विशयांचे पायक आनी वैकुंठनायक

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

चिंचन – 48

तुकाराम महाराज म्हणटात – 

पिंड पोसिलियां विषयांचा पाइक । वैकुंठनायक कैंचा तेथें ॥

अर्थ सामको सादो – आमी फकत देहभोग, विलासीपण आनी मजामस्तींतूच घुस्पून गेले, तर खरो आनंद मेळचोच ना.

गांवांतलो गणुभाऊ सदांच म्हणटालो– “आयच्यान भलायके कडेन लक्ष दिवचें.” पूण फुडल्या खिणाक परतून वडा पाव, भजीं, मिठाय… निमाणें ताचें पोट इबाडलें आनी दोतोरान म्हणलें –

“तुजें पोट इबाडलें काय भलायकी इबाडटली, तुका ताची जतनाय घेवची पडटली.” विशयाचो गुलाम जावप म्हणल्यार हेंच!

आयच्या काळांत मोबायल फोन हें सगळ्यांत व्हडलें उदाहरण. अभ्यासाक करपाक घेतिल्लो भुरगो म्हणटा – “फक्त पांच मिनटां खेळ.” पूण तीं पांच मिनटां एका वरांत बदलतात. गृहपाठ, न्हीद, एकाग्रताय – सगळेंच इबाडटा.

मना वयलें राज्य शेणटा, विशय आमचो ताबो घेतात.

दुसरे वटेन तुकाराम बुवांचे ओवींतलें तत्व आचरपी जायते लोक आमकां दिसतात.

आमच्या गडकरी मास्तरांक पळयात. गांवांतलें सादें जिवीत, दिसपट्टें जेवण – भाकरी, भाजी. कपड्यांत दिखावूपणा ना, पूण काळजांत अथांग समाधान. विद्यार्थ्यांचो मोग, सेवा हो तांचो धर्म. हांवें तांकां विचारलें, “सर, तुमी इतले सादें कित्याक जगतात?” तांणी हांसून म्हणलें – “तुका तुज्या मनांतल्या देवाक मेळोवंक जाय जाल्यार तुका विशयांच्या वज्या पसून हलकें जावचें पडटा.” खरें समाधान तांच्याच मुखामळार दिसतालें.

खेळगडो विराट कोहलीक पळयात. कारकिर्दीचे सुरवेक तो पार्ट्यो आनी जंक फूड हातूंत आडकल्लो. पूण कुड आनी मन दोनूय निवळ दवरल्यारुच खरो खेळ जातलो, हें ताका कळ्ळें. ताणें विशयांचे गुलामगिरींतल्यान स्वताक मुक्त केलो – फिटनेस, संयम आनी शिस्त आपणायली.

आयज विराट फकत क्रिकेटांतलो स्टार न्हय, तर तरणाट्यां खातीर एक “शिस्त आयकॉन” आसा. ताचें यश फकत ताच्या बॅटाक लागून न्हय, तर ताणें विशयांचेर जैत मेळयिल्ल्यान. 

आमी विशयांचो वापर करूंक जाय, पूण विशयांनी आमकां वापरल्यार मागीर वैकुंठनायक – म्हणल्यार खरी शांती आनी सुख – पयस वता. तुकाराम महाराज म्हणटात तशें – कुडीचें पोशण जावंदी, पूण फाजील लाड नाकात.

इश्टांनो, एक प्रयोग करून पळोवया. फाल्यां सावन आमी गुलाम जाल्ल्या गजालीचेर थोडें नियंत्रण दवरूंया – जशें मोबायल, टिव्ही वा जंक फूड. पळयात, मन कितलें हलकें आनी खोशी दिसता तें. कारण वैकुंठनायकाक सोदपाचो आसल्यार मार्ग सादपणांतल्यानूच वता.

– ह भ प देवदत्त दिगंबर परुळेकर