भांगरभूंय | प्रतिनिधी
अशेंच सात दीस गेले. वाड्यार सगल्यांक आमी पॅरगांव घालें, पोपट ना जाला, डॅडी सामको दुखेस्त जाला. ‘पोपटाचो पत्तो ना’.. आनी आयज सकाळी…..
म्हजो डॅडी आयज सामको खोशेन भरला. इतलो खोशी ताका हावें केन्नाच पळोवंक नासलो. ताचें कारणुय तशेंच आसा. ताचो सामको मोगाचो, आपुरबायेचो शेणिल्लो पोपट एका सुमना उपरांत घरा परत पावला. डॅडी फाटलें सुमनभर सामको दुखेस्त आसलो. भोवन भोवन ताका रडूंक येतालें. तो न्हांवपाक बाथरुमांत वतालो पूण न्हायनासतना दुकां पुशीत भायर येतालो. मम्मी ताका समाजायताली, पूण तो रडटालो. ताचो पोपट (कीर) ताचे वांगडा बाथरुमांत न्हांवपाक वच आनी टॅपा सकयल बसून उदक न्हाय. पोपट म्हज्या डॅडीक ‘डाडा’ असो उलो मारी.
फाटलें सुमनभर डॅडीक ‘डाडा’ हें उतर आयकूंक येवंक ना. डॅडी कामारसून घरा आयलो की म्युजीक वाजयी तेन्ना पोपट ताच्या खांदार बसुन घोस्तान मान हालयी. ताका जेवण ‘डाडा’नच दिवंक जाय आसलें. पेर, तांबडी मिरसांग आमच्या घरांत हांव डॅडी- मम्माचे एकुच भुरगें खरें, पूण म्हाका दोन भाव. एक डॅडीचो पोपट आनी मम्माचो एक कावळो.
डॅडीचो पोपट परवडलो, पूण कावळो मम्माच्या बाबतींत सामको ‘झॅलसीपोट’. हांव मम्माच्या म्हऱ्यांत गेले की तो येता म्हाका उठोवंक माथ्यार चोंच मारता. म्हजे केस चोंचीन ओडटा. ताका मम्मानुच खावंक दिवंक जाय… ताचें सगळें मम्माच करता.
मम्माचो कावळो सामको धाकटुलें पोर आसतना, ताचे फाटल्यान कावळ्यांचें भिरें लागलां तें पळोवन घरांत भितर सरलो. मम्माक ताची काकुळट दिसली. तिणें ताका धांपून दवरलो. खावपाक, पियेवपाक घालें. मात्सो व्हड जावंदी मागीर सोडचो भायर, अशें तिणें थारायलें. पूण तो व्हड जावंक लागलो आनी मम्माक ताचो लळो लागलो. हें खरें. पूण ताका आमी भायर सोडपाचो यत्न केलो जााल्यार तो कसोच वचना. भोवन भोवन घरांत येवंक लागलो. तो सामको म्हजे वरीच ‘मम्मा, मम्मा’ म्हणूंन तिका उलो मारता. भूक लागल्यार खावंक मागता. हांव मम्माच्या म्हऱ्यांत वचप मात ताका कशेंच सोंसना. मम्मा ना तेन्ना हावें, डॅडीन ताका खावंक घालप, अपुरबाय करप हें ताका मानवता.
