भांगरभूंय | प्रतिनिधी
संवसारांत अशेय लोक आसात जे कसलोच भेदभाव करिनासतना सगल्यांचेर मोग करतात. गरज उप्रासता तेन्ना संकश्टां वेळार एखाद्र्याक आदार दिवंक लेगीत ते सदांच मुखार आसतात.
हांव केन्ना केन्ना विचार करूंक लागता मनशाक कोणाचो ना कोणाचो तरी आदार आनी सांगात जाय पडटा. जल्माक येतकच पयलो सांगात आवय- बापायचो मेळटा. ताचे उपरांत इश्ट- इश्टीण आनी भाव- भयणींचो सांगात लाबता. लग्ना उपरांत दादल्याक बायलेचो आनी बायलेक दादल्याचो सांगात जाय पडटा. हाचोच अर्थ मनशाक जिणेच्या वेगळ्या वेगळ्या पांवड्यार वा तो जे अवस्थेंत आसता ते अवस्थेंत ताका तरेकवार रुपां घेवची पडटात. सगल्यां कडेन फावो तशीं रुपां घेवपाची कळाशी आसताच अशें ना. जांचें लागीं कळाशी आसना ते मागीर कशी बशी तडजोड करून आपली जीण सार्थक जावची म्हूण कश्ट करीत रावतात. ‘स्व’ चो विचार करिनासतना हेरांक भरभरून खोशी दिवंक ते फळादीक जातात. आपले कडेन जें कितें आसा तातूंत ते समाधानान जगतात. दुसरे वटेन तशी कळाशी आशिल्ले मात ध्रुव ताऱ्या वरी उंचेले सुवातेर वचून बसतात.
अशा मनशां लागीं जेन्ना म्हजें मेळप जाता, तांचें लागीं संवाद जाता तेन्ना एक गजाल दिसून येता. ती म्हणल्यार संवसारभरचे सगले सूख मेळून लेगीत ह्या मनशांचे जिणेंत कसलें तरी उणेंपण नक्की आशिल्ल्यांचें आमकां जाणवता. ते तशे उलोव दाखयतातय बी. पूण कसलें उणेंपण हें मात ते फोडून सांगूक शकनात. तरिपूण आपलें दुखणें सांगपाक ते फाटीं रावनात. अशा वेळार तांची तीं उतरां आयकून हांव तांकां प्रस्न करता, तुमी अशें म्हणटात जाल्यार थंय सकयल बशिल्ल्या त्या अभागी मनशांनी कितें चिंतप ? तांणी कशे जिवीत सारप ? त्या वेळार तांची जी जाप आसता ती अशी; ‘हे वयले सुवातेर वचून बसूंक बरें दिसता खरें, पूण आमचे तकलेर कांट्यारो मुकूट आसता. ताचेर आशिल्ले कांटे केन्ना तोंपत हाचो नेम नासता देखून मन सदांच खंती जाता. चिंतनां वाडूंक लागतात. केन्ना केन्ना नाकाच हो मुकूट अशें दिसूंक लागता. अशा उंचायेर रावचे परस थंय सकयल आशिल्ले तेंच बरें अशें दिसूंक लागता.’ खरेंच तुमकां तशें दिसता जाल्यार तुमी हांव सांगता तशें करात म्हूण हांव उपाय सुचयता तो असो, दानधर्म करात सकयल बशिल्ल्या त्या दुख्खी आनी कश्टी लोकांच्या तोंडार हांसो हाडपाचो येत्न करात. मना वेलो ताण उणो जातलो चेरो उमेदीन फुलतलो, पोटांत समाधानाचे चार घांस अदीक वचूंक आदार मेळटलो. गरजेवंताक मजत केल्ल्याचे आशिर्वाद मेळटले. मनाक शांती आनी सूख मेळटलें हें आनीक वेगळें सांगपाची गरज ना.
अशेंच आसता मनीस उंचेले सुवातेर वचून बसूंक कितेंय करूंक तयार जाता. आड मार्गान वचून सगले सूख मेळयता पूण मोग आनी मायपास दिवंक तो फाटीं पडटा. सुखांत जगतना ताका कोणाचो उगडास लेगीत येना. निमणी घरघर लागतकच मागीर मनांतल्या काळखा कुडींत लिपिल्ल्यो त्यो विचित्र सावळ्यो दोळ्यां मुखार हात हालोवन फकांडां केल्ले वरी नाचूंक लागतात. अशा वेळार तांकां मोगाची भास येवजता. हे परिस्थितींत तांकां मेळटकच आनीक एक नवो प्रस्न तकलेंत गरगरूंक लागता मोगाची परिभास कितें आसूं येता काय ?
