो पेखलो पूण घरच्यांच्या पथ्यांचो आनी म्हज्या मनार जाल्लो घावो केन्ना पेकतलो म्हाकाच खबर ना.
जायत्या जाणांक दिसलें की म्हाका सुणो चाबलो म्हणटकच म्हाका मोनजाती विशी भंय दिसतलो, पूण मोनजाती पसत म्हजो मोग आशिल्लो, आसा आनी उरतलो. जांव ती घरांतली आसूं वा रस्त्या वयली. आतां लेगीत म्हाका रस्त्यार कोण सुणो, माजर मेळटा जाल्यार म्हाका तांका सांसपूंक, हात लावं कशें दिसता आनी हाचे खातीर म्हाका खूब तापोवणी पडटा. पूण हे लेगीत याद दवरात की मोनजाती कडेन आपलो मोग फक्त तांका बाबा- पूता करपा इतलोच न्हय तर तांचेर खंय अत्याचार जाता जाल्यार खरो मोनजात मोगी म्हूण तो थांबोवप आनी तांची जतनाय घेवप ही तुमची जबाबदारी जाता, मात तें करतना आपलीय जतनाय घेवचीं!
प्रियांका पोरोब
यत्ता णवी
जी. एस. आमोणकार विद्यामंदिर, म्हापसा
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
