शिक्षकांनी म्हत्व तिगोवन दवरचें !

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

जेन्ना ज्ञानाचें केंद्र देवूळ जाता तेन्ना संविधानाची जाणविकाय अदीक घट जावन समाज चड सशक्त जाता.

समाजाक घटमूट आनी विकसीत करपाक शिक्षक वा गुरुचो म्हत्वाचो वांटो आसता. मनशाच्या जिवितांतले पयले गुरू आवय- बापूय. उपरांत ज्या वातावरणांत ताची वाड जाता थंयचो वाठार आनी सैम, भुरगेपणांतले इश्टूय. भुरगें आपले सरभोंवतणचे भाशेंत उलोवंक लागता ते प्रमाण ताची विचारसरणी घडटा. मन, बुद्धी आनी वर्तन हांचेर वातावरणाचो परिणाम स्पश्टतायेन दिसता. सैमान जरी सगल्या मनीस जातीक एकूच बुद्द आनी शक्त दिल्या तरी ते तांकीक योग्य दिका दिवपाची तांक मात फक्त शिक्षणांत आसा. शाळेच्या शिकपांतल्यान भुरग्यांक साक्षरताये बराबर तांचे अधिकार आनी जापसालदारकी हांचेंय गिन्यान मेळटा. देखून शिक्षकांची भुमिका खऱ्या अर्थान जिवीत घडोवपी थारता. पूण समाजांत शिक्षकांचो मान ल्हवू- ल्हवू उणो जायत आसा.
ज्या गुरूं कडल्यान आमी हक्क हाचो अर्थ शिकले, त्याच गुरूंक अन्याया आड आवाज काडलो म्हूण दुय्यम दर्जो मेळपाक लागता, ही हुस्क्याची गजाल. समाजीक, अर्थीक, राजकी नदरेन समाजाक घटमूट करपाक शिक्षक हो एक मुखेल खांबो. खाजगी शाळांचो उदय जाल्ल्यान शिक्षणीक मळार खासगी आनी सरकारी शाळा अशी दरी रुंदावतना दिसता. कांय भुरगीं गळक्या मळक्या शाळांनी फुडारांतलें आपलें न्याय हक्काचें शिक्षण घेतात जाल्यार कांय भुरगीं पांचनखेत्री शाळांनी विलासीपणांत तेच हक्क शिकतात. ताका लागून आत्मविस्वास आनी समतेची भावना हातूंत व्हडलो फरक निर्माण जावपाक लागला. ‘भारत म्हजो देश आनी सगले भारतीय म्हजे भाव’ अशें शाळेंतले प्रतिज्ञेंत शिकपाक मेळ्ळें. मात शिक्षणीक मळार शिकपांत विसंगती दिसून येवप ही गंभीर गजाल.
आयचो शिक्षक दीस मनयतना आमी शिक्षकांचे उपकार मानतले, पूण शिक्षक-विद्यार्थी संबंदाचें खरें स्वरूप समजून घेवप तितलेंच म्हत्वाचें. आयज पयश्यांच्या हांयसाक भुलून कांय शिक्षकांक विध्यार्थ्यांच्या गुणाची टक्केवारी सोडून मनी परसेंटेज मार्केटींग मोनेळ घालपाक लागल्या. पयश्यांनी विकतें मेळपी टक्केवारींत पालकांकय समाधान दिसता. देखून मुल्यधिश्ठीत शिक्षणा कडेन आडनदर जाता, अशें म्हाका दिसता.
‘गुरू’ ह्या उतराचो अर्थ शुद्धता, उंचाय आनी आदर्श असो जाता. कांय जाणांचे वागणुकेक लागून गुरू उतर कलंकीत जावंक लागलां, तरी लेगीत खरो गुरू शिश्याक काळखांतल्यान उजवाडा कडेन व्हरपाचो प्रामाणीक यत्न करता. संकश्टांतल्यान भायर सरपाची वाट दाखोवपी “गुरू मंत्र” दिवपी गुरू फक्त पाठ्यपुस्तक शिकयना, तर शिश्याच्या विचारांक तिक्ष्ण करता, वागणुकेक दिका दिता आनी नदरेक आकार दिता. बरें- वायट, खरें आनी फट हांची जाणविकाय दिता. इंटरनॅट, तंत्रगिन्यान, ई-बुक्सय आतां आमच्या गुरुंचे वळेरेंत आस्पावीत जाल्यांत. पूण खऱ्या गुरुचें म्हत्व केन्नाच उणें जावचें ना. कारण खरो गुरू आत्मविस्वास निर्माण करता, प्रेरणा दिता, बळगें उक्तें करता आनी शिश्याच्या अंतरंगांत लिपिल्ले सुप्त गूण विकसीत करपाची
कीट पेटयता.
खरो गुरू शिश्याक तन, मन, उलोवप आनी आचरणांतली नमळाय तिगोवन दवरपाचें गिन्यान दिता. देखूनच देश कितलोय प्रगत जालो तरी गुरू नासतना उदरगत पुराय जावप अशक्य. गुरूचे महिमेचें कितलेंय वर्णन करपाचें जाल्यार तें मर्यादे भायर आसा. समाजीक बदल घडोवपाचो आसत जाल्यार वर्गणी आनी देणगेची गरज लागता. गिन्यान जंय मेळटा थंय तें दिवपाचें पवित्र काम करप खूब गरजेचें. कारण जेन्ना ज्ञानाचें केंद्र देवूळ जाता तेन्ना संविधानाची जाणविकाय अदीक घटमूट जावन समाज चड सशक्त जाता.

सुदिन वि. कुर्डीकार.
8275425404