कोंकणी सुधारुया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हा लींच एके फार्मसींत गेल्लों. ना, ना, हांव मात्तूय दुयेंत ना. कोणाक तरी वखद हाडपा खातीर वच्चें पडलें.
थंयची विक्रेती विचारता: “कतले जाय?” म्हाका दिसलें, कसलें जाय अशें विचारता म्हणून. म्हणलें, “हेंतें काळें.” ना, ना कतले जाय? परतून तोच प्रस्न. तेन्ना ती म्हाका जाय आशिल्ले वस्तूचो आंकडो विचारता म्हणपाचें कळ्ळें. ती विचारूंक सोदी: कितले जाय? आनी म्हाका दिसलें, कसलें जाय?…
कसलीय भाशा पूर्णपणान नकळं आशिल्ल्या मनशान ती शिकून घेवप गरजेचें. पूण गोंया भायल्यान आयिल्ल्याक आपणाक कोंकणी वेवस्थीत, सारकी, पूर्णपणान येना हें कशें कळटलें? कोणाय कोंकणी मनशान तो/ ती/ तें उलयता आसतना ताच्यो/ तिच्यो चुकी थंयचे थंयच दाखोवन दिवंक जाय. भाशेचे अशुद्धतायेक वा चुकीच्या वापराक लागून कसलो गोंदळ जावं येता तो फुडल्या उधारणा वयल्यान कळटलो.
कांय वर्सां फाटीं म्हज्या एका इश्टाची केश चलताली. कोर्टांतल्यान घरा वता आसतना तो म्हाका दोडलो. त्या दिसा ताची तारीख आशिल्ली म्हणून जाणा जावन ताका विचारलें, “आरे, कितें जालें आज?” “जुविजान केश आवियार (aviar) केली,” ताची जाप. “म्हणटकच, निकाल कोणा वटेन लागलो?” निकाल लागूंक ना. मुखा वयली तारीख दिल्या. “आरे, मागीर तूं आवियार कशें म्हणटा तर? केश आदियार (adiar) जाली अशें म्हण मरे.” आं! अशें?! तो अजापीत. म्हाका दिसलें आवियार आनी आदियार एकूच म्हणून. कशें जातलें सायबा? उच्चार वेगळे. अक्षर वेगळें. तूं बरोवंक नकळं आसशी, पूण हांव सांगतां तीं वेगळीं म्हणून. “आरे देवा! तरी बरें मरे आनीक कोणाकूय सांगलें ना…”
आनीक एके कडेन अशीच एक बिगर कोंकणी व्यक्ती उलयताली. गोंयांत पंचवीस वर्सां रावता खंय. घोव तीस वर्सां आसा. पूण तिचे कडेन कोणूच कोंकणी उलयना म्हणून ती अज्ञानी उरल्या. आमकां गोंयकारांक तोडकीमोडकी हिंदी, इंग्लीश ‘फेंकपाची’ संवय जाल्या, पूण आमी भायल्या कडेन कोंकणी उलोवन ताका कोंकणी शिकयनात. हें सामक्कें चुकीचें.
हालींच आंतरराष्ट्रीय पुस्तक प्रदर्शनांत ’18 जून’ ह्या लक्ष्मीदास बोरकार हांच्या मूळ कोंकणी पुस्तकाचो (जाचो संपादक हो स्तंभलेखक) मळयाळम अणकार (अणकारपी आरएस भास्कर) थंयचे राज्यपाल राजेंद्र आर्लेंकार हांचे हस्तुकीं प्रकाशीत जालो. त्या वेळार आमचो कोंकणी भास्कर धरून सग्गले झाडून मळयाळम उलयले. आर्लेंकारबाबाक आपली भाशा समजुची ना म्हणून खांकडून तांणी इंग्लीश उलोवपाचो मात्तूय येत्न केलो ना!!
मागीर आमीच गोंयांत कित्याक अनमनतात? कोंकणी उलयतना बिगर कोंकणी मनीस चुकता जाल्यार ताका सुधारुया, पूण कोंकणीच उलोवपाचें सोडचें न्हय!! कोंकणीच उलोवया…!!!