भांगरभूंय | प्रतिनिधी
म्हजो गांव, म्हजी मनशां जरी हांव फाटीं सोडून आयलों तरी एक नवे आनी वेगळे जिणेच्या सोदांत हांव हांगा पावलों. तें जिवित हांव हांगा अणभवतां.
धकाधकीचे जिणेंत मन सोदता तो एक विसावो आनी तो खंयच्या जाग्यार मेळटा तो ती संद केन्नाच सोडिना. तर ह्या संदीच्या सोदांत मन आसतना एका इश्टान कणकणवली येता कांय विचारलें. शुक्रारचो दीस थारलो. कॉलेजी उपरांत वचपाचें थारलें. तो काम सोंपोवन कोलवाळे पुला कडेन आयलो. आमचो प्रवास सुरु जायसर पावसाचो एकूय थेंब नाशिल्लो, पूण गाडी कोलवाळच्यान महाखाजनान पावता म्हणल्यार पावसाची एक दडक आयिल्ली आनी एक थंड शितळ वाऱ्याची झोत आंगावेल्यान गेली. तो खीण आनी त्या खिणाची खोशी दुप्पट वाडली ती त्या वेळार लायिल्ल्या ‘थेंबे थेंबें पावस’ ह्या कोंकणी पदाक लागून. गाडयेंत वाजपी पावस गितां आनी भायर वाडिल्लो उटंगराचो पावस हें दोनूय जेन्ना मनशाक एकादांच मेळटा तेन्ना ते खोशयेक शीम मेर उरना, अशें म्हण्टात. तोच खीण त्या वेळार हांव अणभवतालो.
हो विचार चालू आसतना आमी पेडणेंची शीम हुपून बांद्यां वचपाचे वाटेक लागले. पेडणे चेकपोस्टार आशिल्ल्या पुलिसाक पळोवन तर आमकां अशें दिसलें की तो आमकांच हांसून आदेवस दिता काय म्हूण. पेडणें तें बांद्या मेरेनचें रस्त्याचें काम चलतना रस्तो खंयचो आनी फोंड खंयचो असो प्रस्न आमकां पडलो. बांदा लागीं पावता म्हणल्यार रस्त्या मदीं आशिल्ल्या डिवायडाराचेर ‘बांदामध्ये तुमचे स्वागत आहे’ असो बोर्ड वाचूंक मेळ्ळो. तो वाचताच आमी महाराष्ट्रांत पाविल्ल्याची भावना निर्माण जाली. थंयच दावे कडेन आशिल्ल्या रस्त्या कुशीक आंबोली असो बॉर्ड वाचतकच एक दीस हांगा येवप अशें आमी थारायलें. पूण जायतें कितें थारायतात, मागीर व्यक्तीगत कामांक लागून तें शक्य जायना. तरी लेगीत प्लॅन करप कशेंच सोडप ना असो आमी निश्चेवूच केल्लो.
बांदाच्यान ‘गुगुल काकी’ची मदत घेत आनी मुखा वेल्या प्रवासाक सुरवात केली. इश्टाची संवकळेची सुवात आशिल्ल्यान ताणें म्हाका थंयची फामाद देवळां, मठ, वस्तुसंग्रहालय आनी पावसांत जाका गोंयकार सामकें आतुरतात तें फामाद आनी विशाल अशे घसघशे दाखोवपाक सुरवात केली. इश्ट त्या वेळार त्या- त्या जाग्यार पावतकच कितें कितें सांगता तें हांव आयकतालों, पूण तीं उतरां म्हज्या कानार पडून पासून कानांत वचनासली, अशें म्हणूंक शकता. त्या वेळार मन म्हजें फाटल्या विचारांनी घुस्पुपाक लागले आनी जानेर म्हयन्याच्या 30 तारखेची म्हाका घडये कित्याक कोण याद जाली. फाटले सात म्हयने काडिल्ले त्रास आनी तो एकंदरीत दोतोर- हॉस्पिटल – घर- कॉलेज ह्यो सगळ्यो गजाली दोळ्यां मुखार नाचपाक लागल्यो. मन आनी चित्त जें थाऱ्यार नाशिल्ले तें आतां अचानक कोण जाणा मात्शें मात्शें जाग्यार येवपाक लागलें. शेणिल्ल्याचें मन खंय धा कडेन, म्हण्टात तें फट न्हय. ताचो एक प्रत्यय ह्या वेळार आयलो.
