भांगरभूंय | प्रतिनिधी
न वो दीस उजवाडाक येता तेन्ना तो कितें ना कितें नवे घेवन आमचे मुखार येता. तशें पळोवंक गेल्यार सुमानाचे सगले दीस एक सारकेच जावन आसात. ज्याचे ताचे नदरेचो फरक म्हणूं येता. एखादऱ्याक जो दीस उर्बेभरीत दिसता तोच दीस ताच्या इश्टांक वा ताच्या घरच्यांक उबगण घेवन आयिल्ले वरी दिसता. कोणाक आळसाय घेवन येता तर कोणाक तरतरीत करून वता. दरेकल्यन आपलो दीस बरोच वतलो अशें समजून घरा भायर पावल घालूंक जाय. कसलेंय काम तडीक व्हरतलो जाल्यार मनांत आत्मविस्वास बाळगून खर यत्न करचे पडटा. नवें नवें शिकपाची उमळशीक मनशाक तेंगशेर व्हरून दवरूंक शकता ही गजाल आमी न्हयकारूंक शकनात. तुफाना आड उबे रावपी भौ थोडे मनीस आमकां पळोवंक मेळटले. अशे मनीस आपलें जैत ओडून हाडटात आनी एक नवी दिका समाजाक दितात. जाल्यार दुसरे वटेन कांय जाण नव्या तंत्रज्ञानाक कोसतात तें तंत्रज्ञान आपल्या मार्गार आडखळ हाडटा असो गैरसमज करून ताची फाठराखण करतल्यांचो दुस्वास करूंक लागतात आनी आपलेंच लुकसाण करून घेतात.
जो मनीस ह्या तंत्रज्ञानाचो उपेग करून मुखार वता ताका नांवां दवरपाक लागतात. आमची अशे तरेची वागणूक म्हणल्या रस्वताचें दुबळेपण उक्तडार हाडप अशें हांव मानतां. आनी म्हणून अशा विचारांचे फास्केंतल्यान भायर सरून नवे नदरेंतल्यान संवसार पळयलो जाल्यार कशें कितें? विचार करात आनी कामाक लागात. कारण वेगळ्या वेगळ्या मळार नव्यो पद्दती आनी नवें तंत्रज्ञान हाचो उपेग करून घेवप ही काळाची गरज जावन आसा. आमी येता ते परिस्थितींत फावो तो बदल आमच्यांत घडोवन हाडपाचो यत्न करीत जाल्यार आमचे हात धरपी आनीक कोण आसचो ना.
हांव मानतां ते प्रमाण सगलेच दीस शूभ आसतात. खंयचोच दीस वायट आसना. वायट आसता तो मनशाचो वेळ. तो वेळ बरे तरेन पासार जायत मेरेन पाशिंयेंस काडलें जाल्यार ताचे उपरांत येवजिल्ली सगलीं कामां सुरळीत जावन पडटात. म्हजी आवय म्हणटाली सकाळच्या पारार न्हीद मोड जाली जायत तर देवाचें नांव घेवचें दीस बरो वता. म्हजे बाबतींत अशें जायते फावटी घडलां. जेन्ना जेन्ना म्हूण फांतोडेर म्हजी न्हीद मोडल्या तेन्ना तेन्ना आवयचे सांगणें प्रमाण हांवें त्या परमेश्वराचें नांव घेतलां. जुस्त त्या दिसा कसली ना कसली बरी गजाल म्हजे खातीर चलत आयल्या. अशे तरेन म्हजो तो दीस बरे तरेन गेला. हाकाच लागून हांव मानतां एखादऱ्या वायट दिसाची याद दवरून पिरंगत बसचे परस सातत्यान आपलीं कामां पुराय करीत रावतात तेन्ना जी खोशी मेळटा ती पुराय समादान आनी खुशालकाय मेळोवन दिवपी अशीच आसता. वायट प्रसंग मनशांचेर येना जाल्यार आनीक कोणाचेर येतले? म्हणून म्हणटां मनशान आपलें कर्म करीत रावचें पदरांत जें कितें पडपाचें आसता तें एक ना एक दीस मेळटलेंच. फायदो लुकसाण हाचो हिशेब आमी कित्याक लावचो? तशे हिशेब वेवसायीक आनी वेपार करपी लायतात आमी शिक्षण क्षेत्रांत वावुरतात म्हणटकच सुसंस्कृत पिळगी घडोवप आमचीं जापसालदारकी थारता. हय काय ना?
