भांगरभूंय | प्रतिनिधी
कोणूय बार्राचेर उलोवंक लागलो म्हणजे हांव भुरगेपणांत पावतां. तेन्ना गांवांत बार्रां नासतालीं, आसताल्यो गादयो वा गुते. थंय
बसपाची बी सोय नासताली. येवप कुट्ट करप आनी वाटेक लागप. आमच्या गांवांत दोन गादयो आसल्यो. सामक्यो तेंकून. एक मानयेलीची तर दुसरी मारी सांतानाची. गादी वा बार म्हणजेच तांचें घर. थंयच रावतालीं आनी धंदोय चलयतालीं. आयच्या बार्रांवरी थंय कोण बशिल्ले बी पळोवंक मेळ नासले. भितर सरप, ग्लास तोंडाक लावप आनी तोंड वांकडे- तिकडें करीत घरचो रस्तो धरप. कोण घेतात, कोण मारतात आनी कोण भरतात तें अख्या गांवांक खबर आसतालें. कांय जाण इल्ले अतीच करताले. ते रस्त्यान वतात जाल्यार फाटल्यान वचप्याक आपणाली चाल मात्शी सवकास करचीच पडटाली. तांकां हुपून मुखार वचप शक्यूच नासतालें. कारण तांची चलपाची तराच वेगळी आसताली. बुद्धिबळांतल्या उंटावरी तिरपी. सगळो रस्तोच मापीत चलताले ते. रस्त्याचे हे कडेकच्यान एकदम ते कडेक पावताले. केन्नाकेन्नाय सामकेच खळयेंत पडटाले. तांकां उखलपाचे बी भानगडींत कोण पड नासलो. जेन्ना तांणी घेतिल्लें देंवतालें तेन्नाच ते उबे जाताले आनी परतेय गादयेची वाट धरताले. रातचे मात घरा पावलेना जाल्यार घरचीं सोदीत येतालीं आनी कशींतरी उखलून तांकां व्हरतालीं. वेळाप्रसंगाक तांचो मारूय सोसतालीं. कोणेय हें कित्याक सोसतात म्हणून विचारल्यार, ‘बेबदो जालो आनी मारलें म्हूण कितें जालें, घोव न्हू तर तो म्हाजो?’ हें आयकूंक मेळटालें. म्हणटकूच कोण तांचेमदीं तोंड घालूंक वच नासलो. पूण ह्या बेबद्यांचें एक बरें आसलें, खंय बोवाळ करचो आनी खंय तोंड धांपून वच्चें तें तांकां बेस बरें कळटालें.
ह्या गादयांच्या वाठाराक चिंचेकडेन म्हणटाले. एक व्हडलें चिंचेझाड हांगा आसलें. कोणाकूय ह्या जाग्यार कोणाकूय मेळूंक वचपाचें आसत वा थंय आशिल्ल्या भाटांत लेगीत वचपाचें आसत जाल्यार चिंचेकडेन वता म्हणटाले आनी आयकुपी नाक वांकडे करतालो. ह्या वाठारांत रावन बाबडी चींच बदनाम जाल्ली म्हणचें पडटलें. हांगा पडिल्लीं चिंचेबोटां लेगीत कोण काडूंक वच नासले. हरशीं खंयूय चींच लागिल्ली दिसल्यार फातोर मारून चिंचो पाडपी हांगा पडिल्ल्या चिंचांक हात लाय नासले म्हणटकूच पळेयात. आतां हे चिंचेनूय आमटाण सोडून हेर कसलो वास आपणायल्लो तर खबर ना. हांगाच लागसराक एक देंवचाराचें झाड आसलें. हें झाड रस्त्यावेल्यान दिस नासलें. तें सकयल शेतादेगेच्या बांदार आसलें. त्या झाडाक लोखंडाची कितल्यातरी मणांची जड अशी सांखळी आसली. हांगच्या देंवचाराक सांखळयो म्हणटाले. तो सगळ्या गांवांची राखण करता अशें लोक मानताले. रस्त्यावेल्यान वचपी लोक ह्या झाडादिकेन पळोवन हात जोडटाले. रस्त्याकुशीच्या आड्यार ताच्या नांवांन विडी, सिगार, उजवाती, केळें बी दवरताले. आनी थंयच्यान मुखार वतना मात फाटीक कोण लागिल्लेवरी सडसडीत पावलां मारताले. ज्या देंवचाराक पायां पडटात ताका भियेवन बी हे लोक अशे धांवतात काय असो दुबाव मारतालो. पूण उपरांत लक्षांत आयलें हे लोक मुखावयल्यो गादयो बेगीन हुपच्यो म्हणून पावलां सडसडीत मारताले. थंय कोणूय म्हारू सापडत हो भंय आसतालो तांकां. तशे भितर सरपी भायल्यान वचपी कोणूय पळेत म्हणून भियेतालो जाल्यार भायल्यान वचपी थंय भितर सरपी मेळत म्हणून भियेतालो.
