खा खा खायात

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आंब्यार खेळटां खेळटां चांनी दुसऱ्या आंब्या वेल्यान भिंण्णीचेर पावली. तांबडी गुंज भिडां.  

पयस नदर पाडेकाराचेर गेली.

“कूय …..हूय…..”

“कूय…… हूय” करीत माडार चडटाले.

“नाल्ल पाडटना असो आवाज काडीत माडार चडटात ते”.

“माथ्यावेली सूम …पांयांक घालून माडवेल्या खांपांचेर सुमाच्या आदारान वयर चडटात”.

“कूय…. हूय.. एकामेकाक खंय आसा तें कळीत करतात.” चानयेच्या पिलाक आडसराची कातली खावची दिसली.

“हें पळय भिंड चाखून पळय” चानयेन पिलाक दिलें.

“मार्स, आब्रिल, माय! कितली मजा”, चानयेन म्हणलें.

“हय! हय गो मम्मा …..कितलें खावंक मेळटा ?”

“आंबे तर पावला कणकणी” माकडान हूप हूप करीत म्हणलें.

“बिबे खायात ” बावलेन सांगलें. मटमा, पेरां, तोरां, बोरां, गरे, कणंगा, म्हाना, कणंगा नेवऱ्यो, शेवयां घोस, सांणगे खायात. ते भायर जगमा, कांण्णा..”

माकोडमाम तर भाटांनी नाचुन केळीं,  पोपायो, पिके पणस खा खाता ना तर अर्दी वाट लायता.” बावली उलयली माकडाच्यो उडक्यो तर …सांगपाच्योच न्हय. सगली भुरगीं हांस हांसली.

“खीं खीं करुन.. हांसता”, भुरगीं आनीकुय हांसली. 

माकड हुशार … आं.

रानांत जनांवरां, तशींच भाटांत झाडा पेडां, फळां जायच आमकां” बावलेन सांगलें.

“आमकांय रानांत, भाटांत भोंवपाक आवडटा” रायनान म्हणलें.

“म्हाका आडसर पिवन कातली खावंक आवडटा” रेश्मान म्हणलें.

“तुमचे मम्मा पापा बरोबर भांटातूच पिकनीक करप”

“बरी आयडिया”

“वेळेर दर्यादेगेर वचपाक जाता”. बावली हांसत उलयली.

“सुटयेत वचपाक मेळटलें”. रेवान म्हणलें.

” गोंयचो सैमच गोंयकारा सारको मोगाळ”.बावलेन सांगलें.

‘भायर बारीक पळयात. कडक वत…”

“हय भायर कडक वत” रेवान आवयस म्हणलें. 

गर्मी खूब जाता…रश्मी आड्डलें

पूण झाडामुळांत पावतांच शांत, आडसरा उदक…फळांच फळां…पळयात.”

” व्वा! व्वा! सामकें खरें,’ सारकें रायनान म्हणलें.

दर्या देगेर वारो… बरो. न्हावपाक मजा” प्रणव नाचलो. घरांत नवें नवें खावप….

मम्मा खतखतेंय करता…रेवा उलयलें. आब्यां जूस न्हय आमरस पूरी करता. शायनान सांगलें.

कांळगाचो जूस …..व्वा!! व्वा!!! व्वा मजा येता.

सगलें घरांतले घरांत मम्माक लागून. उकडे तांदळांचे पोळे, शेपे भाजेचेय पोळे…..जीबेक रुच!

” हे म्हयने सैमांत मजा करपाचे” बावलेन सांगलें.

शेतां, भाटांतलो वारो खायत अभ्यासय करपाचो” बावली हांसली.

” शायना सकाळी च्या पिना” रेवान म्हणलें.

” हांव मम्मान केल्लें जिरें कोंथबीरीचें उदक पितां. दूदय घालता मम्मा. आजी पिल्यार बरें म्हणटा. म्हजी आजी नाशण्याचें सत्व करता.” रश्मीन सांगलें.

” काय बरें लागता” ……

म्हजी इश्टीण क्रिस्टीनागेर धोदोल करतात”

सत्वा काजु बियो घालतात चडच मजा येता…खावपाक.

“आजी केन्ना कणंगा खीर करता”..प्रणवान सांगलें. 

व्वा! ! म्हाका आवडटा रे” उमेशान सांगलें.

आनी तुमी भर्त खायनात रे? वांयग्याचें भर्त  कवळेचे जात्रेक वचून कणंगा,वांयंगी हाडिल्ली न्हय खूब खालें. भुरग्यांक मेकळेपणान उलयता तें पळोवन बावली आनंदान हांसली….नाचली.

“पुश्टीक खावया घटमूट जावया” 

बावली…. भुरगीं मजेन हांसली.