सकाळ फुडें मनशाचें मन सादारणपणान शांत आनी उमेदी आसता. नवो दीस उजवाडा येता तेन्ना मनशाचे कुडींत सकारात्मक उर्जेचें आगमन आपसूक जाल्लें आसता. हे उर्जेचो मनीस कशे तरेन उजार करतलो हाचेर लेगीत दीस बरो काय वायट वता हें थारता. म्हणटकच दरेकल्यान आपल्याक जाय तशी वेळाची आंखणी करून दिसाची सुरवात केली जाल्यार चिंता विरयत दीस घालोवप सोंपें जावं येता. मनशाक एकदां आपलो दीस बरो कसो वता हें जर कळ्ळें जाल्यार बाकीचे 365 दीस वायट कशेच वच्चें ना हाची हमी मागीर तुमीय दिवंक शकतलें. सुरवात करूंक कांयच हरकत आसूंक फाव ना. लुकसाण जातलें अशेंय कांय ना कारण हाका दुडू मोडपाची गरज आसना. गरज आसा ती इत्सा शक्तीची जिच्या पालवान आमी कितलेंय व्हड आरिश्ट पयस करूंक शकतात. एक प्रामाणीक यत्न करून पळयल्यार जाता.
जायते जाण म्हाका म्हणटात ‘हालिंच्या दिसांनी म्हजे दीस बरे वचनात. देव म्हजी परिक्षा घेता दिसता, तो देव खंय आसा? आसा जाल्यार म्हाका इतले भोगणार कित्याक भोगचे पडटा?.’ अशा वेळार म्हजे तांकां सांगणें आसता मन शांत दवरात, थंडसाणेन विचार करात, दुसरो कितें सांगता ताचेर विस्वास दवरूं नाकात. आपलें अंतरमन कितें सांगता ताचेर विस्वास दवरून वावराक लागल्यार केन्नाय बरेंच. आपल्या मनशांची अडी अडचणींत सांपडिल्ल्यांची मजत करात एक खेरीत खुशालकाय तुमकां मेळटली. तुमी जेन्ना अडचणींत आसतात तेन्ना कोणाचो आदार जरी मेळ्ळो ना तरी स्वताच्या बळार तड मारूंक शिकपाक जाय. कारण जिणे हिशेब केन्ना चुकत हाचो नेम आसना आनी म्हणून तो जाग्यार घालपाची कुशळटाय आमी अणभवांतल्यान शिकपाक जाय. अशे परिस्थितींतल्यान जेन्ना आमी भायर सरतात तेन्ना कसल्याच गजालींची चिंतना मनशाक सतावंक पावना. हाचें उरफाटें मनीस आव्हांनांक तोंड दिवंक शकता. आदले परस चड मनाचे बळगे घेवन समाजांत वावरूंक पावता आपली मोख पुराय करूंक सफळ जावंक पावता.
जो मनीस आपलो विचार करता आसतना हेरांचोय विचार करता तो मनीस समाजांत आपली वेगळी सुवात तयार करूंक पावता हेंवूय तितलेंच सत जावन आसा. एखाद्र्या जैतीवंत मनशाक हो प्रस्न विचारीत जाल्यार ताची जाप लेगीत अशीच आसतली. मेकळ्या मनाचे मनीस कोणाचो दुस्वास करूंक पळयनात. तांचे हांसते मुखामळ पळयतल्याचे कुडीक सकारात्मक उर्जा मेळटा. हीच उर्जा त्या मनशाचें मन प्रसन्न दवरता आनी खोशयेचीं ल्हारां ताचे कुडीत घोळत रावता. जाका लागून उबगण म्हणटा ती कितें हें ह्या मनशाक खबर आसना. तो खोशयेन जियेता आनी हेरांचे जिणेंत लेगीत खोशी पातळावपाचो यत्न करीत आसता.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