ह्या उटंगराच्या पावसाचो खेळ चालूच आशिल्लो. घो घो पडपी हो पावस मनाक थंडाय दिवन गेलो, पूण थंडाय आमकां बी लागली म्हूण आमी च्यावेचो आस्वाद घेवपाचें थारायलें. हांव मुळांत च्या मोगी न्हय, पूण ताका च्यावेची तलफ आयिल्ल्यान आमी च्या घेवपाक एका दुकानार थांबले. च्याची ओर्द दिली, पूण म्हाका थंय कॉल्ड्रिंक नाशिल्ल्यान उदकाचेर समाधान मानचें पडलें. तांतल्या तातूंत तें थंड उदक आशिल्ल्यान जिवाक तळतळो लागलो. सदांच गरम उदक पियेवपी हांव आयज काय ना म्हणल्यार पयलेंच फावट थंड उदक पितालो. च्यावेचो कार्यक्रम जावन आमी मुखावेल्या प्रवासाक लागले. सगळ्यांत पयलीं इश्टाक नवें बांदिल्ले कणकवली रेल्वे स्टेशन पळोवपाचें आशिल्लें. थंय सकयल देवततना ‘आय लव कणकवली’ ह्या स्टेशना सकयल आशिल्ल्या जाग्यार पावून पयलीं थंय फोटो घेतलो. गुगल काकीची मदत घेवन कणकवली वाठारांतल्यो फामाद सुवातीं सोदल्यो. तांतूत सावडाव धबधबो लागींच आसा, अशें कळ्ळें. अंतर आशिल्लें 27 मिनिटांचें आनी रेडियोक रेंज नाशिल्ल्यान आमी आमचें जिवित कशें चल्लां ह्या गंभीर विशयाचेर उलोवपाक सुरवात केली.
दरेकल्याक आपलेंच दुख्ख व्हड दिसता, अशें म्हण्टात म्हूण आपूण दुख्खी अशें समजून ताका उलोवपाक संद दिल्ली आनी उपरात ताणें आपलें दुख्खी जिविताचें चार अध्याय म्हजें मुखार मांडटकच हांवें ताका पुरो सांगलें आनी सगळ्यांत पयलीं आनी म्हाका आवडिल्लो सावडाव घसघसो पळयलो. इतलो सुंदर घसघसो आनी जो न्हावंक सामको सुरक्षीत आसा, तो हांवें पयलेच फावटी पळयल्लो. कॉलेजीचे कपडे आंगार आशिल्ल्यान न्हांवप ना अशें थारायल्ल्या हांवें सोमतोच शर्ट काडून घसघश्या कडेन धांव मारली. ती खोस हांव उतरांनी वर्णन करपाक शकना. म्हजो इश्ट मात म्हजो शर्ट हातांत घेवन हांव उदका कडेन धांवता तें पळोवन एका कोनशाक सत्री घेवन उबो आशिल्लो. हांवें केल्लो बोवाळ आनी म्हजो उत्साह…. म्हाका दिसूंक ना, पूण ती मागीर थंयच्यान घरा वता ताणें सांगली. ती सगळी ताच्या म्हण्ण्या प्रमाण सांगिल्ली. अतीउत्साहाचीं वर्णनां हांव आयकत आशिल्लो खरो, पूण म्हाका भूक लागिल्ली .
पावस पडटा म्हण्टकीच एक तरी च्या आनी भजी ना तर कोळश्याचेर भाजिल्लो मको खावपाची रुच आयिल्ली. घडयाळीक पळयत जाल्यार 5.46 जाल्लीं. आतां एक तर च्या घेवप आनी मागीर खंयच्या तरी हॉटेलार रात काडपाचें थारायिल्लें. पूण ताचें पयली जेवणाचें पळोवपाचें आशिल्लें. शुक्रार आशिल्ल्यान ‘गुगल काकी’ची मदत घेवन गोंयचे पद्दतीचें जेवपाक हॉटेल एणएच O7 ह्या हॉटलाचेर पावले. विस्वण थाळी सांगली. ताचें जेवण येवपाक कळाव जालो तरी जेवण मात रुचीक आशिल्लें. जेवण उपरांत थंय आशिल्लो वेटर जेवण कशें आशिल्लें तें विचारपाक आयलो आनी एक अजाप जालें तें म्हणल्यार तो कोंकणींत उलयलो. तो मूळ पेंडणेचो खंय अशें कळ्ळें आनी थंय दिसाचो एका महाविद्यालयांत वेवस्थापनांत एम्.ए करतालो आनी रातचो ह्या हॉटेलांत एके पाळयेक काम करतालो. ताची जिद्द आनी जिविता कडेन पळोवाचे आशावादी नदरेक सलाम करचेंशें दिसलें.
त्या वेळार ताणें उलयिल्लीं उतरां काळजांत घट्ट बसली. ताणें म्हणलें….. “भाई दर दिसा मेळपी चटको म्हाका एक वेगळो आनी नवो मनीस करता. म्हजो गांव, म्हजी मनशां जरी हांव फाटीं सोडून आयलों तरी एक नवे आनी वेगळे जिणेच्या सोदांत हांव हांगा पावलों. तें जिवित हांव हांगा अणभवतां. हो दर दिसाचो अणभव म्हाका सक्षम आनी खंबीर करता आनी हातुंतल्यान म्हजी जीण समृद्ध जायत आसा”. तीं ताचीं उतरां आयकतकच अकरावेंत शिकिल्ल्या काळजांत जागो आसल्यार जागो मेळटलो, ह्या निबंदाची याद जाली. एक प्रवास वेगवेगळ्या माध्यमांतल्यान जीण परिपूर्ण करता, अशें म्हण्टात. तें हेंच आसूंक जाय म्हणून हांवें एक दीर्घ श्वास घेतलो.
दर्शन शंकर कांदोळकार
8806387289
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