डॅडीचो पोपटय असोच. धाकटुलो आसतना एक दीस घरा सामकारच्या आंब्यांचा रुखा सकयल पडिल्लो डॅडीक मेळ्ळो. तो पाय दुखिल्लो अवस्थेंत रडटालो. डॅडीन ताका घरा हाडून खाटे पोंदा धांपून दवरलो. तोय असोच बरो जालो तरी भायर उठून वचुंक तयार ना. डॅडीचो सामको इश्ट जावन रावलो. येतना वतना ताका ‘डाडा’ करुन पाचारी. डॅडी उदक पियेवंक गेलो जाल्यार ताका उदक जाय. डॅडी फाटल्यान फुडल्यान तो कायम आस…
… आनी अचकीत आठेक दिसां फाटीं एक मोठी वायट गजाल आमच्या घरांत घडली. डॅडी भायर वारांदांत बसून म्युजीक वाजयी. मम्मा आनी हांव भितर कुजनांत. आमच्या सरीं कावळो आसलो. डॅडीच्या खांदार पोपट आसलो. अचकीत भायल्या आंब्याच्या व्हडल्या झाडार वयर कसलो तरी शेवण्यांचो बोवाळसो जालो. डॅडीच्या खांदावेलो पोपट मात्सो आबूज कसो जालो. उडलो आनी आंब्याच्या झाडार वचून बसलो ती सांजेवेळ… थोड्या वेळान आनीक मात्सो उडलो आनी आनीक वयर गेलो ते डॅडीन पळयलें. पयलीं ताका दिसलें, जावं, तो आपखोशेन गेला दिसता, पूण ना. थोड्या वगतान तो परत परत सकयल पळोवन ‘डाडा’ करुंक लागलो. डॅडीक ताचो हुसको जालो. ताणे निसण हाडून लावन आंब्याचेर मातशे वयर चडून ताका आपल्या सदच्या शिवोणेन आपयलो. पूण डॅडीच्या लक्षांत आयलें की ताका येवंक जाय, पूण घडये उडून सकयल येवपाक भिरांत दिसता… डॅडी सामको दुखेस्त जालो. काळोख पड म्हणसर तो सकयल रावन शिवोणी घाली, जाल्यार वयल्यान पोपट डाडा करी… रात पडली. फुडले स- सात दीस डॅडी आंब्याच्या रुखार नदर मारून ताका आपयी. पूण पोपट परत येवंक ना… तो थंय नासलो. मम्मीन डॅडीक समजायलो. पूण ताका जेवण वचना, न्हांवपाक गेलो तर न्हांवपाक मन लागना. अशेंच सात दीस गेले. वाड्यार सगल्यांक आमी पॅरगांव घालें, पोपट ना जाला, डॅडी सामको दुखेस्त जाला. ‘पोपटाचो पत्तो ना’.. आनी आयज सकाळी मम्मीक एक मनशान वाड्या वयल्या एका घरा व्हरून बोटान दाखयलें. ताचे कडेन एक पोपट आसा.
मम्मीन वेळ करुंक ना. आमी किरिस्तांव, ते कोंकणें… मम्मीन भितर वचून विचारलें, ‘बाय गो, आमचो कीर शेणला. तुमगेर कीर आयला बी? आमचो काय दाखयता?’ ती बायल घरांत भितर गेले. घरांत भितर घरच्यां मदीं कितें तरी ‘खूस-खूस’ जाली आनी बायल घोवाक घेवन आनी मायंक घेवन भायर आयलीं. तांणी म्हळें, हें पळय एक पोपट पयर सांजवेळा आमच्या घरांत आयलो. पूण तेच दिसा आमच्या जाण्टेल्याचो बारावो जाल्लो आनी तेच सांजे पोपट घरांत आयलो. देखून आमी ताका पोसपाचें थारायलें. ताका आमी कसो दिवं. जाण्टेली म्हण्टा आमचोच जाण्टेलो शेवणें रूपान घरांत आयलो.
बापूय गेला ताच्या पूतान आवय कडेन पळयलें, तिणे तोंडाक पदर लावन हय म्हळें. ताणें भितर वचून पांजऱ्या सयत पोपटाक हाडलो. मम्मीन ‘डाडा’ म्हळें आनी पोपट आमकां वळखलो. पाखांटे हालोवन ‘डाडा डाडा ’ करुंक लागलो. आनीकय कितें तरी बडबडटालो… हो आमचोच पोपट, मम्मीन म्हळें. आनी डॅडीची जाल्यार ती गत सांगली. हात जोडले.
तांणी म्हळें, आमकां तुमी कितें म्हणटात तें समजतात, पूण आमच्या बापायच्या बाराव्याक घरांत आयिल्लो पोपट आमी कशीं दिवं? आमी पुरयताक विचरले ताणें पोसात म्हळें. मम्मान तांच्या हातापांयां पडून पोपटाक तांचे कडल्यान घेतलो. घरा येवन पळत तर डॅडी घरा ना. मम्मीन पोपटाक बाथरूमांत लिपयलो. डॅडी घरा आयलो आनी ताची रड सुरू जावचे आदीं मम्मान म्हळें, आतां बंद कर तें, विसर ताका. गेलो तो उडून, वचूंनी जावंदी खोशी ताका’ अशें म्हणत मम्मा आनी हांव भितर गेलीं. डॅडी आमच्या वांगडा भितर आयलो आनी, ‘हय गो, पूण म्हज्या जिवाचो पोर, डाडा.. डाडा.. करी. कितलो वेळ झाडार, अशें डॅडीन म्हळें मात, बाथरूमांतल्यान डाडा… डाडा.. अशी करंदाय सुरू जाली… डॅडीक किते जाता ते समजलें ना. तो धांवतच बाथरूमाचें दार काडून भितर गेलो आनी पोपटान ताच्या खांदार उडी मारली. डॅडीच्या खोशेक ना शीम ना मेर. तो ताका किस करीत आसलो तर पोपट डाडा, डाडा करून खोशी उक्तावंक लागलो..
– प्रकाश कामत
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
