खरेंच, रस्ते गुळगुळीत जावं

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

स्वराज्य संस्थांच्या आशिर्वादा बगर हें विक्रेते वाडप शक्यूच ना.

गोंयकारांक अंदूंची दिवाळी फुलोवपाक हरकत ना. कारण तांचे जिणे कडेन जोडिल्ली एक म्हत्वाची समस्या फुडल्या देड म्हयन्यांत सोंपपाची आसा. सगल्या रस्त्यांचें दुरुस्तीकाम नोव्हेंबराचे अखेरेक पूर्ण जातलें, अशी घोशणा बांदकाम मंत्री दिगंबर कामत हांणी केल्या. रस्ते बेगीन गुळगुळीत जावं. फोंडकुलां, व्हडले फोंड पडिल्ले हे रस्ते फाटलीं चाळीस एक वर्सां तरी गोंयकारांक सतायताले. वर्साक उणेच 250 ते 300 लोकांक रस्तो अपघातांत मरण येतालें. 200 च धरल्यार चाळीस वर्सांत आठ हजार जाले. कितल्या जाणांनी आपलो भाव, भयण, घोव, बायल, बापुलयो अपघातांनी वगडायला, ताची फक्त कल्पना करची. रस्त्याची दुरुस्ती म्हणल्यार डांबरीकरण अशी आस्त गोंयकारांनी बाळगिल्या, कपयाळ्याच्यो थिगळ्यो लायल्यार ते निरशेतले.
दिगंबरबाबान एक म्हत्वाची गजाल सांगली, ती म्हणल्यार हाचे मुखार परवानगी घेनासतना रस्तो खणल्यार ताचेर पुलीस कारवाय जातली. जिल्होधिकाऱ्यांची परवानगी आसली तरी पीडब्ल्यूडीची परवानगी जाय पडटली. चालीक लागलो जाल्यार हो एकदम बरो निर्णय. फक्त साबार खातींच न्हय, तर घरगुती नळाचीं कनेक्शनां घेवपाक, तीं दुरुस्त करपाक रस्तो फोडप जाता. ते खातीर संंबंदीत घरधनयाक पयशे फारीक करचे पडटात. पूण तो रस्तो आंगार हो आडवो पट्टो घेवन जीणभर तसोच उरता. रस्त्यां कुशीक कनेक्शन घेतलां थंय चौकोनी फोंडकूल मारतात, तेंय तशेंच आसता. चलत वचपी, गाडयेकारांक हाचो त्रास जाता. विवीध खात्यांक एकाच वेळार काम करप शक्य ना? सगल्या विशयांच्यो परिक्षा पंद्रशी भितर जातात, तशे उदक, वीज, फोन आनी हेर खात्यांनी रस्तो खणचो. एका खात्याचो निधी सप्टेंबरांत मंजूर जालो. जानेवारी मेरेन हेर खात्यांच्या कामाक मंजुरी. निधी मेळचो आनी फुडल्या एकाच सप्तकांत तिगांयनी काम सोंपोवन रस्तो हाॅटमिक्स करचो. दर 2- 2 म्हयन्यांनी रस्तो फोडप चुकीचें. खंयचेय कलेंत ‘फिनिशींग’ नांवाचो प्रकार आसता. काम जालें काय तातूंत कसलोच दोश उरुंक फावना. स्मार्ट सिटीचें काम जालां, पूण तातूंतल्या रस्त्यांचें काम गुळगुळीत, चकचकीत म्हणटात, तशें जावंक ना. तेन्ना हाचे मुखार रस्त्यांचें दुरुस्तीकाम जातलें, तें पयल्या दर्जाचें जातलें, अशी आस्त. सगल्यांत पयलीं पर्वरी ते पणजी रस्तो सुदारचो. थोडे कडेन काम जालां, पूण उरिल्ले कडेन सामकीच भयानक परिस्थिती आसा.
मडगांवां फुलकारांक काडपाचो यत्न जालो. रस्त्या शेजरा बसप्यांक काडपाचे यत्न सुरू जाल्यात. फक्त मडगांवूच न्हय, तर पुराय गोंयच्या रस्त्यां कुशीक फळां, नुस्तें, भाजी, सत्र्यो, कापोती, आडसरां विकपी विक्रेते तयार जाल्यात. हातूंतले 70 टक्के भायले. च्या, भजीं विकपीय आसात. रस्त्यां कुशीच्या विक्रेत्यां कडल्यान मागीर गिरायकां अर्दी गाडी रस्त्यार उबी करून खरेदी करतात. येरादारी मंद जाता, अपघातूय घडूं येता. ह्या विक्रेत्यां कडल्यान कोण हप्तो एकठांय करता, कोणें तांकां परवानो दिला, ताची चवकशी सरकारान करची. स्वराज्य संस्थांच्या आशिर्वादा बगर हे विक्रेते वाडप शक्यूच ना. फाटल्या 7- 8 वर्सांच्या काळांत रस्त्याचे सामके धडेक दुकानां जाल्यांत. कायदे गुठलावन ही दुकानां बांदपाक जांणी परवानगी दिली, तांचेर कारवाय जावंक जाय.
रस्त्यां प्रमाणूच कदंब बस स्टॅण्डांची अवस्था म्हाभयानक जाल्या. खास करून स्टॅण्डा वयल्या रस्त्यांची. पणजी, म्हापशेंच्या कदंब बस स्टॅण्डांचें एक उदाहरण पुरो. ही चिरंतन समस्या. 1990 च्या दसकांत ते जशे फोंडकुलांनी, कोयरान भरिल्ले आशिल्ले, तशेच आतांय आसात. रस्त्यांचो दर्जो, साधनसुविधा वाडटल्यो जाल्यार व्हीव्हीआयपींक गांवांगांवांनी भोंवडावपाक जाय, अशें कांय जाण म्हणटात, तें लटीक न्हय! दिगंबरबाबान रस्तो दुरुस्तीचें शिवधोणू उखल्लां खरें, पूण तांचे मुखार साबार आव्हानां आसात. प्रभू रामाक मेळिल्लें तशें तांकां यश मेळूं.