काणी काणी कोतवा-37

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

धाडशी आनी भित्रो इश्ट

खूब आदली गजाल. एका गांवांत दोग घट्ट इश्ट रावताले. ते दोगूय ल्हानपणा सावन इश्ट आशिल्ले. ते व्हड जातात तांची इश्टागत आनीक घट जाता. त्या दोगांय मदीं एक फरक आसता आनी तो म्हणल्यार तातुंतलो एकलो खूब धाडशी आसता. कसलींय अरिश्टां आयल्यार तांकां तो भियेनासतना तोंड दिवपी आसता. जाल्यार दुसरो सामको भित्रो आसता. ताचे मुखार कितेंय अरीश्ट आयल्यार तो भियेवन लिपून रावतालो.

एक दीस मजाच जाली. त्या दोगाय इश्टांनी रातचे पासयेक वचपाचें थारायले. पासयेक गेल्ले कडेन त्या दोगाय जाणांचेर एक चोर हल्लो करता. तातुंतलो भित्रो इश्ट सामको भियेता. तो थंयच्यान पळ काडटा आनी एका झाडा कुशीक रावन लिपून पळयता. दुसरो धिटायेन त्या चोरा मुखार उबो रावता आनी चोराक सामकार वता. चोराक तो जखमी करता आनी ताचे कडलीं सगळीं शस्त्रां काडून घेता.

हें सगळें पळोवन भिवकुरो इश्ट परत थंय येता. तो वाटेक आशिल्लो एक दांडो घेता आनी चोरा म्हर्‍यांत येता आनी म्हणटा, ‘‘राव तुका शिकयतां. आमकां चोरपाक आयिल्लो? हांव कितलो धाडशी हें तुका आजून खबर ना. राव तुका दाखयतां हांव कितें तें.’’ चोर आतां आपल्याक कांय करपाक शकना हें ताका खबर आशिल्लें. म्हणून तो ताचे सामकार वचून बढायो मारतालो. त्या भित्र्यान ताचे परिस्थितीचो फायदो घेवन ताका शाणपणां सांगपाक लागलो.

ताचीं तीं मोटेपणां आयकून धाडशी इश्टाक आयलो राग. तांणी भित्र्या इश्टाक म्हणलें, ‘‘तूं आतां धाडशीपणाचीं नाटकां करूं नाका. असो वागून तूं दुसर्‍यांक मुर्खांत काडपाक शकता मात म्हाका न्हय. पयलीं तो हातांतलो दांडो सकयल उडय. म्हाका तुजी गरज आसली तेन्ना तूं खंय लिपून बशिल्लो. हांव एकलोच ताचे कडेन झुजतालो तेन्ना तुका म्हजे मजतीक येवचें कशें मातूय दिसूंक ना? तुवें हांगाच रावून म्हजी मजत करपाक जाय आशिल्ली. मजतीचें सोडुनूच दी. तुवें हांगाच रावून दोन धिराची उतरां पसून उलयल्लो जाल्यार म्हजो आत्मविश्‍वास वाडटलो आशिल्लो. मात तूं पळून गेलो. तुजें खरें रूप आतां म्हाका कळ्ळें. हांव तुकां सामको वळखलों. तूं कितलो भित्रो हेंय म्हाका कळ्ळें. तुजो जीव वाटोवंक तू पळोन गेलो. मात तुका म्हज्या जिवाचें मात्तूय पडिल्लें नाशिल्लें. खंयच्याय प्रसंगार तुज्या असल्या मनशाचेर विस्वास दवरपाक जायना. तूं केन्ना घात करीत सांगू येना. तुज्या असलो इश्ट आयुश्यांत आसचे परस नाशिल्लो बरो.’’ अशें म्हणून तो निर्शेवन थंयच्यान वता.
मात हें सगळें ताचो भित्रो इश्ट मान सकयल घालून आयकता. ताका लज जाता.

देख: विस्वासाक केन्नाच वेर वचपाक दिवची न्हय. तुमचेर जे कोण स्वता परस चड विस्वास दवरतात तांकां केन्नाच दुखोवचे न्हय. तांचो विस्वास केन्नाच तोडचो न्हय. एकदां कोणाचोय विस्वास तुटल्यार तो परत जोडप कठीण आसता.

https://www.facebook.com/share/v/wzaUHJ6XyLmdUdwA/