हांव शिक्षक उलयतां

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

शिक्षकाचो वेळ हो विद्यार्थ्यांच्या विकासा खातीर आसचो. नाका आशिल्ल्यो जापसालदारकी पेलपाक न्ही. हें मतीन दवरात. आयज शिक्षकदीस. ते निमतान….

ज्ञान करुंक आत्मसाद तुका हांव शिकयतां, 

काळोख करुंक पयस तुजो म्हजी जीण झरयतां, 

ल्हानाचो व्हड जातना तुका हांव पळयतां, 

तुज्या माये रूपान म्हजी गुरुदक्षिणा हांव मेळयतां.

आयज दीस म्हजो म्हूण तुजेकडेन उलयतां.. 

नमस्कार इश्टांनो, आयज ५ सप्टेंबर कसलो दीस ते जाणा तुमी? हय सारकें. आयज शिक्षक दीस. मागीर हांव कोण तें तुमी वळखलांच आसतलें. हय व्हय सारकें. हांव एक शिक्षक. 

आयज आमचो खाशेलो दीस. म्हणलें तुमकां मेळूया, उलोवया. आमचें आयकता तरी कोण? हरशी आमकां पुता खंय वेळ आसा? कामूच काम. अर्द आदेसाचें, अर्द आदेसाचें काम म्हूण ह्या लोकांनी थोडे दोळे लायलेना. आतां पळयात कितलीं कामां तीं. कशी दशा जाल्या ती आमची. शी. मात सुशेग ना. घे म्हूण अॅक्टिव्हिटी. केन्ना रे पुता पोर्शनां सोंपोवपाचीं.  दिसूयभर अशें चलत रावलें जाल्यार ‘शिक्षणाच्या आयचो घो’ जायना जाल्यार पुरो रे देवा. हें करता म्हणसर तें करात तें करता म्हणसर हें. खंयच्यो क्लासी, खंयचीं नाटकां. थोड्यो चिंता नात. तुमकां कोण सांगतलो. तुमकां दिसता तो फकत पगार आनी अर्द आदेस.  बाबा रे बाबा सर्तीचें युग. हांका कोण सांगतलो. शिक्षण म्हणटा ती शर्यत जाल्या सद्या. 

हें कमी म्हूण इलेक्शनाच्यो जबाबदारी. हांव म्हणटा ह्यो राटी आमच्या माथ्यार कित्याक रे पुता? शिक्षक चड हुशार कांय चड बेकार म्हूण? हें खंय तरी थांबूक जाय. हांव शिक्षक आनी म्हाका फकत म्हज्या विद्यार्थ्यांक शिकोवपाक आवडटा. तें म्हजें काम. हांव उमेदीन करतां. आतां कामाचो ताण बरोच वाडला. दीस धांवता तसो शिक्षकूय धांवता. नवें शिक्षणीक धोरण तर नवीं आव्हानां घेवन आयलां. हें पेलपाक सोंपें न्ही, पूण कठीणूय न्ही. खुबश्यो त्रुटी आसात त्यो वेळार सारक्यो करपाची गरज आसा. आमच्या विशयार आमकां चड गिन्यान मेळ्ळ्यार खूब बरें जातलें. विद्यार्थ्यांचो विकास चड बरो घडपाक मदत जातली. 

जशीं वर्सां वचत रावलीं, शिक्षण मळाचेर बदल घडत रावले. आनी ते खोशेन हांव आपणायत गेलें. केन्ना कसलीच तक्रार केलीना. जशे  मेळत गेलें तशे तें हांव वाटत गेलें. पूण कोणेंय आमचो केन्ना विचार करचो कशें दिसता.

आयचो शिक्षक नवें ट्रेनिंग करीत आसा. दिसान दीस स्वताक विकसित करीत आसा. ह्या धांवत्या युगात तोय धावत आसा. खूप जाण अशे आसात जे केन्नाच आमकां वालोर दिनात. आमची कदर करीनात. दिसता तें फकत आमचो पगार आनी सुटयो. पूण आमी कितले त्रास काडटात तें केन्ना कोणे येवजीलां काय? शारिरीक तशेच मानसीक रितीन जावंये आमी तकलेर खूब ताण, वजें घेतात. एक बरो विद्यार्थी तयार करूंक हांव स्वताक पणाक लायतां, पूण घडये खूप जाणाक तें दिसना.

शिक्षक म्हळ्यार अर्द आदेसाचें काम, पूण पगार मात बरो घेतात अशे उलोवन थोमणो मारपी लोक अजुनूय मेळटले. पूण तोखणाय करपी थोडेच मेळटले. हांव जेन्ना हें आयकता तेन्ना एक शिक्षक म्हूण म्हाका खूब वायट दिसता. शिक्षकाचें काम एक बरो नागरिक घडोवप आनी तें तो सतत करता. मागीर उलोवपी मनशांक हें दिसना कांय? मेळटा त्यो जबाबदारी काडून शिक्षकांच्या माथ्यार मारपाचो ट्रेंड सुरु जाला. हो खंय तरी थांबूक जाय. तेन्नाच आमी एक बरो विद्यार्थी घडोवपाक शकतले. शिक्षकाचो वेळ हो विद्यार्थ्यांच्या विकासा खातीर आसचो. नाका आशिल्ल्यो जापसालदारकी पेलपाक न्ही. हें मतीन दवरात. बरे येता हांव. तुमचे कडेन उलोवन बरे दिसलें. तुमकां सगल्यांक शिक्षक दिसाचीं परबीं.

शिल्पा लाड 

8411007204