जिविताचें तंत्र

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

एक राजा एका संताक मेळपाक गेलो. संत खूब ज्ञानी आशिल्लो. राजान संताक सांगलें, “म्हाका अजरंवर जावपाक जाय. उपाय सांगात.” संताक ताका सांगलें, “मुखार जे दोन दोंगर दिसतात, तांच्या फाटल्यान एक न्हंय व्हांवता. ते न्हंयचें उदक पितकूच मनीस अजरंवर जाता.”
राजा रोखडोच दोंगर चडून न्हंय कडेन पावलो. उदक पिवपाक वतालो इतल्यान कोणाच्या तरी पिरंगुपाचो आवाज आयलो. पळयता जाल्यार एक जाणटेलो थंय न्हिदिल्लो. राजान विचारपूस केली तेन्ना ताणें म्हणलें, “हांव हे न्हंयचें उदक पिल्लों. म्हजी पिराय चारशें वर्सां. म्हजीं भुरगीं, नातरां, सगलीं मेलीं. जीव वच्चो म्हूण आठ दीस जाले अन्न आनी उदक सोडलां. पूण जीव वचना.” हें आयकून राज्याक दिसलें तरणेपण टिकल्या शिवाय अजरंवर जावन कांयच फायदो ना. तो परतो संताक मेळपाक गेलो. आनी संताक तरणेपण कायम टिकोवपाचो उपाय विचारलो. संतान सांगलें, “तेच न्हंयचे देगेर एक व्हडलें झाड आसा, त्या झाडा
वयलें फळ खातकच मनशाचें तरणेपण तशेंच उरता.”
हें आयकून राजा खूश जालो आनी झाडा कडेन पावलो. फळ तोडपाक वतालो इतल्यान ताका झगड्याचो आवाज आयलो. पळयल्यार पांच जाण झगडटाले. राज्यान तांकां झगडपाचें कारण विचारलें. तेन्ना एकलो म्हणपाक लागलो, “हांव सगल्यांत ल्हान. म्हजो पणजो, आजो, बापूय कोणूच म्हातारे जावंक नात, म्हणून संपत्ती फुडले पिळगेच्या नांवार करिनात. आमी सगल्यांनी ह्या झाडाचें फळ खालां आनी त्रासांत पडल्यात. सद्दां झगडीं जाता देखून आमकां गांवा भायर घाल्यात.” हें आयकून राजाचे दोळे उगडले.
ही काणी आमकां जिवितांतलें एक व्हड सत्य सांगता. सैमांत एक तंत्र कार्यरत आसा. जें जल्माक येता तें केन्ना तरी जाणटे जाता आनी एक दीस ना जाता. सगल्यांक सारकेंच मेळचें देखून ही आंखणी. जर कोणूच जाणटो जावंक नाशिल्लो आनी कोणूच मरूंक नाशिल्लो जाल्यार किदें जावपाचें ती कल्पना करात. कितली गर्दी जावपाची. देखून जल्म आसा ताका मरण चुकना. मरण आसा म्हूण जगपाक अर्थ आसा.

संपदा कुंकळकार
9850149319