भांगरभूंय | प्रतिनिधी
ल्हान पिरायेर हें अशें कटु अणभव त्या भुरग्या मनांर परिणाम करतात. कोणे कोणाक गुन्यांवकारी समजुवचें! समाज वेवस्थाच अशी जाल्ली आसा. तातूंत हें जीव सहज फरफटत वतात.
वळेसर
आरे! तें खळयेंत पडिल्लें मरे ! ताका कोणें काडलें मागीर? रगतान माखिल्लें खंय तें.
“कोण तरी मायेस्त पावलो आसतलो.”
“जावं एक जीण वाटायली. तें āसात आठ वर्सांचें आसतलें म्हणटात, खरें?”
“म्हाका खबर ना. पूण ताका एका बऱ्या मनशान व्हेलें. कोणाचीच परवा करीनासतना.”
“मनीसपण दाखयलें. जावं सायबा.”
“ना तर कितें सुणी खावन मेकळी जाता आशिल्लीं कदाचीत. नशीब बरें बाबड्याचें.”
‘कपड्याच्या बॅगेंत एक चीट मेळ्ळी’
“हय, ताजे वेल्यान मातशी वळखशी पटल्या.”
“आमची भास कळना ताका”
“म्हूण चड गोंदळ जाता.”
“कितें म्हूण कांय लोक मातुय काळीज नाशिल्ले.”
“हय रे! पूण तें खंय तरी कामांक आशिल्लें!”
“भरपूर मार खाला. जितें उरलें तें अजाप.”
“कोणे तरी ताका पोसकें घेतिल्लें. शाळेंत बीं धाडटाली. घरांतलें काम करपाक सांगतालीं. काम वेळावेळार जालें ना तर थापटांय मारतालीं. बाबडें सोंसतालें. खंय वतलें? पुलिसांनी चवकशी केल्या उपरांत निमाणें घरांतल्यान पळुन गेले.”
“कागाळ केल्ली खंय.”
“सगळ्याक सोदलें. निमाणें खळयेंत पडिल्लें….”
“मूळ ज्यांणी आश्रमांतल्यान हाडिल्लें तांकां खबर.”
“फुडें पळोवया आता व्हेलां तें मनशान बरीं वागणूक दवंरूक जाय.”
“ताजी काणी व्हडली. आयकून अजाप जालो हांव”
“तें इन्टर कास्ट मॅरेजीचो बळी म्हणल्यार जाता. दोगांय खंय मोगान लग्न जाली चार पांच वर्सा बरोबर रावली. मागीर घटस्फोट?”
“घोवान बायलेक समजायली. पूण ती सोडून गेली. जेवण खाणांक उपास मार.”
“तेंच तें लग्न जावचे आदिं मोग-फोग बरो चलता. पूण बंधनांत बांदतकच यथार्थ कळटा न्हय.”
“दोळ्यांचे प्रेम, भूल भुलैया. आनी तातूंत हें भुरगें.”
“खरें तुजें ल्हानाचें व्हड करप फकांणा न्हय.”
“व्हड जातां जातां अशें अवतीकायेंत! त्या मोगाच्या नेटार…. ह्या भुरग्याचो फुडार कितें ? लग्न जातना दोनुय वटांनी विरोध. तातूंत घोव जोडटालो टिमटिमें तातूंत फोल्गां. बोल्सांक बुराक. कळ्ळें मरे.”
“कित्याक म्हूण करतात असले उपदव्याप? स्वताक त्रासात वडयतात ताचे बरोबर हेरांकुय.’’
“ह्या ल्हान भुरग्याचो कसलो गुन्यांव?”
“आरे! तेच तर हांकां कळना न्हय.”
“तरणी पिशी पिराय!” आनी कितें म्हणपाचें ?”
“सद्याक त्या भुरग्याची भलायकी सुदारता म्हूण आयकलां. जावं पूण फुडें हो मनीस कितें करीत सांगु नज”
“सद्याक सुखात आसा. ताजी जतनाय घेवपी कोण तरी आसा न्हय. म्हणटकच जालें.”
