भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गोंयकारा,
म्हाका ओडूं नाका रे पुता.. दुखता रे म्हज्या काळजाक अशे झगडूं नाकात रे… आयस्ऽऽऽ! (आरड)
वळखूंक ना रे म्हाका पुता? कशें वळखतले? म्हज्या अस्तित्वाचेरच हांगा झगडें पेटलां. हय हांवूच ती असहाय आवय, म्हादय!!! म्हजो उगम म्हणल्यारच जल्म खंय जालो तें हांव नकळं, पूण म्हजें कुळार मात गोंय, अशेंच हांव खळखळीत व्हांवून गोंयचे कुसव्यांत येवन रिगलें आनी अजुनूय हांव थंयच खळखळत आसां पूण आयज म्हजो खळखळ हांशाचो न्हय तर दुख्खाचो खळखळ जाला कारण म्हजे कांय पूत म्हाका दुसऱ्या राज्याक दिवंक सोदता जाल्यार म्हजे मोव काळजाचे पूत म्हजें अस्तित्व राखून दवरूंक धडपडटात, आपलो आवाज उखलतात म्हज्या हिता खातीर!
अरे हांव स्वतंत्र व्हांवती न्हंय, म्हजी वाट हांव ल्हान सान जाग्यांतल्यान काडटां, ऊंच ऊंच फातर, झाड हें म्हाका केन्नाच आडावंक शकले नात. मात आयज कांय राजकारणाच्या बंदनात, तुच्छ आनी स्वार्थी वृत्तीच्या आडमेळींनी म्हाका बांदून घातलो म्हज्या शाण्या कशें रे कळना तुमकां? हांव न्हंय, म्हाका तुमची ती शीम-मेर लागना आनी हांव वस्तू न्हय, म्हाका अशी वांटून घालपाक. म्हजी उदकाची धार पुण्यायेची आनी म्हजें मन हें आवयचें आनी हें उदक म्हजे छातयेंतलें दूद जावन आसा. मागीर हांव तें दूद फक्त म्हज्या एकल्या भुरग्याक पाजोवन ताचें पोट भरून दुसऱ्या भुरग्याक उपाशी मारतलें व्हय? तें म्हाका शक्यच ना.
अरे हांवें जेन्ना दोन भुरग्यां मदीं भेद करिनासतना शेंकड्यांनी वर्सां तुमकां माया दिली, म्हजें उदक दिलें जाल्यार तुमचेर हो म्हजे खातीर सांवार कित्याक आयला?
म्हाका वायट फक्त इतल्याचेंच दिसता की म्हजें उदक पियेल्ल्या कांय पुतांक म्हजें मोलच खबर ना. एका आधुनीक प्रकल्पाक लागून म्हजो खरो वेश (न्हंयेचो) बदलूंक फुडें सरल्यात तुमी. निसर्गान जे तरेन म्हाका रचला, जे तरेन म्हजी वाट काडून दवरल्या, जे वाटेन हांव अथांग व्हांवतां, ती वाट बदलून तुमकां (मनशांक) जाय तशी आनी जाय थंय व्हरप हीं तुमकां फकांडां दिसता व्हय? तुमी ह्या म्हादय आवयची म्हणजेच म्हजी आतां अशी वाट लायतले आनी फुडाराक कपलार हात मारतले अरे म्हज्या भुरग्यांनो, आपल्याच पांयार कुराड मारूंक कित्याक उठल्यात?
म्हजो राग हांव उक्तायतां कारण म्हजें उदक पितलीं भुरगीं इतलीं अशक्त आनी स्वार्थी म्हणून म्हाका खबर नासले. आवय म्हणटात न्हय म्हाका तुमी. सारकी तिचेच वरी दशा करून उडयला तुमी म्हजी. जशी ह्या आधुनीक युगांत कांय भुरगीं आपले आवयचे त्याग, समर्पण विसरतात तशेंच हेवूय आवयचे त्याग, समर्पण घडये विसरले तुमी, पूण ही आवय तुमकां विसरूंक ना आनी केन्ना विसरचीय ना!!
मात ह्या आवयचो आनी तिच्या अस्तित्वा खातीर आवाज उखलपी तिच्या भुरग्यांचो उलो आयकून घेवशात? गोंयकारा, म्हाका ह्या म्हादय मांयक तुमच्यांत आसा तशेंच सळसळीत, खळखळीत, सुखान व्हांवूंक दिवशात?
नाका. नाका. म्हाका ओडूं नाका… पुता कळाव जालो दिसता म्हाका वाचोवंक?? ते ओडटात म्हाका म्हजे अस्तित्व म्हज्या कडल्यान हिरायत.. कांय वेळ अजून वचूंक ना?
आऽऽऽऽऽ! आवय गे! (आरड)
तुमचीच,
म्हादय मांय
देविता ई. खुळे
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
