भांगरभूंय | प्रतिनिधी
बोनी ल्हान आसतना सावन शिटूक आसलो. म्हाका इस्कोलांत वचपा जाय म्हूण सदांच रडटालो. ताका नर्सरीन घालो. इस्कोलाक वचपा मेळटा म्हूण तो खुब्ब खोशी आशिल्लो पूण ताचो युनिफॉर्म व्हडल्या भावाच्या युनिफॉर्मा पाशीन ना म्हूण नाराज आशिल्लो. बोनीलो युनिफॉर्म हळडुवो चेक्स शर्ट नी चाॅकलेटी हाफ पॅन्ट नी तागेल्या भावाली ब्लू चेक्स शर्ट नि ब्लू हाफ पॅन्ट आशिल्ली. ताका भावापाशीन युनिफॉर्म घालपा त्याच इस्कोलान वचपा जाय आशिल्लेच, पूण थंय नर्सरी वर्ग नाशिल्लो देखून ताका दुसऱ्या इस्कोलान घाल्लो. बोनीली नर्सरी सोंपली आतां ताका लोव्हर केजीच्या भावाल्याच इस्कोलान घालो. भावापाशीन युनिफॉर्म मेळ्ळो म्हूण सामको खोशी जालो, पूण भाव आतां वयल्या इस्कोलान पांचवेक पावलो देखून ताका धवो शर्ट नी निळी हाफ पॅन्ट युनिफॉर्म जालो. परते बोनी रडपा लागलो. म्हाका वयले इस्कोलान घाल म्हूण. मागीर आवयन समजायलो. तूं आसा इतलोसो नी दादा कितलो लांब. तुजे सायजीची युनिफॉर्म मेळना, तुका तसोच युनिफॉर्म जाय जाल्यार खुब खावपाक जाय नी खुब शिकपाक जाय. तेन्नाच तुका तसो युनिफॉर्म घालपा मेळटलो. मागीर बोनी वोग्गी जावन शिकपा लागलो.
एक दीस बोनीले आवयन ताका सांगलें,” बोनी आयज शिगमो आसा तो पळोवपाक आमी वचूं या. तूं बेगीन तुजो घरपाट करून घे. घरपाट जालो की आमी वचू या.” बोनी सामको खोशी जालो. आयज शिगमो पळोवपाक मेळटले, बोमाडे घेवपा मेळटले अशें चिंतून ताणें बेगबेगीन घरपाट पुराय केलो. आयज ताणें आवयली मजत घेनास्तना सगळो घरपाट केलो नी वेळा पयलोच तो पुरायूय केलो.आवयक अजाप दिसलें, ती चिंतपा लागली शिगमो वता म्हणटकीच हाणें सगळो घरपाट इतलो बेगीन केलो. म्हजी मजतय घेवूंक ना. नाजाल्यार ताच्या फाटल्यान आड्डत रावचें पडटालें, रात जाली तरी हाचो घरपाट पुराय जायना आसलो. अशेंच सदां शिगमो आसल्यार काय बरें जातलें.आड्डनास्तना बोनीलो घरपाट जातलो नी त्या निमतान भायर एक भोंवंडीय जातली. सद्दां शिगमो काय दवरपा मेळना हें तिकाय खबर आसलें.
बोनीन बरो नवो विस्तीत घालो, फुल पॅन्ट, जॅकेट आसलें, तेंवूय घाले. गटागटा दूद पिलो. आवयक म्हणपा लागलो, “मम्मी हें पळय हांव रेडी जालां, दूद पियोवन जालें म्हजें. आतां हांव साॅक्स, बूट घालतां.” बूट बी घालून बोनी हिरो कसो दिसतालो. आवयक आयज अजाप दिसतालें. बोनी सदां दूद पिवपाकूय रडटालो नी आयज एका मिनटात सोंपयलें. स्कूटरीची चावी घेवन बोनी उबो आसलो. आवय तयार जाली, बोतलान उदक भरल्लें, एक बिस्कीटा पुडो घरान आशिल्लो तो घेतलो. बोनीक भूक लागली. लागीं कांय खावपा मेळूना जाल्यार जाय जातलें अशें चिंतून बिस्कीटा पुडो पोतयेन घालो नी तीं वचपा भायर सरलीं.
शिगमो सुरू जावंक नासलो. रस्त्याचे दोनूय वाटेन फित लावन बरे व्हंकल कशे सजयल्ले. लायटिंगां माळो, फिती लायिल्ल्यान रस्तो आयज चकचकतालो. एकच दीस बाबडेक बरे सजयतात. भुरगीं बाळां, जाण्टे नेण्टे सगळेच उबे आसले. जण एकटो काजारा वता तशे तयार जावून आयिल्लो. बायलां, चलयो सजिल्ल्यो. एके चलयेन लांब केस आशिल्ल्यान फाटल्यान पीन लावून केस मेकळेच सोडले, पूण ताका केसा वांगडा खेळपा मेळनासले. लांब केस फाटीर लोळताले. केसान ताणें गुलाब माळिल्लें. बोनीन तें पळयलें. आवयक सांगू लागलो, ” मम्मी पळय ती ताई गाऊना रंगाची, गुलाब घालून आयला. खरें फुल गें तें? निळो नि जांबळो गुलाब आसता तर?.” बोनी आवयक विचारू लागलो. तिका कितें खबर निळे, जांबळे गुलाब आसता काय ते. ती वोग्गी रावली. बोनीन परतून तेंच विचारलें म्हणटकच तिका उतर दिवचेंच पडलें. “आसताले रे हांव नकळो, आमचे वेळार दोनूच रंगाचे गुलाब मेळटाले एक तांबडो नि गुलाबी. ” एकटे चलीयेन काळो गावन घाल्लो, ताका पळोवन बोनीन म्हळ्ळे, ” मम्मी ती पळय त्या ताईक काळो गुलाबच मेळू ना दिसता.तो पोट धरून हासपाक लागलो. हांसता तें पळोवन तिका राग आयलो. तिणें दोळे मोट्टे करून बोनीक पळयलें तसो बोनी वोग्गी रावलो. आनी फुडे सरलो. काॅलेजी वचपी दादान जीन्स पॅन्ट, टी शर्ट घाल्लो काय न् कुर्ता. पूण ताणे दादाले केसां कडेन पळयले. पळयत जाल्यार कोणे दाढी दवरला, कोणे लांब केस दवरला तर कोणे फौजी कट मारला. एका दादान लांब केस, दाढी दोनूय दवरिल्ली.फाटल्यान पळयल्यार चेडू कशें दिसतालें नि फुडल्यान पळयल्यार चेडो म्हूण कळटालें.
