भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सगळो देखाव खूब भयानक आशिल्लो. तें सगळे पळोवन तेजसचो बाबा बेसूद्द जावन सकयल पडलो. यमराजान आपल्या हांतांतली दोरी सकयल उडयली. खिणभर यमराज तेजसा कडेन पळयत रावलो. तेजस उठून यमराजा मुखार आयलो. ताणें ताच्या पांयार घालून घेतलें आनी म्हणलें “हांव जाणां यम महाराज, तुमी म्हाका व्हरूंक आयल्यात. चलात हांव तुमच्या वांगडा येवपाक तयार आसा.” तें आयकून जमनीर पडिल्ल्या बापायक जाग जाली. ताणें उठून परतून बोवाळ केलो. ताचो आवाज आयकून तेजसची आवय धांवत भायर आयली. सगली गजाल तिका कळ्ळे उपरांत तिणें अख्खें घर माथ्यार घेतलें. थोड्या वेळान सगल्याक किण्ण जालें.
“या न्हय यम महाराज?” ते शांततायेंत हलक्या आवाजान तेजसान यमराजाक विचारलें. यमराज चितूंक पडलो ते म्हणसर ताच्या मरणाचो काळ सोंपिल्लो.
“ना हांव तुका आतां व्हरूंक शकना! तुजो काळ बदल्लो. मनशाच्या कर्मा प्रमाण ताचो काळ बदलत आसता,’’ यमराजान म्हणलें.
“हें पळयात यम महाराज, तुमी तुमचें कर्तव्य विसरता, कर्मा परस कर्तव्य व्हड आसता.” तेजस आपल्या स्वभावा प्रमाण उलयलो.
“ना पुता ना, आतां तुका म्हज्यान व्हरूंक नजो…! जग, तूं तुजें जगणें. व्हड आयुश जग. तुवें मरणाचेर जैत मेळयलां.” अशें म्हणून यमराजान ताका उठयलो.
“पूण आतां तुमी कितें करतले? हांवें आयकलां यम धर्तरेर आयलो जाल्यार तो केन्ना रिकाम्या हातांनी परतून वचना.” तेजसान म्हणलें.
“हय… खरें तुजें, रिकाम्या हातान तर हांव वचूंक शकना. पूण तूं खऱ्यांनीच धन्य अासा आनी धन्य तुजो हो आवय बापूय. असोच एकमेकाचेर मोग करात, अशींच खूश रावात. ह्या घरांत येवन हांवूंय बी आयज धन्य जालों. असोच एक यूग म्हज्या जिवनांत येवन गेला, तो यूग सत्यवान, सावित्रीचो यूग आसलो. वतां हांव एक क्रुर आत्मो म्हजी वाट पळयता.” अशें म्हणून यमराज अदृश्य जालो आनी ते उपरांत तेजसच्या आवय बापायक थकाय मेळ्ळी.
दुसरे वटेन सुरराजाची सोंशीकपणा सोंपपाचे वांटेर पाविल्लीं. तो रागाच्या भारांत तांबडो गुल्ल जावन मोठ्यामोट्यान यमराजाच्या नांवान तप करतालो, यमराजाक आवाहन करतालो. सुरराजाचे नगरींत भयानक वातावरण निर्माण जाल्लें. यमकूंड अदिकूच पेटिल्ले, वण्टीचेर मनश्याच्यो तकल्यो लायिल्ले, हांतांत एका सादुमहाराजाची तकली घेवन मोठ्यामोट्यान यमराजाच्या नांवान आड्डयो मारताले.
” यमराज…! प्रकट जा, हांवें सांगलां प्रकट जा. हांव सुरराज… अख्ख्या सुराचो राजा सुरराज. तुका आवाहन करतां की आज तुका म्हजे असूर नगरींत येवचो पडटलो यमराज, म्हाका अशिर्वाद दिवंक…! म्हज्या मनांतली इत्सा पुराय करूंक, म्हाका अमर वरदान दिवंक. यमराज प्रकट जा…!!” जगलावणी आनी गडगडाट जावन यमराज प्रकट जाता. ताका पळोवन सुरराज खूश जावन म्हणटा
” आयलो…? यो यमराज यो. हांव जाणांच आशिल्लों तूं येतलोच म्हणून. म्हजे हे शक्तीन तुका येवपाक मजबूर केलो न्हय?” सुरराजाचो अहंकार उलयलो.
