पेखोवणेचो पाद्री (सर्गेस्त) काँसेसांवाचें चरीत्र – ऑत्म्याचो पागी

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

देवाच्या मोगा खातीर, देवाचे येवजणे प्रमाणें, मनशाच्या मोगा खातीर आनी मनशाचे गरजे पासत निश्ठेन आनी प्रमाणीकपणान वावुरपी एक पाद्री,  त्या पाद्रीक आपले प्रजेक सेवा दिवंक वेळ- काळ कांयच आसना, खंयच्याय वेळार ताचें दार उग्तें, खंयच्याय वेळार उलो मारल्यार आधाराक पावपी,  दुडवांचो आधार दिवंक जावं पाद्री जावंक शिकतल्या भुरग्यांच्या फुडारा खातीर आपल्यो वेगळ्यो येवजणो घेवन, लोका खातीर मागणें करपाचें उदार मन आशिल्लो,  उजव्या हातान कोणाक कितें दिलां तें दाव्या हाताक कळूंक दिनाशिल्लो आनी सदांच बॉल्सांत पयशे दवरपी जावन गेल्ल्या पाद्रीक आर्गां दिवंक ‘आनीक एक सांत उतरूं गोंयांत’ सारक्या रायच्या तरनाट्यांनी गायिल्लें दुखेस्त कांतार म्हळ्यार एके गजालीची खात्री जाता, तो खरेंच एक व्हड मनाचो पाद्री आशिल्लो आनी लोक ताका मानताले.  अश्या मनशाचें चरीत्र भौसा मुखार येवंचें हाचें म्हत्व समजून घेवन मायकल ग्रेशियस हाणें ‘पाद्री काँसेसांव ऑत्म्याचो पागी’ हें चरीत्र पुस्तक बरयलें.  तें क्विनी प्रडाक्शन्स 

अॅन्ड पब्लिकेशन्स हाणीं उजवाडायलें. ताचें मोल 150 रुपया.  तें जॉन कुलासो हाणें छापलां जाल्यार ताचें मुखचित्र इन्फान्सियो पिरीश हाणें काडलां. 23 भागांनी वांटिल्ल्या ह्या पुस्तकांत पाद्र काँसेसांवा विशीं बारीकसाणेन म्हायती दिल्या. फाटल्या कव्हराचेर बरोवप्याची थोडीशी वळख आसा.  ह्या भोव मोलादीक पुस्तका खातीर मायकल ग्रेसियसाक परबीं!

फाटभूंय

रेतीर आनी पेखोवणेचें मागणें करूंक अव्वल आशिल्लो पाद्र काँसेसांव अकस्मात काळजाच्या आताकान ह्या संवसाराक अंतरलो आनी पुराय गोंयांतूच न्हय तर जायते कडें काळखाचीं कुपां पसरिल्ल्याचें वातावरण जालें. जायते जण पाद्री विशीं म्हायती विचारूंक लागले.  कोणाक ताचेर निबंध बरोवंक जाय आशिल्लें, कोणाक कांतार काडूंक जाय आशिल्लें. ह्या कार्या खातीर फावो तशी म्हायती उपलब्ध ना जाली.  तेन्नां पाद्री काँसेसांव हाका लागिंच्यान वळखुपी आनी ताच्याच आधारान ‘शब्दाचो प्रकाश’ हें मासीक उजवाडा हाडपी मायकलान ताचें चरीत्र बरोवंक निर्णय घेतलो.  ताच्या आधाराक आयलो तो आग्नेलो आल्कासोअस.  पाद्री काँसेसांवाच्या म्हयन्याच्या मिसाक ताची उजवाडावणी जावंचे खातिरूय मायकलान खूब कश्ट घेतले.

पुस्तकाचो गाभो

पाद्री काँसेसांव जल्मांतूच एक मिलाग्र.  ताचे आवयक सांगिल्लें ‘तुजो चवथो पार्त धोक्याचो आसा, तो गर्भ आबॉर्त करूंक जाय.’ तेन्ना आवयन दोतोराक सांगलें, “जिवीत आनी मरण देवाच्याच हातांतलें जाल्यार हांव जिवीत दिवंक म्हजी खुशी जाहीर करतां. बाळांतरा वेळार कसलीय अडचण आयल्यार भुरग्याचो जीव पयलो सांभाळ.’ देवाचेर खोल विस्वास दवरपी ताचे आवयचें काळजीदारपण आनी पाद्रिच्या जल्माची खबर पयल्या भागांत मेळटा. व्हड जातच भुरगो काँसेसांव पाद्री जाता.  त्या मदल्या दोन भागांनी ताचें भुरगें जिवीत आनी सेमिनारींतलो प्रवास वाचूंक मेळटा. पाद्री जातकच पयलो पाद्री कसो ताणें वेर्णा इगर्जेंत दिल्ले सेवेचो आनी थंय नवेपण हाडपाचो यत्न हाचें वर्णन आसा.  मागीर तो तिळामळ आनी उपरांत कळंगूट इगर्जेंत वावुरतना कसलो- कसलो वावर केलो ते विशीं बरोवपी सांगता. ताचो ट्रांस्फर आंबेलीं जातकच ताचें नवें आपवणें आनी  रेतिराचें म्हुणयारपण सुरू करून कांय पिडेस्तांक पेखोवणी मेळिल्ल्या वावराचें विवरण नव्व्या भागांत सुरू जाता तें मुखा वेल्या भागांनी चालूच उरता.  मंडुर, करमळी, ताळगांव आनी राय ह्या गांवांनी दिल्ल्या रेतिरांतल्यान मेळिल्ली खूब नामना, बरो प्रेगादोर म्हळ्यार सेर्मांव करपी म्हण खास मागणी, ताच्या अखंड आवाजाची तुस्त आनी ताचे कडें आशिल्ल्या खास खुरसाच्या आधाराचेर लोकाक दिल्ले पेखोवणे विशीं विस्तारान बरयलां.