मारी सांतानाचे गादयेर एक पोपट आसलो. तो उलयतालो. उलयतालो एकूच उतर पूण सामकें पेजाद. कोणूय गादयेर आयलो म्हणजे पोपोट सादायतालो. ‘मारी सांतान, कोपाक येयला.’ मारी सांतान जाप करिना तो मेरेन पोपोट परत परत तेंच म्हणटालो. रस्त्यान वतल्यांक तें आयकूंक येतालें. एके तरेन तो पोपट कोपाक आयिल्ल्यांक गांवार घालतालो. कोपाक आयिल्ल्यांक ताचें कांय दिसनासलें तरी दुसर्या कसल्याय कामाक आयिल्ल्याक मात ‘कोपाक आयला’ हें आयकून राग येतालो आनी तो पोपटाक गाळी संवतालो. एक दीस तर कुर्रैकार मिंगेलान पत्रां दिवंक आयिल्ल्या वेळार पोपटाचें ‘मारी सांतान कोपाक आयला’ हें पालुपद आयकून मारी सांतानाचेर फोग काडिल्लो. पोपटाक नाका आशिल्लें शिकयलां, व्हरून सोड ताका खंयतरी, नाजाल्यार हाचे मुखार चिटी हाडून दिवचो ना म्हणपाचें सांगून तो गेल्लो.
आतां मारी सांतान ना. ती गादीय ना आनी पोपट तर केन्नाच ना जाल्लो. मारी सांतानाल्या गादये जाग्यार रस्त्या कुशीक एक बंगलो नदरेक येता. तो बंदूच आसता. सद्याक थंय कोण राविल्लो दिसना. पूण थंय पावतकूच पोपटाचो साद कानांत पडिल्लेवरी भास जाता. ‘मारी सांतान कोपाक येयला.’ बेठेंच दिसता कोणतरी तोंड वांकडें तिकडें करीत आनी हातान पुशीत सोपणां चडून रस्त्यार येतलो. फकत तशें दिसता आनी खिणांत याद जाता आतां थंय गादी ना.
आतां सगळो वाठारूच बदलला. ती चींच केन्ना मारली. थंयसून भाटांत वचपाक रस्तो जाला. रस्त्यार जंय उबे रावन लोक देंवाचाराक पायां पडटाले थंय आतां एक व्हडलो बंगलो आयला. पयलींय म्हणून देंवचारा झाड रस्त्यावेल्यान दिस नासलें, पूण वाठार उगतो आशिल्ल्यान देंवचार थंयसून पळेता अशी भावना जाताली. पूण आतां वाठार बंदिस्त जाला. थंय रावन हात जोडल्यार त्या बंगल्याकूच पायां पडटा अशेंच कोणाकूय दिसपाचें. आनी लोक देंवचाराक पायां पडटा अशें कळ्ळ्यार देंवचार बंगल्यान रावंक लागलो काय असो दुबाव पडपाचो.
आतां सगळेच दुचाकी, चार चाकांनी भोंवतात म्हणटकूच थंय पावतकूच कोणाक धांवचें पडना. आनी बार्रांनी वचपी तर उगतेपणान कोणाचीच पर्वा करी नासतना वतात. आतां तर चिंचेकडेन हें उतरूय कोणाक खबर आसचें ना.
अभयकुमार वेलिंगकार
9423884687
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
