भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भावंडांनो,
शंभु महाराजांक तुमी वळखतातूच.हय. छत्रपती शिवाजी महाराजांचे पूत. ‘बाप से बेटा सवाई’ प्रमाण खुबूच धाडसी. वीर पुरूस. शिवाजी महाराजा उपरांत हिंदवी स्वराज्याचे उत्तराधिकारी म्हूण तांणीच समर्थपणान राज्य केलें. देखून त्या वेळावयले जुलमी मुसलमानी बादशा तांकां जिवेशी मारून उडोवपाचे येवजिताले. ते नदरेन ते कट-कारस्थानां करपाक लागले. आनी एका, दिसा तांचें फावलें!
तुमी जाणात कशें तें– ?
भावंडांनो, उत्तर प्रदेशांतलो एक बुदवंत, हुशार, तितलोच कपटी, दुश्ट असो एक कवी कलुशी कान्हकुबजी पंडितान शंभु राजां कडेन इश्टागत जोडली. आपल्या विचारांनी भुलयत शंभु राजांक सोऱ्याचें वेसन लायलें. आपल्या उतरांचेर तांकां खेळयत रावलो. तांच्याच उतरांचेर भाळून शंभु राजांनी आपल्या विश्वासू, एकनिश्ट, शुर सल्लागार झुजाऱ्यांक कुशीक सारून कलुशिच्या तंत्रान वागप्यांक आपले सल्लागार, सरदार, नेमले. तांच्या सांगातांत
वावुरतना शंभु राजे म्हळ्यार संभाजी राजाचे राज्यसंरक्षणा वयलें लक्ष गेलें. आनी,….
मुसलमान राजान ताका बंदखणींत बंदिस्त केलो. तांचे हाल हाल केले. इस्लाम धर्म आपणावचे खातीर तांचेर चेंपण हाडलें. मात संभाजी राजांनी तो धर्म आपणायलो ना. ते परस आपूण मरण वेंगायन म्हण तेमान रावले…
भावंडांनो, मनशाक वायट संगत लागली जाल्यार राजाचो रंक, सज्जनाचो दुर्जन, निर्वेसनी मनीस व्यसनी जावपाक वा मनशाचो राकेस जावंक कळाव लागना.
देखूनच आमी दुश्ट, दुर्जन, गुंड, चोर, मवाली, व्यसनी, आळशी, उर्मट आनी हेर वायट गूण आशिल्ल्या मनशां सावन चार पावलां पयसूच .. चार पावलां कित्याक ?– सासणाचेच पयस रावूंक जाय. ताच्या सांगातांत रावून जर वायट व्यसनाक लागलो जाल्यार तातूंतल्यान मेकळो जावप भोव-भोव कठीण.
देखून, मतींत दवरात,
मनाचेर नियंत्रण दवरून वायट प्रवृत्तीसावन कुशीक रावून जो वावुरता तोच सदांच यशाचे तेंगशेर पावता. कितें? याद उरतली…?
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
