भांगरभूंय | प्रतिनिधी
म्हाका कोणेंय कुत्रो म्हणिल्लें आवडना. बाय म्हाका केन्ना कुत्रो, सुणें म्हणिनाशिल्लें.
बाय “क ss ल्लूss” म्हणून उलो करतालें तेन्ना म्हाका कळटालें तें म्हाका आपयता म्हणून आनी हांव धांवट वतालों.
म्हजे बरोबर मंगू आनी सुंदरी आशिल्लीं.
खरें म्हणल्यार म्हजी आवय गंगू. तिणें म्हाका ल्हान आसतनाच सोडलो. आमी तेदे वेळार स जाणां आशिल्लीं. आमी सगलीं रस्त्यार रावपी. तेन्ना बायगेर चंगू आनी मंगू आशिल्लीं. तीं आमचे परस व्हड. बाय तांकां खावंक घालतालें. आमकां आमचे आवयन चंगू-मंगू म्हऱ्यांत सोडलें आनी ती परत रस्त्यार रावंक गेली. थंय रंगूय आशिल्लो. आमी चंगू-मंगू बरोबर रावंक लागलीं.
पूण चंगू आमकां सोडून दुसरे कडेन गेलो. बाय कोणाकच बांदून दवरनाशिल्लें. मागीर एक एक करून म्हज्या बरोबरचे पेटे नाच्च जावंक लागले. आमी तिगा जाणां उरलीं. हांव, मंगू, आनी सुंदरी. आमी बायगेर खातालीं आनी रस्त्यार धांवतालीं. मदीं रंगूय आमचे बरोबर खावंक येतालो. आमी सगलीं मागीर गेटी भायर धांवतालीं. आनी आमच्या वाठारांत दुसऱ्या कुत्र्याक येवंक दिना आशिल्लीं.
रात जातकच आमी भोंकतालीं. एकट्यान सुरू करतकच सगलीं भोंकूंक लागतालीं. आमी पयलीं बायच्या आंगणांत न्हिदतालीं. मागीर आमी मातशी व्हड जातकच गेटींतल्यान भायर येवन रस्त्या वयल्यान धांवत वचून बायच्या घराक भोंवताडो घालतालीं. सामकीं दोंगरा मेरेन वतालीं. आमचो वाठार तो. तो राखूंक जाय आशिल्लो.
बाय हांसतालें. म्हणटालें, “खंय धांवतात, कोणाक भोंकतात कोण जाणा.”
पूण आमी धांवतालीं.
म्हाका आनी मंगूक बायन मातसो हात लावन पोशेवचेंशें दिसतालें. पूण आमी शेतांतल्या रेब्यांत लोळून येतात म्हणून बाय आमकां हात लायनाशिल्लें. बाय म्हणटालें, “ऊठ! म्हाका आफुडनाका. बुरसो!”
पूण तें आमची अपुरबाय करतालें. आमचे कडेन उलयतालें, पांया मुळांत चिड्डितालें. बरें दिसतालें.
एक दीस एक भाई आयलो. बायन आमकां आपोवन व्हेलीं. बायन म्हणलें, “कल्लू, तूं वच ताचे बरोबर. तो तुका बरें करतलो.”
भाई बायक कितें तरी सांगून गेलो. आनी दुसरे दीस परतो आयलो. तो येता तो हांवें पळयलो आनी हांवय ताचे फाटल्यान शेंपडी हालयत गेलों. बायन म्हाका परतें सांगलें. “कल्लू, तूं ताचे बरोबर वच आं. तुका बरें करतलो
तो.”
भाईन म्हाका हात लायलो. हांव बाय, भैया, अण्णा, बाबू बगर कोणाकच हात लावंक दिनाशिल्लों. पूण त्या भाईक मात हात लावंक दिलो. भाईन म्हाका सांसपिलो. आनी उबारलो. बायक अजाप जालें. तें पळयत उरलें.
