भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भा वंडानो,
चवथीचे परबेचे दीस अजून सोपूंक नात. घरांत पुजील्ल्या गणपतीचें जरी देड दीस, पांच, सात दिसांचे सेवे उपरांत विसर्जन केल्लें आसलें तरी भौशीक सुवातां वयल्या गणपतीची पुजा चालू आसा. तुमी उर्बे- उमेदीन, भावार्थान थंय वतात. ते पुजेंतल्यान तुमी सगळीं आनंद मेळयतात तें पळोवन बरें दिसता जिवाक..
भावंडांनो, देवा गणपतीक सगळ्यांत चड मान. खंयचेय कामाच्या आरंभाक सुर्वेक ताका पयलो मान. शिक्षण आसूं वा पुजा कार्य आसूं. ताका पयलो मान दितात. कित्याक तें जाणात तुमीं ? ना न्हय? देखून ही काणी सांगतां तुमकां. आयकात हां…
भावंडांनो एकदां कितें जालें जाणा? आपणाक सगळ्या कार्या वेळार पयलो मान मेळचो म्हण देवां भीतरय वाद जालो. दर एकलो म्हणपाक लागलो, “हांवच व्हड,. म्हाकाच तो मान मेळपाक जाय.” सगळेच आपले परीन हट्टाक बसले. शेवटाक हें प्रकरण देवा म्हादेवा कडेन व्हेलें..
देवा म्हादेवान सगळ्यांचे म्हणणें आयकून घेतले. तांचे भितरलो तो पेंच सोडोवपा खातीर देवा म्हादेवान एक युक्त लडयली. ताणें म्हळें, “हें पळयात, तुमीं अशे एकमेकां मदीं वाद करूं नाकात वा झगडूं नाकात. असो वाद करून कोण श्रेश्ठ हें थारावचे परस आमी एक काम करुया. तुमचे भितरलो जो कोण हे धर्तरेची प्रदक्षिणा काडून हे सुवातेर पयलो पावतलो ताका आमी श्रेश्ठ मानुया. आनी अग्रपुजेचो मान दिवया. ते खातीर आसा तुमची तयारी ?”
देवा म्हादेवान विचारलां मात, सगळे जाण एकाच उतरान तयार जाले. आनी निर्णया खातीर थारलें. सगळ्यांनी मानून घेतले आनी धर्तरेची प्रदक्षिणा काडून परतून कैलासाचेर येवपा खातीर सगळे देव आपआपल्या वाहनांचेर बसले.
कोण हतयाचेर बसलो, कोण घोड्याचेर, कोण मोराचेर जाल्यार कोण आपल्या रथांत बसलो. सगळ्यांनी आपआपल्या वाहनाचेर, रथाचेर बसका घेतली आनी प्रदक्षिणेक केली सुरवात. कार्तिकेया वांगडा धर्तरेची प्रदक्षिणा काडपाक गणपतीय तयार जालो. पूण ताचें वाहन इल्लेशें, ल्हान आशिल्लें. एदो व्हड गणपती आनी वाहन मात इल्लेशें! हय ताचें वाहन आशिल्लें उंदीर! इल्ल्याश्या वाहनाचेर बसून तो धर्तरेची प्रदक्षिणा काडटलो तरी कसो आनी केन्ना ?
पुणून गणपती फाटीं सरलो ना. ताणे खूब येवजिलें आनी शेवटाक आपल्या मनासारकें करपाचें थारायलें.
दुसऱ्या दिसा सकाळी उठून गणपतीन आपल्या आई-बाबांक म्हळ्यार देव म्हादेव आनी पार्वतीक आसनार बसयलें. भावार्थान तांची पुजा केली आनी तुळशी सकट आपल्या वाहना सयत दोगांयच्या भोवतणी तीन प्रदक्षिणा काडल्यो आनी तांकां साश्टांग नमस्कार घालून पुजा सोपोवन कैलासाचेर सांगिल्ले सुवातेर वचून हेर देवांची वाट पळयत बसलो.
हळू हळू एकेक देव धर्तरेची प्रदक्षिणा काडून सांगिल्ले सुवातेर जमूंक लागले. म्हादेव पार्वती थंय पयलींच आपल्या आसनार बसून आशिल्लीं. ताणी सगळ्या देवांक खोशयेन येवकार दिलो. सगळे देव, देवा म्हादेवाच्या निकालाची उमळशिकेन वाट पळयताले. देवा म्हादेवान, सगळ्यांची तोखणाय केली आनी धर्तरेची प्रदक्षिणा पुराय केल्ले खातीर बरे आशिर्वाद दिले. सगळे देव आपआपल्या वाहना सयत उमळशिकेन देवा म्हादेवाचो निकाल आयकूंक तयार राविल्ले. वेळ वगडायनासतना देवा म्हादेवान निकाल सांगतना म्हळें, “समेस्त देवगणानो, तुमीं निकाल आयकूंक उमळशिकेन रावल्यात. ते आदीं तुमकां एक गजाल सांगतां. तुमी जशे धर्तरी मायेची प्रदक्षिणा काडूंक भायर सरले तशी गणेशाकय इत्सा जाली. पुणून तुमचे तुळेंत ताचें वाहन थारलें ल्हान. म्हणटकच ताका धर्तरी मायेची प्रदक्षिणा कशी जमतली? हें येवजून ताणे ताच्या आवय-बापायची पुजा करून तांचेंच भोवतणीं तीन प्रदक्षिणा घाल्यो आनी सगळ्यांत पयलीं हांगासर येवन तुमची वाट पळयत बसलो. आपल्या वाहना सकट. आतां, तुमीच थारायात निकाल कितें लावचो तें ?”
देवा म्हादेवाची उतरां आयकून सगळे देव अजापीत जाले कारण,…
धर्मशास्त्रा प्रमाण आवय-बापायची पुजा करून प्रदक्षिणा घालपी हो धर्तरी मायेचे प्रदक्षिणे इतलोच पात्र थारता, श्रेश्ठ थारता. ताका तेंच पुण्य मेळटा. हें शास्त्र वचन कोणाक येवजलें ना. मात गणपतीन आपली बुद्ध वापरून युक्त लढयली. देवा म्हादेवाचे सांगणेन सगळ्या देवांक पटलें. सगळ्यानीं दुबाव विरयत गणपतीक श्रेश्ठ थारायलो. आनी पयले पुजेचो मान एकमतान एकमुखान देवा गणपतीक दिलो. तेन्ना सावन..
भावंडांनो कसलेय कार्य आसूं आमी देवा गणपतीक पयलो उलो मारून, मान दिवन तें कार्य सिद्धीक पावोवपाक नमळायेन ताचे मुखार नतमस्तक जातात.. तुमीं याद दवरात हां ?
उल्हासभाई
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
