भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भावंडांनो,
धर्तरेवेल्या जिवांक तांचें जिवीत जगपाक चड आदार मेळटा तो ह्या सैमांतल्या रुखावळीचो, ल्हान-व्हड वनस्पतींचो, रानावनांत वाडपी रूख, वाली, झोंपां, रानजिवांक पोसता, तांची राखण करता. हे रान जीव सैमाचें संतुळन सांबाळटात. पुणून भावंडांनो, आमी मनशांनीं व्हड प्रमाणांत झाडां मारून सैमाची नाशाडी केल्या. तांकां सोंपयतात आमी. हें समा न्हय. फाटल्या एका आयतारा हावें तुमकां सैम आमचो गुरू कसो थारता हे विशीं सांगिल्लें याद जाता काय ना तशीच आयज एक वेगळी गजाल तुमकां सांगतां..
भावंडांनो, ह्या म्हयन्याचें पयलें सप्तक हें पुराय देसभर ‘रानजीव सप्तक’ म्हण पाळटात. तें कित्याक हाचेर थोडोसो उजवाड घालतां. आयकात..
भावंडांनो, सैमांत जगपी चडशीं सुकणी, सवणीं हीं मांस खावपी आसतात. रुखावळीचेर, वनस्पतीचेर, शेतांत ज्यो किडी, किडे, बारीक झाडांचें आनी पिकांची राखण करतात. तीं उदकांतले जीव खावन उदक नितळ दवरपाक आनी ते वरवीं मनशाक तशेंच सैमाक आदार दितात. मेल्लें जनावरांचें मास खावन भोंवतणी पसरवपी घाण तीं आडयतात. फुलांचें बीं, वा पराग वाहक म्हण व्हड भुमिका निभयतात. ते प्रक्रियेक लागूनच फुलझाडांची परतून निर्मिती जाता. जिवाणीं, हुंदीर वा हेर बारीक जीव खावन पिकांची राखण करतात. तो तशेंच गांयडोळ शेतकारांचो इश्ट थारता. जैवीक विविधताय म्हण तुमी आयकलां न्हय. ती म्हळ्यार धर्तरेवयलीं सुकणीं, सवणीं, समेस्त जीव, किडी, मुयो, रानटी जनावरां, वनस्पती हांच्या जाती प्रजातींची समृद्धताय. संबंदीत जीवांच्यो, वनस्पतींच्यो कितल्योश्योच जाती-प्रजाती ह्या सैमांत आसपाविल्ल्यो. मात आतां त्यो उण्यो जाल्यात. ताचें मुखेल कारण आमी मनीसच आसात. आमचो सुवार्थ सादचे खातीर आमी सैमाचेर घालो घाला. देखूनच तांचें घर-दार उध्वस्त जाल्ल्यान त्यो उण्यो जाल्यात. तांकां मारून खायत आमी जियेतात. तांच्या राना वाठारांचेर आमी शेक गाजयतात. आमच्या महामार्गाक, रेल्वेमार्गाक लागून तांचो जीव वता. चामड्याक, कातीक लागून तशेंच तांच्या कुडींच्या अवयवाक लागून आमचे वरवी तांचें कास वाडत चल्ल्यात. उद्देगीक उदरगतीक लागून खणी, धरणां, रेल्वेमार्ग हाका लागून रानां वांठार, रानजीव नश्ट जायत चल्ल्यात. देखूनच ..
हें सगळें वाठावपा खातीर रानजिवांची जतनाय करपा खातीर साबार प्रकल्प चालीक लायतात. ते वरवी तांची राखण जावची म्हण जागृतायेच्यो कार्यावळी आंखतात. कारण इतलेंच, ही मोनजात जगली जाल्यारच मनीस जितो उरतलो. ही मोख बाळगून त्या रान जिवांच्या संवर्धना खातीर ह्या म्हयन्याचें हें पयलें सप्तक ‘रानजीव सप्तक’ म्हण पाळटात. आमी सगळ्यांनीं, ताका पाळो दिवन फावो ते रितीन तांची राखण करूंक जाय. आमी आमचे परीन तशे यत्न करूंक जाय. भावंडांनो, करतलीं न्हय तुमी यत्न ? शाब्बास तुमकां यश आवंडेतां.
उल्हासभाई
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
