भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सरकाराच्या कारभाराचेर नदर मारली, जाल्यार कांय विचित्र गजाली दिसतात. हो चड करून प्रशासनाक लागिल्ल्या संवयचो गूण आसूं येत. अचकीत येरादारी पुलीस खातें जागें जाता, गाडयांक तालांव दिवपाक नेटान सुरवात जाता, गाडयो चलोवपी सादूर जातात. नेम पाळूंक लागतात. थोडे दीस गेले कांय पुलीस दिसनात. कोणूच कोणाक आडायना. तकलेचें हॅल्मेट सकयल गाडयेच्या हुकाक हुमकळटा. ना लायसन, ना इन्शुरन्स. पूण एक सुशेग म्हणजे पुलीस आडायना. जाले, परते सगळे बेशिस्त. अपघातूय वाडटात. अशेंच शिक्षणीक मळार घडटा कांय कितें असो प्रस्न पडटा. अचकीत शाळांची, शिक्षणाची गजाल नेटान सुरू जाता. म्हयनोभर हो बोवाळ जातलो, मागीर सगळे कशे सुशेगाद. शाळेंत खंय शिक्षकूच ना, थंय गांवचो तरणाटो शिकयता. कांय शाळांनी जितलीं भुरगीं, तितले शिक्षक. थोड्या शाळांनी भुरगींच नात. एक-दोन आसा जाल्यार तांकां खंय कुशीच्या शाळांत धाडपाची सरकाराची येवजण आसा. शिक्षण खात्याचीं कार्यालयां आसात, थंय विभागीय अधिकारी आसात, कारकून आसात. अशें आसतनाय ज्यो शाळा चलतात, त्यो सारके चलोवंक जमना अशें दिसता. ना जाल्यार अशें कशें घडूं येता की, शिक्षक हजरूच जायना, तरीय शाळा चलता. एकेक गजाल अजापाची. तकलेर हात मारपाची. अशेंच खूब वर्सां चल्लां म्हूण आयचे दीस आयल्यात. पुलीस आनी गाडयाचें उदाहरण वयर दिलां खरें, पूण शिक्षणीक मळार अशें चलपाचें ना, कित्याक तर फुडल्यो पिळग्यो घडोवपाचें व्हडलें कार्य शिक्षण खात्याक करपाचें आसा, तांकां येरादारी पुलिशे भशेन काम करून चलपाचें ना. सदांच जागे रावन काम करचे पडटले. मुळावें शिक्षण कितलें म्हत्वाचें तें पयलीं खात्याक पटचें पडटलें.
शिक्षणीक मळार सामके तळमळीन विचार करपी, डॉ. नारायण देसाय म्हणटात, सल्लागार समिती नासताना, शिक्षण मंत्र्यांक सल्लो कोण दिता, कोण धोरण थारायता. पंचायत वा गांवच्या स्तरार, शाळेंत अश्यो समिती आसूंक जाय, खात्यांत अश्यो समिती आसूंक जाय. हें देसायबाब सांगिनात, तर कायदो सांगता. मात अशें कांयच ना, अशी दरेक शिक्षणमोगीची खंत आसा. वयल्यान शिक्षण मंत्री म्हणटा, सरकारी शाळांनी दर्जो सुदारचो, शिक्षकांनी ज्ञान वाडोवचें, म्हायती वाडोवची. भुरग्यांक चड हुशार करात. बालरथ वा हेर गाडयो सुरू जाल्यो आनी भुरगीं खंय सरकारी शाळा सोडून खाजगी शाळांनी वचूंक लागलीं. कोणें केल्यो ह्यो गाडयो सुरू, हाची जाप खंय मेळत. सरकार जशें खाजगी शाळांक अनुदान दिता, तांच्या विकासाक हातभार लायता, तशें तांकां गाडयो दिता, ड्रायव्हर दिता, खर्चाचे पयशे दिता. हेंच सरकार म्हणटा, भुरगीं गाडयांनी पयस गेलीं आनी सरकारी शाळांनी भुरगींच उरलीं नात.