संवसारांत अशेय लोक आसात जे कसलोच भेदभाव करिनासतना सगल्यांचेर मोग करतात. गरज उप्रासता तेन्ना संकश्टां वेळार एखाद्र्याक आदार दिवंक लेगीत ते सदांच मुखार आसतात. अशा मनशांक परोपकारी मनीस म्हूण आमी वळखतात. ते आपल्या सुखाचो विचार करतना समाजाचो तसोच गरीब दुबळ्यांचोय विचार करतात. अशा मनशांक लोकां मदीं रावंक आवडटा. समाजा खातीर कितेंय वेगळें करपाची जिद्द तांचे भितर आसता, देखून ते सदांच चर्चेत आसतात. तांचो सांगात सगल्यांक जाय जाय सो दिसता.
दुसरे वटेन सैमाचेर मोग करपी मनशाक आमी पर्यावरणवादी म्हणपाक शकता. एखाद्रो सैमांतल्या कांय घटकांचो मोग करता आसत तर तांकां विशिश्ट नांवांनी उलो मारतात. जसो झाडांचो मोग करप्यांक डेंड्रोफायल म्हणटात. चंद्राचेर मोग करप्यांक सेलेनोफायल तर पावसाचेर मोग करप्यांक प्लुव्हियोफायल म्हूण पाचारतात. सादारणपणान अशे मनीस प्राण्यांच्या सांगाताक रावंक पसंद करतात. ह्या मनशांचें खाशेलेपण म्हणल्यार ते हळवे आनी दयाळू मनाचे आसतात. तांकां एकांतात रावंक आवडटा. संवसारभर नामना जोडिल्ले शेक्सपीयर हांच्या मतान; ‘मोग म्हणल्यार सेगीत उजवाडाची दिका दाखोवपी एक मार्गदर्शक. ताचेर काळ आनी कश्टाचो केन्ना परिणाम जायना.’ आमी शिकपी भुरग्यांक मोगाची ही परिभास समजावन सांगपाचो येत्न करूंक जाय. कारण आयज वेगळ्या वेगळ्या समाज माध्यमांक लागून ‘मोग’ ह्या उतराची चुकीची परिभास भुरग्यां मेरेन पावपाची शक्यताय आसता. ती पयसायतले जाल्यार आमीच तांकां सारकी म्हायती दिवची पडटली.
आतां काळ बदलत आशिल्ल्यान मोगाची परिभास लेगीत बदलत आसा. हालीसरां सरभोंवतणी नदर मारीत जाल्यार मनीस फक्त आपल्या सुखा खातीर वावरिल्लो दिसता. आपले खेरीत ताका आनीक कोणाचें सूख तशेंच दुख्ख दिसना जालां. चडांत चड पयसो कसो एकठांय करचो हाचेरच ताची नदर थिराविल्ली दिसता. आयज मनशाची जिणे पद्दत बदलत आसा. हांव आनी म्हजीं भुरगीं ही नवी पद्दत मनशान आपणायल्या. हाका कारणांय वेगळीं वेगळीं आसूं येतात, पूण आमच्या गोंयांत तरी सादारणपणान होच फॉरमुला आपणायिल्लो पळोवंक मेळटा. आमी मोगाचें प्रतीक म्हूण एकामेकाक भेट वस्तू दिवप इतलेंच कितें तें जाणा. खरें म्हणशात तर दया, मोग, माया, हळवें मन, सोबीत आनी गोड उतरां हांचे दिवप घेवप सेगीत जावंक जाय आशिल्लें तितलें जावंक पावना. हीं उतरां खंय तरी शेणत चल्ल्यांत. तीं परत मेळोवपा खातीर आमी मनीस कितें करूंक शकतात हाचेर विचार जावंक जाय. तसो विचार जातलो जाल्यार दरेकल्यान परोपकारी जावचो पडटलो. आयज अशा परोपकारी मनशाची समाजाक भोव गरज जावन आसा.
एच. मनोज
9822441417
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