” हय, आयलो हांव…! सांग कितें सांगता?”
” सांगपाचें आनी कितें? तूं दी म्हाका वरदान.”
” वरदान, कसलें वरदान…? हांव तुका कसलेंच वरदान दिवंक शकना!” यमराजान जाणा जावन तशें म्हणलें. तें आयकून सुरराज सामको उचांबळ जालो.
” तूं म्हाका वरदान दिवंक शकना…? हें म्हजे सगले कश्ट फुकट गेले म्हणपाचें.” सुरराजान व्हडा आवाजान विचारलें.
” ना, हें खरे की हांव तुका तशें वरदान दिवंक शकना. पूण उपाय सांगूंक शकतां.” यमराजान हांसत म्हणलें.
“कसलो उपाय?”
” तुज्या मनांत जें आसा तें मेळवपाचो हट्ट सोड, तातूंतच तुजें बरेंपण आसा.” यमराजाचीं उतरां आयकून सुरराजाचें बरेंच चाळवलें.
” यमराज…! हो कसलो जालो उपाय? हांव सुरराज, ह्या अख्ख्या सुराचो राजा सुरराज अनी आतां तिनूयलोकांचेर जैत मेळोवपा खातीर तुजे कडेन वरदान मागतां आनी तूं म्हणटा हट्ट सोड? ना हें शक्य ना…!”
” हें पळय तूं जें यवजिता तें सारकें न्हय, तरी पूण तुज्या ह्या हट्टाक लागून हांव एक तुका उपाय सांगतां, तसो ऐक मार्ग आसा पूण तो खूब कठीण आसा.” यमराजान म्हाणलें. तें आयकून सुरराज हांसूंक लागलो.
” म्हजे खातीर कठीण अशें कांयच ना यमराज! सांग तूं, उपाय सांग.” यमराज ताका तेजसाची गजाल सांगता.
“हांगां सावन खूब पयस एका शारा लागसर गांव आसा. त्या गांवचें नांव आदर्श अशें आसा. त्या गांवांतल्या एका घराण्यांत आवय बापूय अनी तांचो एक बारा वर्सां पिरायेचो तेजस नांवाचो भुरगो रावता. त्या बारा वर्सांच्या भुरग्याची जर तूं बळी दियत तर तुज्या मनांतली इत्सा पुराय जावंक शकता.” यमराजान सांगलें आनी सुरराज परत एक फावट हांसलो.
“हांसू नाका सुरराज, मनशाची बुध्दी जेन्ना भ्रश्ट जाता तेन्ना तो खूब हांसता, म्हाका दिसता तुज्या पापाचो घडो भरलो आतां.” यमराजान शिटकावणेची उतरां उलयलीं. तें आयकून सुरराज आनीक चाळवलो.
“यमराज…! हें तूं उलयता…? तूं…! एक यमराज जावन तूं अशे उलयता?”
“हय हांव यमराज, मनशाचो आत्मो व्हरतां तो यमराज. तुज्या सारको दुश्टकर्मी न्हय. तूं मनशाक जितो मारता आनी हांव फक्त तांचो आत्मो व्हरतां, तोवूय बी तो मेल्या उपरान. पूण जे मेरेन मनीस जितो आसता ते मेरेन ताका हांव हात पासून लायना.” यमराजान म्हणलें.
” म्हणूनच तर तुज्यांत आनी म्हज्यांत खूब फरक आसा यमराज!! तूंऽऽऽ तूं! अनी हांवऽऽऽ हांव!” सुरराज परतून चाळवलो. यमराजान ताका खूब समजायलो पूण सुरराज कांयच आयकुपाक तयार नाशिल्लो. ताणें आपल्या सैन्याक आदेश दिवन त्या भुरग्याक म्हणल्यार तेजसाक सोदून हाडपाक सांगलें. आनी इतल्यान यमराजाक ब्रम्हदेवान येवजिल्या यवजणेची याद जाली. ताणें मनांतल्या मनांत हांसून सुरराजाक म्हणलें.