खरें पळोवंक गेल्यार सरकारी पयसो वापरून खाजगी शाळा चकाचक जाल्यात. तांकां मेळपी निधी ह्या कामांक वापरप चूक ना. मात ह्याच वेळार सरकारी शाळा मात बरे अवस्थेंत नात. थंय भुरगीं येनात. त्या खातीर यत्न करपी मनीस मेळनात काय कितें. ह्या प्रस्नाक जाप दिवप कठीण. लागींची शाळा सोडून स्कुटर, मोटारसायकल वा गाडयांनी आपल्या भुरग्यांक खाजगी शाळांनी सोडपी आनी हाडपी पालक अशें कित्याक करतात, ताचें कारण केन्ना सरकारी अधिकार्यांनी समजून घेतला, अशे दिसना. दीस गेले, म्हयने गेले, वर्सां गेलीं आनी अचकीत जाग येतुकूच दिसलें, सरकारी शाळांनी भुरगीं येनात. अशें घडटालें तेन्ना सरकार जाग्यार नासलें, शिक्षण खात्याचीं कार्यालयां नासलीं अशें कशें म्हणूं येता.
गोंयचे पयले मुख्यमंत्री सर्गेस्त भाऊसाहेब बांदोडकर हांणी वाड्यावाड्यार शाळा उगडल्यो, इमारती बांदल्यो. सगळीं भुरगीं थंय शिकूंक लागलीं. पांच-सात मिनटां चलून शाळेंत पावतालीं. प्राथमीक वर्ग अशे तरेन बरे तरेन चलताले. मागीर खंय कितें चुकले, हाचो विचार जावंक जाय. पांचवे उपरांत गांवांतलें एक हायस्कूल पुरो जातालें. थंय आमी सगळेंच शिकल्यांत. खंयच आडखळ आयली ना. प्राथमीक मराठी वा कोंकणी शिकिल्ल्यान पांचवेन जेन्ना सगळे इंग्लीश जाले, तेन्ना कांय दीस त्रास जाले, पूण मागीर आमीच फुडें पावले. हिंदी, गणीत आमकां सोंपे जाले, इंग्लीश आमी शिकल्यांत. त्या वेळार वाड्यावयल्यो शाळाय चल्ल्यो आनी गांवांतलें हायस्कूलय बरें चलतालें. शाळांनी शिकिल्ले भुरगे गांवांतच शिकले. हे कित्याक बदल्ले, कशें बदल्ले हाचेर विचार जावंक जाय. खंय चुकले, कोणाचें चुकले हें तर पळोवपाक जायच, पूण फुडें कशे सुदारतले हाचो विचार जावंक जाय. सरकारान थारायल्यार सगळे जातले. पालक, पंचायत, पालिका हांचो आदार घेवचो पडटलो. सल्लागार समित्यो आसच्यो पडटल्यो. सोंपेपणीं आडखळ्यो पयस करचे पडटले. शिक्षणीक मळार वावुरपी म्हालगड्यांची बूद घेवची पडटली. ह्या खातीर खात्याच्या दरेक अधिकार्याक कामाक लावचो पडटलो. सरकार दारांत गेल्ले, तशे अधिकारी गांवांत वच्चें पडटले. हे सगळे गांभीरपणान जायत, तरूच सरकारी प्राथमीक शाळा वा हायस्कूल सर्तींत तिगतली, ना जाल्यार सरकाराक शिक्षणाचेंय खाजगीकरण करीत मेकळें जावचें पडटलें. तसो कांय विचार आसा कांय कितें, ते मात समजना. दोन वर्सां आदली आंकडेवारी पळयत जाल्यार 2010 वर्सा सरकारी शाळा 921 आसल्यो, त्यो णव वर्सांनी 742 जाल्यो, खाजगी शाळा मात शंबरांनी वाडल्यो. सरकारी शाळांतल्या भुरग्यांची टक्केवारी 35 वयल्यान 21 इतली सकयल देंविल्ली. हो धोको शिक्षण खात्यान लक्षांत घेतला कांय ना, तेंच समजना. कित्याक त्या उपरांत दोन वर्सां कोविडान कितलें धुमशेण घातलें आनी ताचो परिणाम कितें जालो, तें आतां सरकारूनूच लोकांक सांगचें. तशें केल्यार चर्चा करपाची शिक्षा पालक आनी शिक्षकांक भोगचो वेळ येवचो ना. आतां मदींच जाग आयल्या, पूण न्हीद येवंक फावना.
गंगाराम केशव म्हांबरे
8390917044
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
