काणी काणी कोतवा – 49

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

एका गांवांत एक धनगर रावतालो. ताका दीपक नांवाचो पूत आशिल्लो. दीपक सामको मस्तो आशिल्लो आनी ताका लोकांचीं फकांडां करपाक खूब आवडटालीं. तो सद्दां आपल्यो बोकड्यो घेवन चरपाक वतालो. सांजवेळ जाली काय त्यो परत हाडटालो. ताचें हें सदचेंच आशिल्लें. तो जंय बोकड्यो चरोवपाक वतालो थंय शेत आशिल्लें. जायते गांवचे लोक थंय दिसभर काम करताले. एक दीस तो असोच बोकड्यांक चरोवपा खातीर घेवन गेलो. दनपार जाली. ताणें थंयच जेवण केलें आनी तो जेवलो. मात उपरांत ताका बेजार येवपाक लागलो. म्हणून ताणें सगळ्यांचीं फकांडां करपाचें थारायलें.
दीपक नेट्टान आड्डलो, ‘आरे धांवात रे धांवात, लांडगो आयलो रे आयलो.’ थंयच आशिकुशीक जे शेतकार आपल्या शेतांनी कामां करताले तांकां तें खरें दिसलें. ते शेतांतलीं आपलीं सगळीं कामां सोडून बडयो घेवन धांवत सुटले. हे वटेन ते वटेन लांडगो खंय आसा तें सोदपाक लागले. धांवत दीपका कडेन आयले आनी ताका विचारपाक लागले, ‘‘खंय आसा रे दीपक लांडगो?’’
तेन्ना तो व्हडा व्हडान हांसपाक लागलो. ताणें शेतकारांक म्हणलें, ‘‘आरे हांव तुमचीं फकांडां करतालों.. लांडगो बी कोण ना येवंक.’’ सगळ्या शेतकारांक दीपकाची बरीच तिडक मारली. मात कितें करतले बाबडे? ते सगळे थंयच्यान गेले.

दिपकाक मात हाची मजाच दिसली. दुसरे दिसाय ताणें शेतकारांचीं फकांडां करपाचें चिंतलें आनी तो ‘लांडगो आयलो रे आयलो’ म्हणून आड्डुपाक लागलो. शेतकार बाबडे आदले दीस धांवून आयिल्ले तशेच दुसरे दिसाय आयले. दीपकाक तांचीं फकांडां करपांत मजा दिसपाक लागली. ताणें फुडेंय अशेंच करपाचें थारायलें. फकांडां करप आनी शेतकारांक फटयल्ल्याची मजा घेवप.
तिसरे दिसा तो परत बोकडांक चरपा खातीर घेवन आयलो. दनपार जाली आनी तो जेवपाक बसलो. जेवले उपरांत ताणें मात्शी न्हीद काडली. उठ्ठना ताणें मनांतल्या मनांत चिंतून दवरिल्लें, आयजून शेतकारांचीं फकांडां करतलो म्हणून. उठून पळय जाल्यार कितें, खरेंच एक लांडगो थंय आयिल्लो. ताणें एके बोकडेचेर उडी घातली आनी तो तिका मारून खावपाक लागलो.
इतल्यान दीपक नेटान आड्डुपाक लागलो, ‘लांडगो आयलो रे आयलो.’
मात तो सदचे भशेन फकांडां करता अशें समजून आशिकुशीकच्या लोकांनी ताचे कडेन मात्तूय लक्ष दिवंक ना. ते आपलें काम करीत रावले. लांडग्यान एक-एक करून सगळ्यो बोकड्यो खाल्ल्यो. तें पळोवन दीपक झाडार बसून रडपाक लागलो. मात, आतां कांयच उपेग नाशिल्लो. ताका आपली चूक कळ्ळी. मात आतां सामको उशीर जाल्लो.