” हें पळय सुरराज, जिद्द सोड आतां. जिद्द मनशाक मरणाच्या दारांत व्हरता.” यमराजाची उतरां अयकून सुरराज चाळवलो.
“ते तूं म्हाका शिकोवं नाका! आतां म्हजो मार्ग कोणूच आडावंक शकना. म्हाका अमर जावपा पासून कोणूच आडावंक शकना! आज पासून हांवें कितल्याश्याच जाणांक जल्माची न्हीद निदयला आनी तूं म्हाका त्या बारा वर्साच्या भुरग्याचो भंय दाखयता. शीऽऽऽ लज दिसता म्हाका… तुका यमराज म्हणूक.” सुरराजान यमराजाक बरेंच कितें उलोवन दाखयलें.
” हय खरेंच तें, मरण हें कोणाकूच चुकना. मरतल्याक कोणूच वाठावपाक शकना. कर तूं तुज्या मना सारकें, म्हजें कर्तव्य तुका जें सांगपाचें ते हांवें केलें. वता हांव, पूण वयचे पयलीं आनीक एक सांगून वतां. मरचो तर तुका आसाच, तुजीं पापां भरली आतां…! आनी तुजो आत्मो व्हरपाक म्हाकाच येवचो पडटलो.” इतलें सांगून यमराज अदृश्य जाता. तें पळोवन सूरराज तळमळूंक लागलो, रागांत तांबडोगुंज जावन तडफडूंक लागलो आनी तितल्या म्हणसर ताचें सैन्य तेजसाक घेवन थंय आयलें. ताका पळोवन सुरराज खूश जालो. खिणा भितर ताचो सगळो राग निवळ्ळो.
” हां हाडलो…! हाडलो म्हज्या जैताच्या पुतळ्याक, म्हजे अमरवाणीचो आवाज तो. पळयतात कितें…? घालात ताका बळी सनाचेर, आज हांव ह्या भुरग्याची बळी दिवन म्हज्या जल्मभराची पुज्जी मेळयतलो. अमर जातलो हांव अमर.” अशें म्हणून तो बडबडूंक लागलो. सैनकांनी भुरग्याक धरून बळी आसनार घातलो. सुरराजान एक भयानक तलवार घेवन बळी आसना सामकार उभो रावन म्हणलें.
“आतां कर तुज्या देवाक याद शेवटच्या ह्या तुज्या खिणांत. आज तुका, तुजो देव पासून वाचोवंक येवचो ना.” तेजसाची बळी दिवचे खातीर सुरराजान तलवार उखल्ली. इतल्यान एक वेगळेंच वातावरण थंय निर्माण जालें. वादळ जाल्ले वरी जावन अख्खी सुरनगरी हालूंक लागली. नगरींतल्या मेहलाची मोडतोड जावंक लागली, सैन्य भंयभीत जावन हांगां थंय धांवूंक लागले. तेजस आसनावयल्यान उठलो, सुरराजाच्या हातांतली तलवार सकयल पडिल्ली ती काडून तेच तलवारीन ताचेर वार केलो. एकाच वारान सुरराज जमनीर पडलो आनी मेहलाचो एक मोठो खांबो ताचेर पडलो. बरोच यत्न करूनय तो खांबो कुशीक करूंक ताका जमलें ना. तो खांब्या पोंदाकूच तळमळूंक लागलो. निमाण्या खिणाक ताका यमराजाची याद आयली. ताणें यमराजाक आवाज दियत म्हणलें. “हे यमराज म्हाका माफ कर…! हांव चुकलों यमराज, तुजी वाणी खरी जाली. म्हाका ही पिडा सहन जायना, तूं यो आनी म्हजो आत्मो वर आनी मुक्त कर म्हाका हे पिडेंतल्यान.” यमराज प्रकट जालो.
” सुरराज हांवें सांगिल्ले न्हय की तुजोय आत्मो एक दीस म्हाकाच व्हरचो पडटलो म्हूण. तो दीस आज आयलो, तुजो आत्मो वरपाक हांव आयला. ‘ हांव यमराज,’’ यमराजान सुरराजाचो आत्मो व्हेलो आनी अत्त्याचाराचो अंत जालो.
( फुडें चलता )
अविनाश कुंकळकार
7875237830
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
