भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मुंगुस माकोडमाम , पिलां हत्ती राणयेचो रानांतलो बंगलो पळोवन अजापली.
‘पयस साकून पळयतना फूलपाकुळें आपल्या पाखांनी उडटा अशें दिसलें.’ बावली सांगता तें आयकून भुरगां अजापलीं.
“फूलपाकुळें? व्वा!! अशें कशें पूण? अजापूच म्हणपाचें!!”
“दोन ताळयो मारल्यार जनेल उकतें जातालें…!” म्हूण तो माकोडमाम भितर फसलो.
“आतां कळ्ळें.”
‘पूण मुंगसां पिलां भितर वतलीं कशीं?!’ माकोडमाम ताळयो मारतालो, पूण ताच्यो ताळयो मारप सारक्यो जाय नाशिल्यो.
“कितें मामा दोनदां माल्यो ताळयो जनेल उकतें जालें ना.”
मागीर धर्मुन ताका भितर घेतलो.
“ताळयो मारल्यार आरोग्याक बऱ्यो… भुरग्यांनी”….बावलेन सांगलें.
आमीय ताळयो मारुया.
माकोडमाम आनी हतयाच्या फुडारपणा खाला धर्मुच्या आदारान माकोडमाम मुंगुस बंगलो पळोवन आयलीं. पूण तांकां सगल्या कुडींनी भोंवपाक मेळ्ळें ना. धर्मुन तांका फाटले वटेन बागेत खेळपाक भोंवपाक सांगलें.
अशें कित्याक केलें तांणें? रायनान विचारलें.
राणी … महाराणी भोवच नाजुक …..हीं रानवटी जनावरां सगल्याक भोंवली तर कदाचीत तिकाय कितेंय जावं शकता.
“कितें ? ” रेवान विचारलें
…संसर्ग….तांची ल्हव ,पांयांची माती, इनफेक्शन जांव येता.
माकोडमाम रानांतलो…पाळीव न्हय तीं.
” हय , बरोबर ” सगल्यांनी तकली हालयली.
” धर्मु बरोच शाणो “…..रेश्मान म्हणलें.
” हय तर ताजेरच सगली जापसालदारकी आसताली” बावली हांसली, नाचली. बावलेचें म्होंवाळ उलोवप,हांसप , नाचप सगल्या भुरग्यांक खोस दितालें. चडसो वेळ सगली बावलेक पळयतच बसताली. कांय फावट आपले मदीं बडबडटाली ….” ही अशी इतली बुदवंत कशी?….!!!!
आरे!.!.! ती बावली जादुची मरे. ती सगले जादुन सोदून काडटा.
जाणा हांव तिका आपले आपुण सगलें समजता…..23 आब्रिलाक वाचन दीस हेंय तिणें आमकां सांगिल्लें. तिका लागून हांवे वाचपाक दोन नवी पुस्तकां घेतिल्लीं……रायनान म्हणलें.
धर्मुन आमकां व्हडलें बंगल्यातलें वाचपघर दाखयलें.
आरे!…!! ती पिलां आनी मुंगुस घरा आयली काय ना?…प्रणवान बावलेक विचारलें.
सांगता म्हणलें बावलेन ….
बंगल्याच्या फाटले वटेन जायती व्हडली सुवात आशिल्ली. हत्ती म्हरुखामुळांत रावलो…माकोडमामान ताका सांगात दिलो. मुंगुसाची पिलांनी मामागेर बरीच मजा केली. पूण सगलो बंगलो पळोवंक मेळ्ळो ना म्हूण मुंगुसाक वायट दिसलें. ताका मागीर माकडान समजायलें.
आदले लोक आमकां घरां भितर घेनाशिल्ले. रानवटी आनी पाळीव हांचे मदीं फरक आसा.
“हय, जाणां हांव आमच्या सुण्यांक आमी इजेंसांव करतात.” नेहान म्हणलें.
“आमच्या ब्लेकीची खूब ल्हंव झडटा ताका भायर ताच्या घरांत दवरतात.” रेवान सांगलें.
“हें पळयलें , तें मुंगुसाक कळना न्हय “.
“आमी भलायकी सांबळपाक जाय”…टिचरुय आमकां हेंच सांगता. रश्मी उलयलें. मोनी जात बरी, तांकां आमी सांबाळुक जाय, अपुरबाय करपाक जाय. तेच बरोबर आमची जतनाय घेवंक जाय. Health is wealth..आमी घटमूट जावंक जाय..आमच्या घरच्याक सांबंळपाक जाय. म्हूणून धर्मुन तांकां पोरसांतली व्हडली सुवात दिली.
“कोणाक वायट म्हणप ना, मनां सांबांळप, माया दाखवप. पूण मनीस आनी जनांवरां वेगळीं, हें विसरप ना.
” कांय जनांवरांय भोव मोगाळ,बुदवंत, समजीकाय दाखयतात.”बावली जें सांगता तें भुरग्यांक खरें आनी बरे तरेन पटलें.”
राणी मोगाळ. तिणें तांकां आपल्या रानांतल्या कोनशार शेतांनी भोंवडी मारुंन हाडपाक माकडाक सांगलें.
धर्मुन ताका कशे वचप, खंय रावप….समज दिलो. शेतांनी सोरोप आनी मुंगुसाचें एक दीस बरेंच पेटलें.
“मागीर सोरपाक मुंगुसान मारलो?…!!!!”
“मुंगुसाक सोरपान माल्लें ?” नेहा आनी रश्मीन फटाफट प्रस्न विचारले. सांगतलें म्हणलें बावलेन……..
“तुमीच सांगपाचें” म्हणलें बावलेन.
–
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
