भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मन हें सगल्या मनशाच्या जिवितांत आशिल्ली म्हत्वाची शक्त, अशें म्हळ्यार चुकीचें जावचें ना. कारण दर एक मनीस एखादो निर्णय घेतना, आपल्या मनांतले संकेत खूब वेळा मानता आनी उपरांत एखाद्या निर्णया कडेन पावलां घालता. ह्या मनाक आमी केन्नाच पळोवंक ना वा स्पर्श करूंक ना. कारण तें दिसना. पूण मन म्हळ्यार मनशा भितरलो एक आवाज, जो दरेक मनशा कडेन भितरले भितर संवाद करता. कारण अशें म्हणटात “आमी जें कितें करता ते मनांतल्यान करपाक जाय.” अशें केल्यार आमकां एक वेगळीच खोशी स्वताक मेळटा.
मनाचो विचार करतना अशें दिसता की, काळजाकूच आमी मन म्हणटात? वा मन हें मनशाच्या भागाचो एक अव्यय काय? हें विचार वेगळ्या वेगळ्या मनशाच्या आनी सरभोंवतणच्या घडणुकेंतल्यान आमचे तकलेंत तयार जावंक लागता. मनात अशें दिसता, तशें दिसता पूण कशें ते सहज सांगप जायना. कारण मन हें मनूच आसता. दर एकाच्या मनांत कितें चलता तें स्वता त्याच मनशाक कळपाक शकता, दुसऱ्याक कळना. आनी एखाद्याक सांगप जालें जाल्यार लेगीत आसा तशें सांगप जायना. कारण मन हें मनशाच्या मेंदू कडेन जोडिल्लें आसता. तें आमच्या भावनांचो, विचारांचो आनी निर्णयाचो मुखेल भाग जाला. मन ही वेगळीच अशी भावना असो उल्लेख करपाक जाता.
मन खंयच वचना, तर स्वता वांगडा जिवितांतल्या ल्हान तशेंच व्हड खिणांत प्रत्येकाच्या वांगडा रावता. तर तांची समज येवंक वेळ लागता. घडये तें एका पिरायेचेर पावतकच समजता काय कळना. पूण वेळा प्रमाण ही कळोवणी आमकां कळटा.
सगल्यांच्या मनाक उमेद, थाकाय, दुख्ख, तिडक, आशा, मोग जाताच. तेच बराबर ‘घाय वा वायट’ दिसप हेंवूय जाता. उमेद जातकच ती मना वांगडा जिवाकूय बरें दिसता, पूण कोणाच्य मनाक ‘वायट वा घाय’ जाले उपरांत तें परत आसा तशें सारकें जावप कठीन जाता. अशें की सरळ वाटेर अचकीत घडो पडले उपरांत तो आसा तसो भरप जायना, आनी जाल्यार लेगीत ताका खूब वेळ लागता. तेच भशेन हें मनशाच्या मनाचें. परत सारकें जावंक कळाव लागता. पूण हे घाय दिवपाक कारणीभूत चड वेळा मनिसूच आसता. कांय वेळार उतरांनी, सभावांतल्यान वा वागणुकेंतल्यान स्वताच्या वा हेरांच्या जाता आनी असो प्रस्न काय वेळा मुखार येता की मन हें सगल्यांकूच आसता काय? हाची जाप मात कांय वेळा मेळप कठीन जाता.
खूबशे फावटी आमच्या उलोवपा भितर असो सूर आसता की मनांत हाडीत जाल्यार आमी कितेंय करूंक शकतात. मनांत हाडीत जाल्यार अशक्य गजाल आसा ती शक्य करूंक शकतात. येदी व्हडली शक्त कसली आसा काय ह्या मनांत? मनाच्या दर्यांत भावनांचीं आनी विचारांचीं ल्हारां येत आसतात. हे विचार बरे आसत जाल्यार मनीस बरें कार्य करपा खातीर प्रवृत्त जायत आसता. आमी जे पद्दतीन विचार करतात, ते प्रमाण आमची बुद्ध आनी कार्मेंद्रियां कार्य करीत आसतात. ताका लागून आमच्या मनांत सदांच सकारात्मक विचार आसूंक जाय.
मन आनी कूड हांचे मदलो संबंद हो मनशाच्या भलायके खातीर सामको म्हत्वाचो आसा. हो संबंद तुटत जाल्यार अस्वस्थताय निर्माण जाता, आनी शारिरीक तशेंच मानसीक भलायकेचेर नकारात्मक परिणाम जाता. ताणतणाव, भलायकेची जिणेशैली आनी भावनात्मक दुख्ख हाका लागून मन-कूड तुटूंक शकता पूण योग, ध्यान, व्यायाम आनी संतुलीत आहार हे सारके उपाय आपणायल्यार हो संबंद सुदारूं येता. मन आनी कुडीचे एकतेचेर लक्ष केंद्रीत करीत जाल्यार आमकां निरोगी आनी खोशयेची जीण जगूंक येतली.
मन हें चंचल लेगीत जाता, ते खातीर मनशाक शांती मेळना. मनाक थाकाय दिवपी वस्त म्हळ्यार स्वताक कितें आवडटा तें करपाचे. देखीक- प्रार्थना, संगीत आयकप, ध्यानाक बसप, वाचन, चित्रां काडप वा सैमाच्या सरभोंवतणी पासय मारप. हें आयच्या काळांत खूब गरजेचें. कारण मन ह्या आयच्या गर्दीन अशांत जावपाच्या वाटेर वचपाक लागलां. ते खातीर मनाक सकारात्मक आनी नियंत्रणांत दवरप खूब गरजेचें. मन हें मनशाच्या जिणेंचो म्हत्वातो वांगड जावन आसा. जो निमाण्या खिणा मेरेन सांगातक उरता आनी उरतलो.
मेघना सुर्याकांत राऊळ
[email protected]
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