“जाणां जल्मलें तेन्नाच खंय ताका कांय वर्सां भीतर दोगांनी सोंपोवपाचे यत्न केल्ले. पूण तेन्ना शेजान्नीन आवाज केलो.”
“व्हड जातां जातां माया लागली. आवय बरी बापूय मुरदार. पूण बेजारून आवयच त्या पिलाक सोडून गेली.”
“पुलीस यंत्रणा त्या भुरग्याचे सुरक्षितताये खातीर खटपट करतात. तें रावतालें थंय खूब चवकशी जाली, पूण कोण तोंड उगडूंक तयार ना.”
“हेंच तर दुर्देव म्हणपाचें. एकटोय साक्ष दिवंक तयार जायना.”
“आमकां नाका कायद्यांत आडकुवपाक आनी फुडें पुलीस स्टेशन… कोर्टात फावटी कोण घालतलो?”
“बरोबर, तिचें म्हणणें. संवसार सोडून समाजकार्य करपाक, बोल्सांतले पयशे मोडपाक ! तुस काडून हाताक फोड.”
“त्या भुरग्याची कोणें, कितें अवस्था केली सांगप कठीण. खबरांपत्रांनी हें एक दोन-चार दीस वाजत. मागीर आवाज बंद जाता.”
“प्रकरण खंय कितें…. समजुक मार्गय ना. कोण म्हूण अशो सगळ्यो चवकशी घेवन बसत.?”
“तशें दर एकटो आपापले पद्दतीन वेवस्थीत काम, करून न्याय दिवपाचो यत्न करता.”
“अशो घडणुको घडटकच निष्पाप जीवाचेर अन्याय जाता काय अशें दिसून मन कालवता.”
“बरेय लोक” आसात न्हय सवंसारांत? म्हणूनच तर हें न्याय अन्यायाचो समज येता.”
“ल्हान पिरायेर हें अशें कटु अणभव त्या भुरग्या मनांर परिणाम करतात. कोणे कोणाक गुन्यावकारी समजुवचें! समाज वेवस्ताच अशी जाल्ली आसा. तातूंत हें जीव सहज फरफटत वतात.”
दोगांय इश्टाचें हो सवांद तें ल्हान भुरग्याच्या फुडाराचो हुसको व्यक्त करतालो.
“बाल कल्याण, योग्य ती दिका, आदार, मार्गदर्शन करतात.”
“एकेक फावट मुळां साकुन पालकाची बुन्याद घट नाशिल्ले कारणान तें दुबळे पडटात.’’
फुडें ह्या भुरग्याचें शिक्षण, खाण जेवण, राबितो सगळी वेवस्ता जाली. कायद्यान ताका आपली धूव मानिल्ले कारणान फुडले प्रस्नच उद्भवले नात.
आगांर कांटो येवपाचे हें घडणुकेन कांय दीस शाळेंत वचपी भुरग्यांचे आवय बापायक खुब कळवळो आयलो. खबरां पत्रानी फोटो, मिडीयाचेर मुलाखती अशें तशें चड करपाक त्या जापसालदार व्यक्तिमत्वान दिलें ना. वता थंय तें भुरगें नोंद जातलें. ताका खंती करपा सारकी खंयचीच गजाल घडची न्हय अशें तांणे स्पश्ट मांडले. तें भुरगे शाळेंत वतलें घरच्या वातावरणांत रूळटलें.
देवारूप ! खरेंच संवसाराची आपली स्वताची वळख नव्यान करपी निष्पाप जीव. आपुण अपरिचीत तरी चौकटांत रावपाक बाध्य जाल्ली. नितळ, निवळ पारतंत्र्यांत जियेवपी जीण. सादी भोळी, व्हांवत्या झऱ्यावरी जंय फातर, फातुल्यो, उदकांच्या खळखळ आवाजाच्या नादांत, तालार नाचत सरभोंवतण फुलोवपी एखादें देवारूपय आसुंये !!
विजया शेळडेकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
