यो रे यो रे पावसा….

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

खरेंच पावस म्हल्यार एक तरेची मौजमजा, मस्ती करपाचो एक विलक्षण क्षण. पावसान भिजप, ओले चिंब जावप, सर्वांगाक गारवो मेळप म्हल्यार खरेंच स्वर्गसुख अशें जण एकल्याक दिसता. पयलो पावस सगळ्यांकुच आवडटा. ते ताच्या मोगांतूच पडटा.

गरमीचे भयंकर दीस सोंपून केन्ना पावस आमच्या दारान पावलो हे कळ्ळेंच ना. जूनाच्या पयल्या सप्तकांत फांतोड जायना फुडे ते सांजे काळोख पड मेरेन कोगुळाचें कुहू कुहू करुन आरडपाचें एकदम थांबले, तेन्ना पावसाची सुलूस लागली अशें म्हाका दिसलें. मळबान काळ्या, निळ्या कुपांची दाटी, घडघड्याचो बुलंद आवाज म्हणजेच बॅण्डबाजा वाजयत, गाजयत आमच्या पावस राजाचें धर्तरेचेर आगमन जालें. पयलीं पयलीं बारीक- बारीक धारांचो पावस शिडशिडपाक सुरवात जाता. वसंत ऋतून पानांनी फुलिल्लीं झाडां -पेडां, वेली पावसाच्या थेंबांनी न्हाव वतात आनी चडूच पाचवीं दिसपाक लागतात.
तायखिळो, कुड्डूक, तेरें हळुच तकली वयर काडपाक लागता. पयलो पावस पडलो की तांचें सैमांत दर्शन जाता. बेबकी सुद्दां मोठ्या मोठ्यान डराव डराव करीत पावसाच्या उदकांत उडक्यो मारतात. रातच्या वेळार रातकिड्याचो किर किर आवाज कानार पडतात. पावसाक येवकार दिवपाक सगळे उमेदीन तयार आसतात. मोरुय आपलो पिसारो फुलोवन थयथय नाचून पावसाची वाट पळयत आसता. शेंवणी खोशेन नाचूं लागतात. लोक सत्री, रेनकोट घालून पावसान भिजून मजा घेतात. ल्हान भुरगीं तर आपल्या घरा भायर तुंबिल्ल्या उदकांत कागदाचीं व्हडीं सोडतात. उदकान नाचतात, खेळटात. न्हांतातूय बी.
शेतकार भाव तर खोशेन पिशे जातात. पावस म्हल्यार तांचो खरो इश्ट. पावस वेळार पडटा म्हूण तो रातदीस शेतान बैला बरोबर राब राब राबता. तरातरांची धान्यां पिकयता, म्हूण आमकां दोन वेळ जेवपाक मेळटा. खरोच तो आमचो अन्न दाता. पावस दोन- चार म्हयने आपली तरेकवार रुपां दाखयता. रिमझिम रिमझिम, धो- धो, मुसळदार नाजाल्यार दोन- दोन दीस दडी मारुन बसलेलो नजरेक पडटा. केन्ना वत- पावसाचो खेळुय पळोवपाक मेळटा. पावसांत तर सैम राजा सामको उठून, खुलून दिसता. थंय पळयता पाचवीचार झाडां-झोपां, वेली. वाऱ्या बरोबर झाडा धोलपाक लागतात. सैमाचे खरी सुंदरताय पावसा दिसान पळोवपाक मेळता. पावसान सरभोंवतणी उदकाचीं तळींच तळी साचलेली दिसतात. मनाक सुख भोगता. सृश्टीचे सौंदर्य आनी सैमाची किमया पावसा दिसानूच पळोवपाक मेळता. न्हंयो-बांयों भरुन व्हांवतात.
पावसाच्या दिसानी सदांच गरम गरम खावपाची आस जाता. उटंगाराच्या पावसा दिसान कितेंय रांदलें तर जीभेक रुच येता. अश्या ह्या पावसान रिमझिम रिमझिम कोसळपी धारेन ओले चिंब जावचें अशें जण एकल्याक दिसता. एकमेकांचेर उदक मारीत पावसाची मजा घेनशी दिसता. खरेंच पावसाची विंगड विंगड रुपां ताचे मनोहरी खेळ मळबांत तरेकवार छटांचे रंगिबेरंगी इंद्रधनुश्य पळोवन मनीस आपलें भान विसरुन वता आनी तो पावसाच्या मोगांतूच पडटा… आनी गुणगुणटा..
“भीगी-भीगी रातों में, मीठी-मीठी बातों में
ऐसी बरसातों में, कैसा लगता है”
हें पद गुणगुणत पावसान ओले चिंब भिजून वचपी मोगी लोक आसात. ल्हान भुरगी तर पावसान भिज उमेदीन म्हणटात,
“यो रे यो रे पावसा,
तुका दिता पयसा,
पयसो जालो खोटो,
पावस आयलो मोठो”
खरेंच पावस म्हल्यार एक तरेची मौजमजा, मस्ती करपाचो एक विलक्षण क्षण. पावसान भिजप, ओले चिंब जावप, सर्वांगाक गारवो मेळप म्हल्यार खरेंच स्वर्गसुख अशें जण एकल्याक दिसता. पयलो पावस सगळ्यांकुच आवडटा. ते ताच्या
मोगांतूच पडटा.

सिद्धी तिळवे
9158200956