भांगरभूंय | प्रतिनिधी
नमस्ते गणनाथाय गणानां पतये नमः।
भक्तिप्रियाय देवेश भक्तेभ्यः सुखदायक॥
भक्तांक सूख दिवपी हे देवेश्वर. तूं भक्तीप्रिय, गणांचो अधिपती आसा, गणनाथा तुका नमस्कार. आयज चवथीची परब सुरू जाता. फुडले देड, पांच दीस गोंय गणपतीचे भक्तींत बुडून वतलें. नितळ मनान समाजाच्या कल्याणाचें मागणें करपी भक्ताक तुजो आशिर्वाद दी. ताच्यो इत्सा पूर्ण कर. कारण समाजांत निसुवार्थी मनशांचें पीक उणें जालां. आदल्या तेंपार संवसार, करियर खुंटयाळ्याक लावन देश- समाजा खातीर झुजिल्ल्यांच्यो, जीव दिल्ल्यांच्यो शेंकड्यांनी देखी आसात, मात सध्याच्या काळांत तसले ‘परोपकारी गोपाळ’ मेळतूच हाची खात्री ना. वातावरणूच इबाडलां. बरे मनिसूय आपलेय पाय मातयेचे तें दाखोवन दितात.
गणेशा, तुजीं पसून कितलींशींच उदाहरणां आसात, बोध घेवपा सारकीं. भाव कार्तिकेय जगप्रदक्षिणे गेलो, पूण तुवें आई- बाबा हें म्हजें जग. तांकां प्रदक्षिणा घालप म्हणल्यार संवसाराची भोंवडी म्हणलें आनी ज्ञानफळ मेळयलें. पालकांचो आदर केले बगर खरी उदरगत जायना. बुद्द आनी विवेक म्हत्वाचो. फक्त धांवपा परस शाणेपणान निर्णय घेवप, योग्य विचार करप म्हत्वाचें. गिन्यान, परंपरा, श्रद्धा आनी कुटुंबांतलो एकचार हाचेर समाज तिगता, हें तुवें दाखोवन दिलें. मनिसूय जर बुद्द, संस्कार, विवेकान वागलो जाल्यार समाजाची भलायकी सुदारतली, हें वेगळें सांगपाक नाका.
हे लंबोदरा, आयज दरेकलो सुवार्थी जाला, आपले पुरतेंच पळोवंक लागला. तत्वां बाळगुपी पसून शरण वतना दिसतात. समाजाची दिशाभूल करप, ताका फटोवप हें तर सदचेंच. वयर एक, भितर दुसरेंच, खावपाचे दांत वेगळे, दाखोवपाचे वेगळे….. समाजाचें बारीकसाणेन निरीक्षण केल्यार असले लोक तुका सोंपेंपणी दिसतले. न्हय, तुका खबर आसतलेंच कोण- कोण ते. नांव लंबोदर म्हूण तांचे गुन्यांव, धोंगीपण, अपराध सदांच पोटांत घेत रावतलो? तांकां तांचो जागो दाखय मरे. दुख्ख इतलेच खातीर की बऱ्याच जाणांक वाण न्हय पूण हो गूण लागला. मुळांत ते वायट न्हय, मात वायट संगतींत रावन इबाडल्यात. आतां तांकां तेंच आवडूंक लागलां. मान, पद, इनामां, पयश्यां खातीर वयल्या सोंपणां वयलेय सकयल निसरपाक लागल्यात. ही दुर्गुणाची धाम, कोरोना परस वेगान पातळटना दिसता. सोंपय ती एकदां, विघ्नेश्वरा!
बरो मनीस जावप, इतलें कठीण आसा रे सिद्धीविनायका? सत्याचेर निश्ठा दवरपाची, धोंग, फटवणूक, दिशाभूल करिनासतना सदांच प्रामाणीक रावपाचें. निसुवार्थी वृत्तीन स्वता परस समाजाचो, देशाचो विचार करपाचो. समता आंगांत केळोवन सगल्या मनशांक समान वागणूक दिवपाची. हांयसां मुखार नाचून खुणावंक लागलीं तरी उजू मार्ग सोडचो न्हय. नितळ चारित्र्य म्हत्वाचें. त्यागाक सोडचो न्हय. आयकूंक येता, दिसता तें सत्य आसतलेंच अशें ना. तेन्ना सदांच मेंदू सत्याच्या उदकांत धुवून तर्कशुद्ध विचार करप बरें. फक्त उलोवन चलचें ना. कृतींतल्यान तें दाखोवचें पडटलें. कितलेंय येश मेळ्ळें तरी दुस्वास, अहंकार, सुवार्थ आफडूंक उपकारना, हें सगल्यांक सांग गणराया! तांचीं काळजां नितळ कर पार्वतीनंदना.
निसुवार्थी, सादो रावल्यार भौतीक नदरेन फायदो जावचो ना. पयसो, पद मेळचें ना. पूण प्रतिश्ठा, मान, विस्वास हें व्हडलें भांडवल मेळटलें. ‘बरो मनीस आं तो’ अशें कोणें म्हणप हें पुरस्कार, किताबा परस मोलादीक. निसुवार्थी मनिसूच मुखार वचत रावता, कारण ताचें कार्य इतिहासांत जिवें उरता. ताचे विशीं आदर आसता. सुवार्थ सादोवंक लाचार मनीस दुसऱ्यांक दितात ताका आदर, मान म्हणिनात, हें तुज्या भक्तांक सांग, गणाध्यक्षा. आमचेच कांय भाव, भयणी चुकीचे वाटेर चलपाक लागल्यात, तांकां निसुवार्थी मार्गाची चूड दाखय रे महाराजा.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