ताचें निमाणें स्थान आशिल्लें राय. थंयच्या वावराची बरीच म्हायती बरोवप्यान दिल्या. पाद्री काँसेसांवाक फेब्रुवारीचे सातवेर मरण आयलें.  ते विशीं, एक तारीख थावन सात तारीख मेरेन पाद्रिच्या निमाण्या सात दिसांचें वर्णन विसव्या भागांत वाचूंक मेळटा. राय गांवचो आदेवस हो पुस्तकाचो एकविसावो भाग, खुबूच म्हत्वाची म्हायती दिता.  तातूंत पाद्रीक काळजाचो आताक येवंक जबाबदार वातावरणाची गजाल केल्ली आसा. आनीक स दिसांनी ताचो वाडदीस आशिल्लो. ते विशीं बरीच तयारी केल्ली. सुमार 300 लोकाक जेवणाची ऑर्डरूय दिल्ली.  पूण देवाक जाय तें मनशाक मेळना, ह्याच भावार्थाचेर जायत्या जणांच्या मनांतले विचार घेवन ‘पुनरजिवंतपण आनी जिवीत हांवूच.  जीं कोण म्हजेर भावार्थ दवरतात तीं मेलींय जाल्यार जिवीं आसतलीं’ ह्या जेजुच्या उतरांतल्यान पुस्तक सोंपता.

खाशेलेपण

हें पुस्तक जरी पाद्र काँसेसांवाचें चरित्र आसा, तरी तातूंत बरोवप्यान पाद्रीक लागीं आशील्ल्या मनशांच्यो  भावना  हाडल्यात.  ह्या विचारां वरवीं पाद्रिच्या जिविताचेर आनीक उजवाड पडला. बरोवप्याचें खाशेलेपण म्हळ्यार त्या-त्या विचार मांडप्याचें नांव घालून ताकां फावो तो मान दिला.  पाद्रिच्या हातांतल्यान घडिल्ल्या मिलाग्रिंचो ताणें उल्लेख केला आनी हें पुस्तक 12 दिसां भितर उबें करून ताचें विमोचन करूंक मेळ्ळें ही मर्णा उपरांतली पयली मिलाग्र अशें जाहीर केलां.

पुस्तकांतली भास

पुस्तकांतली भास सादी आनी सोंपी आसा. हें पुस्तक म्हळ्यार एका धर्मिकाचें चरीत्र जाल्ल्यान तें सामान्य मनशांनी सहज वाच्चें हें मनांत दवरलां आनी पुस्तकांत बरोवप्यान सादी शैली वापरल्या. भागांच्या माथाल्यां वेल्यान त्या त्या गांवचो वावर आनी हेर म्हायती समजूंक आधार जाता. वाचपी कमी जायत वतात ह्या आरोपाक जाप म्हण असले भाशेंत बरयल्लीं पुसतकां जेरूल फायद्याचीं थारतलीं.

सोंपयतना…

पाद्री काँसेसांव एक क्रिस्ती धर्मीक पाद्री.  ताका आपल्या प्रोफेसांवाचो खूब मोग आशिल्लो. ‘एकाच देवाक सतमानतां ह्या तत्वान तो चलतालो पूण हेर धर्मिकूय ताका लागीचे आशिल्ले. तो आंतर- धार्मीक मेळावे घडोवन हाडटालो, गरिबांक आधार, शिकपी भुरग्यांक प्रोत्साहन आनी कोंकणी पर्गटण्यांक जाता तितलो तेंको दितालो, त्यो खपोवंक मजत करतालो.  ताच्या बॉल्सांत पयशे केन्नाच फाल्त आसनाशिल्ले.   कोणेंय दुडवां खातीर हात मुखार केल्यार ताचो हात रिकामो सकल देंवनाशिल्लो.  पूण ही गजाल तो कोणाक सांगयनाशिल्लो.  सामको कोंकणी भक्त आनी अस्तुऱ्यांच्या  उखलाचो.  अस्तुऱ्यांक कितेंच वांकडें म्हणल्यार ताका खपनाशिल्लें. अश्या गुणेस्त पाद्री विशीं जायत्या जणांनी भागेवंतपणाची आस्त उग्तायल्या.  जर ताणें जिवो आसतना मिलाग्री केल्यात जाल्यार तो मेले उपरांतूय मिलाग्री करतलो.  ह्या नोंदण्यांचे खात्रेक हें पुस्तक जेरूल आधाराचें थारतलें. इतल्या मोलादीक पाद्रिच्या जिविताचें चरीत्र आपले लिखणेंतल्यान सादर केल्ले खातीर परतून मायकलाक परबीं दितां आनी बऱ्या मनशांचीं आनीक जायतीं चरित्रां बरोवंक विनंती करता.

—    

– विन्सी क्वाद्रूस, 

9822587498