काय वेळान पेहरावाच्यो सर्ती सुरू जाल्यो. एक बोनील्या वयाचो ताच्या इस्कोलान आशिल्लो भुरगो, नांव ताचें सनी, फौजी पेहेराव करून आयिल्लो. ताणें “नन्हा मुन्ना राही हूं” हें पद म्हणलें. तें पळयतकीच बोनीक आपुणय पेहेराव सर्तीन वांटो घेवपाचेशें दिसलें. तशें ताणें आवय कडेन म्हणलें, “मम्मी म्हाकाय असो पेहेराव जाय. हांवूय सर्तीन वांटो घेतलों.” आवयक खोशी जाली. तिणें म्हणलें, “तुज्या इस्कोलान जातलें तेन्ना तूं वांटो घे. फुडल्या वर्सा अशेच शिमग्यानूय तू पेहेराव सर्तीन वाटो घे”.अशे तरेन कोण राम, कोण झांशी राणी, कोण कृष्ण कोण शिवाजी राजा कोण पुलीस तर कोण सरस्वती अशे बरेच पेहेराव सर्तीन वांटो घेवपी भुरगी आशिल्लीं.
सगळ्यो सर्ती बोनीन मन लावून पळयल्यो. फुडले वर्सा आपुणय सर्तीन वांटो घेतलो अशें ताणें थारायलें. काय वेळान रोमटामेळ सुरू जालो. घणच् कटर घण घणच् कटर घण या आवाजान सगळो वाठार भरून गेलो. तसो बोनीय खोशयेन नाचपाक लागलो. रोमटामेळ नि सर्त सोपता म्हणसर सात जाली आता रस्त्यावेली लायटी पेटली.लायटींगच्या माळ्योही पेटल्यो. माळा झगबगपाक लागली.ते पळोवन बोनी चड खोशी जालो.आता तो लायटींगाच्यो माळो पळोवपाक लागलो. तांबड्यो, हळडुव्यो, निळ्यो, पाचव्यो, धव्यो अशे जाय त्या रंगाची लायटींग पेट्टाली. माळयो पेट्टाल्यो, बंद जातावल्यो, परतून पेट्टाल्यो. ते पळोवन बोनी चिंतपा लागलो ह्यो लायटींग कोण बंद करता नि परतून चालू करता काय? ताणें आवयक विचारलें, ” मम्मी ह्यो लायटींग पेट्टा बंद जाता नि परतून पेट्टा अशें कित्याक करतात? “
कोण करता हें?”आवयन सांगलें, ” शाण्या तें कोण करीना. ते आपशीच जाता. एकदा बटन चालू केलें की लायटींग चालू बंद, चालू बंद पेटत रावता.” बोनीन म्हणलें, ” हय अशें आसा तर.” ताणें परतून विचारलें, ” हाचे बटन खंय आसा गे, नी ताचें कनेक्शन कोणे आनी कशे दिलें तर? हांगा बटन ना कनेक्शन दिवपा जागो ना?” हे आवयनूय चितूक नाशिल्ले. ती चिंतपा पावली इतलो ल्हान बोनी ताचे तकलेन हो प्रस्न कसो आयलो काय? तिनें सांगलें,” म्हाकाय खबर ना शाण्या तुज्या पप्पाक विचारूंया आं.” शिगम्याचे चित्ररथ येवपा जाले. मागीर बोनी तो देखावो पळोवपाक मग्न जालो.
देखावो आयलो. वनवासांत राम, लक्ष्मण नी सीता. तो पळोवन बोनीलो व्हडलो भाव चिनू विचारपाक लागलो, “मम्मी बोनी म्हणल्यार म्हजो लक्ष्मण नी गे? रामाक लक्ष्मण, भरत नि शत्रुघ्न अशे तीन भाव. हांव राम आसा लक्ष्मण म्हणल्यार बोनी म्हाका भरत नी शत्रुघ्न अशे आनीक दोन भाव जाय.” आवयन तकलेर हात मारून घेतलो आनी म्हणपाक लागली, “तुमकां दोगांकुच सांबाळटा म्हणल्यार जीव नाका जाता आनी दोन भाव येत जाल्यार म्हजी तकली फुटून वतली. पुरो रे बाबा तुमी दोगूच. तुमी दोगूय राम लक्ष्मणापाशीन रावात म्हणजे जालें.”
चित्ररथ पळोवन जातकीच सगळीं घरा वचपा भायर सरलीं. चिनू आनी बोनीन आमी आयच्यान राम लक्ष्मणापाशीन रावपाचे, झगडी करनास्तना मायेमोगान रावपाचो निश्चाव केलो आनी आस्ते आस्ते सगलीं घरा पावलीं.
नागरत्ना कुडतरकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