म्हाका घेवन तो भाई आपल्या घरा गेलो. व्हरचे व्हरून ताणें म्हाका उदकांत बुडयलो. वयल्यान उदक घालता, सकयल्यान मारता, आंगाक शाबू लायता, फेणेर काडटा, परत उदक घालता. म्हज्या आंगाचो सगलो चिखोल गेलो. हांव नकळंच आशिल्लों इतलो चिखोल आसा तें. उपरांत ताणें म्हज्या गळ्याक पटो घालो आनी पट्याक सरपळी घालून म्हाका बांदून घालो.
आरे, देवा!
हांव सामको भिलों. बाय म्हऱ्यांत आसतना एकलो आपल्या कुत्र्याक असोच पटो घालून सरपळी बांदून रस्त्या वयल्यान व्हरतालो आनी आमी सगलीं ताका भोंकून भोंकून धांवडायतालीं. मज्जा येताली. आतां हांवय त्या काळ्या कुत्र्या वरी जाल्लों.
म्हाका भाईन बरें दुदान शीत घालें. पूण म्हाका खायन दिसलेंना. म्हाका मंगूची याद जाली. सुंदरीची याद जाली. रंगू लेगीत मदीं मदीं येवन आमचे बरोबर खातालो… हांवें शिताक तोंड लायलेंना.
त्या भाईन मागीर बिस्कीट घाली. हांवें तीय खाली ना. वोग्गी न्हिदून रावलों. म्हाका रडूंक येवंक लागलें. इतल्यांत एक मंगू भशेन कोलूक आयलें. तें म्हजे म्हऱ्यांत येवन म्हजो वास घेवंक लागलें. हांव पयलीं मंगूच समजलों. पूण तें मंगू न्हय म्हणटकच म्हाका भंय दिसलो. हांवें ताचे मुखार उदारो जावन म्हजीं दावकुलां हालयलीं. शेंपडी हालयली. तें फाटीं सरलें. पूण रोखडेंच उडयो मारीत परत आयलें. म्हजे भोंवतणीं नाचूंक लागलें. ल्हव ल्हव करून म्हजो भंय गेलो. हांव सारखो उठून बसलों. ताका शेंपडी हालोवन येवकार दिलो. आनी उपरांत आमची दाटी जाली. ताणें म्हाका खेळयलो, चाटलो आनी जेवयलोय बी.
आपल्या घराच्या दारांत उबो रावन म्हाका तो भाई म्हाका पळयतालो. हांवें ताकाय पळोवन शेंपडी हालयली. तो म्हऱ्यांत आयलो. म्हाका पोशेलो, म्हजे म्हऱ्यांत आयिल्ल्या त्या कोलकाक पोशेलें आनी भितर गेलो.
आतां मातशें म्हाका बरें दिसूंक लागिल्लें. हांव, त्या कोलकाक पातयेलों ना. आमी दोगांय खेळूंक लागलीं. पूण हांवें थारयिल्लें. म्हाका मात्शी सुटका मेळटकच हांव परतो बायगेर धावंतलों. मंगू, सुंदरी, रंगू, गंगू बरोबर रावतलों. आनी बायक.. बायक मात हांव जाप लेगीत दिवचोंना.
बायन म्हाका फटयलो. ‘तुका बरें करतलो तो’ म्हणटालें तें. ताका कोणें सांगिल्लें, हें बरें म्हणून? बरें बरें खावंक मेळळें, न्हाणोवन निवळ केलो, न्हिदूंक हांतूण दिलें म्हणल्यार बरें जाता? ताणें आपणें दिवंक नाशिल्लें हांतूण? पूण आमी आमकां जाय तेन्नां मातयेंतच न्हिदतालीं. तातूंतच सूख आशिल्लें. रेब्यांत लोळपांतच मजा आशिल्ली. सगल्यांनी मेळून भोंकत धांवंक आनी मागीर ‘हा, हा’ करून बसूंक आनी सगल्यांनी एकठांय पातळून न्हिदूंक कितलें सूख आशिल्लें! म्हजें मंगू, सुंदरी, गंगू, रंगू…..म्हाका ना जालीं.. आनी तें? म्हजे कडेन उलयतालें तें, तें खंय आसा म्हाका?
हांव बाय कडेन केन्नाच उलोवचों
ना!
किरण म्हांब्रे
8007231075
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
