भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मनीस म्हणलो की आमकां ताच्या सगळ्या गूण, अवगुणा सयत ताका आपणावचो पडटा. दरेक मनश्याची उलोवपाची तरा वेगळी, सभाव वेगळो. एकाच तरेचे दिसपी संवसारांत चार-पांच मनीस तरी आसतात खंय. पूण एकाच सभावाचे दोन मनीस मेळूंक कठीण. जावं ते जुंवळे!
पूण थोडे मनीस बाकीच्या मनशांपरस मात्शे वेगळे. ते रोखडेच वळखूंक येतात. इतलेंच न्हय तर ते आमचे यादींत सामके फिट्ट बसतात. ह्या मनश्याच्यो उलोवपाच्यो कितल्योशोच तरा! सवकास, मोठ्यान, बायकी, हेळे काडून्, तोंडांतल्या तोंडांत पुटपुटप, गुळगुळावप आदी. तशेंच चलपाच्योय कितल्योश्योच तरा! सवकास, फ़ास्ट, धेंपां मारून, पावलां मेजून, मान मोडून, कमर हालोवन, हातवारे नखरे करून आदी. आनी हांसप! हांसपाच्यो तर कितल्योश्योच तरा! मुमुरख्यांनीं, सात मजली (हें कितें तें म्हाका अजून खबर नां), भितरल्या भितर, फिस्स करून. निमणे कितें! रात थोडी संवंगा चड! असल्याच कांय ‘टिपीकल’ वागण्या खातीर थोडे मनीस आमकां सांसणाचे याद उरतात वा असलेंच वागणें दुसरो करता तें पळोवन आमकां तो संवकळीचो मनीस याद जाता.
तेच भशेन थोडे मनीस उलयतनां एक विशिश्ट उतर परत-परत म्हणटात आनी मागीर तें उतरच ताचो ‘ट्रेड मार्क’ जावन पडटा.
देखीक, म्हज्या एका आमिगाक प्रत्येक वाक्या कणकणी ‘बुर्र’ हें उतर म्हणपाची संवय आसा. मेळटा तेन्ना ” तो मरे! सामको ‘बुर्र! त्या बुर्राक कितें समजता?” अशें म्हण्टा. हें उतर आमच्या आमिगां भितर इतलें फामाद की जेन्ना जेन्ना ह्या आमिगाची खबर आपसांत घेतात तेन्ना आरे! “बुर्र मेळिल्लो? वा ‘बुर्रा’ची हालीं तेंपार खबर ना मरे!” अशें म्हणटात. ताचें खरें नांव गोपाळ! पूण आमी ताका गोपाळ म्हण केन्नाच म्हणलो ना. आतां आमची धिटाय इतली वाडल्या की आतां तो मेळ्ळ्यार ताचे तोंडारच “आरे! ‘बुर्र’ आयलो मरे, कसो आसा?” अशें म्हणटात आनी तोवूय बी कांयच जांवू ना कशें आमकां “आसा बरो” म्हण्टा.
तसोच म्हजो आनीक एक आमिग आसा. ताका ‘वेटेज’ (weightage ) हें उतर वापरपाचो खूब सोस. पयर त्या आमिगाचो एक सांगाती ‘मॅनेजर’ जालो. ते संबंदी हांवे ताका विचाल्लें “आरे ! तूं ताका ‘सिनीयर’ मरे! तूं ‘मॅनेजर’ कसो जालो ना?” तेन्ना म्हजो आमिग फ़ट्ट करुन उसळ्ळो आनी म्हणूंक लागलो “तो ‘मॅनेजर’ जाला जायत रे! पूण ताका ‘वेटेज’ मात नां आं!” तागेल्या वाडील्ल्या सूरांत लेगीत म्हाका हांसो आयलो.
पयर तागेलो चलो इंजिनीयर जालो. ताका परबीं दिंवंक हांव ताच्या घरा गेलों. हांवे म्हज्या त्या आमिगाक विचाल्लें “आरे ! आतां फ़ुडें कितें करतलो रे तुजो पूत? सिर्विस बी ?” म्हज्या आमिगान रोखडेंच म्हळें “हांवे ताका MBA कर म्हळां. आयज निखटो इंजिनीयर जाल्यार कोण विचारता? एमबीए केल्यार मात्सो ‘वेटेज’ तरी येतलो”. त्या आमिगाचीं उतरां आयकून म्हाका आयिल्लो हांसो हांवें थंयच्या थंय दामून धरलो.
कोंकणींतले म्हान कवी बाकीबांबाक इस्पिकांचो रमी खेळपाक खूब आवडटालो. खेळटा आसतना तांच्या तोंडांत ‘सेंटर फिटिंग’ हें उतर सदांच आसतालें. एक बरेंशे पान आयल्यार बाकीबाब ताका ‘सेंटर फिटिंग’ म्हणटालो. भो. लक्ष्मीनारायण पारज हांणी आपल्या ‘मेरेवेलो गांवकार’ ह्या पुस्तकांतल्या ‘शालिवाहन’ ह्या बाकीबाबावेल्या लेखांत ताचो उल्लेख केला.
आमच्या आॅफिसांत रेखा नांवाचें एक रिसेप्सनिश्ट आसलें. ताच्या तोंडांत सदांच “आंवय! कित्याय कितें!” हें उतर सदांच आसतालें. एक दिस तें बरो ड्रेस घालून आयलें. आमी बरें ताका ‘चण्या झाडार’ चडयलें. एकल्यान तर ताची तुळा उर्मिला मातोंडकारा कडेन केली. पयलीं ते बरें भुल्लूसलें आनी मागीर जेन्ना ताका कळ्ळें कीं आमी ताची ‘फिरकी’ घेतात तेन्ना तें म्हणूंक लागलें “आंवय! कित्याय कितें!” तोखणाय करतकच कोणाकूय बरें दिसताच आनी हो ताचो सभावधर्म.
आयज तें आमच्या ऑफिसांत नां. लग्न जावन अमेरिकेक गेलां. इतलीं वर्सां जालीं, पूण जेन्ना हांव “आंवय! कित्याय कितें!” हें उतर कोणेंय म्हणिल्लें आयकतां तेन्ना म्हाका रेखाची याद जाता.
वाचप्यांनो, तुमकांय असे नमुने मेळ्ळ्यात आसतले आनी तांची केन्नाय याद जाता आसतली न्हय?
सखाराम शेणवी बोरकार
9923306751
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
