महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आदि पर्व 20

द्रौपदी आनी पांडव

(त्या ब्राह्मणान जे तरेन बाण सोडले ती तरा ताच्या दोळ्यां मुखार परत परत येवंक लागले. कित्याक कोण जाणा ताका त्या वेळार अर्जुनाची याद जाली… आतां फुडें…….)

स्वयंवराचो पण अर्जुनान जिखना फुडें हेर पांडवांक इतली खोस जाली की ते केन्ना आपल्या आसनां वयले उठून धावत अर्जुना कडेन पावले हें तांचे तांकाच कळ्ळें ना. लागींच उबे आशिल्ले द्रौपदीची सोबीतकाय पळोवन तांकां तिचे वयली नदरूच काडूंक जमली ना. धृष्टद्युम्नान स्वयंवर सोंपले अशें जाहीर केल्या उपरांत पांडव द्रौपदीक घेवन ते रावताले थंय आयले. थंय पावतकच भीमान व्हडल्यान उलो मारून कुंतीक भायर आपयली. आपले पूत स्वयंवराक गेल्यात हें कुंतीक खबर आशिल्ले तेन्ना तांचे वांगडा एक सोबीत बायल मान सकयल घालून उबी आसा हें पळोवन कुंतीक सगलें लक्षांत आयलें. तिणें तांका थंयच उबे रावपाक सांगलें. आपले सुनेची तिणें दिश्ट काडली आनी तिका भितर घेतली. मागीर सगले पांडव त्या दिसाची भिक्षा मागपाक नगरांत गेले.

ते रातीं कडेन जेवल्या उपरांत कुंती आपल्या पुतांक आनी द्रौपदीक वांगडा घेवन गजाली करपाक बशिल्ली तेन्ना तिणें युधिश्टीराक म्हणलें,‘युधिश्टीरा, तूं व्हडलो भाव थंयच उरलो मरे. भीमान हिडिंबे वांगडा लग्न केलें, आता अर्जुनान द्रौपदीक हाडल्या, तूं केन्ना लग्न जातलो?’ तेन्ना अर्जुनान कुंतीक म्हणले, ‘युधिश्टीराक जाय जाल्यार द्रौपदी वांगडा लग्न जावं दी. म्हजें बरें आसा.’ तेन्ना युधिश्टीरान अर्जुनाक म्हणलें, तुवें द्रौपदीक स्वयंवरांत जिखल्या आनी हांव तिचे कडेन लग्न जावं?’ त्या उतरार कुंतीन म्हणलें, ‘तशें कांय ना. भीष्म म्हाराजान काशीराजाच्या चलयांक स्वयंवरात जिखून हाडिल्ल्यो. पूण तुमचो सख्खो आजो विचित्रविर्य म्हाराज तांचे वांगडा लग्न जावंक ना?’ ते सरशी भीमान म्हणलें, ‘तशें जाल्यार युधिश्टीराक जांवदी द्रौपदी वांगडा लग्न. पूण तशें केल्यार अर्जुनाक वायट दिसतलें’. तेन्ना कुंतीन तांकां सांगलें, ‘म्हज्या पुतांनो, तुमी येद्या व्हडल्या राज्याचे वारस. पूण तुमच्या दुस्मानांनी तुमकां राज्याचो अधिकार दिवंक ना. वयल्यान तुमकां वारणावताक धाडून लासून मारपाचो यत्न तांणी केलो. तुमी कसोतरी आपलो जीव वाटायलो आनी पळून आयले. रानांत फळां, कंदमुळां खावन दीस काडले. दिसाचे दीस काट्या – कुट्यांतल्यांन चलत रावले. सुवात मेळटा थंय रावले. तुमकां कोण वळखत कांय ह्या भंयात सदांच वावुरले. तुमच्या बाराबर हांवूय ह्या वयार ते सगळे कश्ट सोंसले. आतां तर आमी भिक्षा मागून आमचीं पोटां भरतात. हाचे परस आनीक व्हड दुर्दैव आसूंक शकता? तुमचेर अन्याय जाला हे केन्नाच विसरू नाकात. तुमच्या हक्काचें राज्य तुमकां परत मेळोवपाक जाय जाल्यार तुमचीं मनां एकामेकां विशीं साफ आसूंक जाय. द्रौपदी खातीर तुमच्यांत फूट पडिल्ली म्हाका नाका. तुमचे राज्य तुमकां परत मेळोवपाचें आसा जाल्यार तुमच्यांत पयली घट्ट एकी आसूंक जाय. तेन्ना हांव द्रौपदीचें लग्न तुमच्या पांचूय वांगडा लावन दितली. अशें केल्यारूच तुमी सदांच एकठांय उरतले आनी तेंच म्हाका जाय.’

कुंतीचें उलोवप आयकून सगळ्या पांडवांक धक्कोच बसलो. युधिश्टीरान तिका विचारलें, ‘कितें उलयता गे तूं ? अशें जांव येता? अशें केन्ना जालां?’

तेन्ना कुंतीन तांकां सांगलें, ‘तुमकां खबर नासत, पूण म्हाका खबर आसा. जटील रूशीन आपले चलयेचें लग्न सात जाणां वांगडा लावन दिल्ले. तेन्ना हांव जे करूंक सोद‌ता तांतून कांयच चूक ना.’ कुंतीन जें सांगलें तें पांचूय पांडवांक पटलें. त्या दिसा जेन्ना पांडव भिक्षा मागपाक गेल्ले तेन्ना कुंतीन द्रौपदीक आपले जीणेची सगळी काणी सांगिल्ली. आतांय बी कुंतीन जे कितें पांडवां कडेन उलयल्ले तेंय तिणें बारीकसाणीन आयकल्लें. कुंतीन आनी तिच्या पुतांनी कितें भोगलां हें तिच्या लक्षांत आयलें. पांडवांचे नशीब आतां तिच्या नशीबा वांगडा बांदिल्लें. पांडवांचे जिणेचें ध्येय हें तिचेंय ध्येय जाल्लें. तीच तांकां एकठांय दवरूंक शकताली. हो सगलो विचार करून तिणें कुंतीच्या प्रस्तावाक मान्यता दिली आनी पांचूय पांडवा वांगडा लग्न जावपाक राजी जाली. (फुडें चलता…)

अनिल नायक

9049079789