यत्न तरी कर

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

तन्वी आनी तागेली इश्टीण एका झाडाच्या मुळांक बसलेली. ती त्याच झाडा सकयल खेळटां खेळटां मात्शीं थकिल्लीं कशी जालीं.
तीं सदाच थंयच खेळटालीं. शाळेची सुट्टी आशिल्यान चडशीं जाणां मामा, मावशी,आत्येगेर गेल्लीं. तीं विसव घेतना आनीक दोन नवीं भुरगीं थंय आयलीं. तीं दोगांय मावशीगेर रावपाक आयिलीं. तीं शारांन रावपी. तांकां झाडां बी व्हड अशी पळोवक मेळनाशिल्लीं. तन्वी आनी ताचे इश्ट झाडांचेर चडपा देवपाक हुशार आशिल्लीं.
तीं दोगां येतकूच तन्वी तांकां आपल्या फुड्यांत आपयलें आनी म्हळ्ळें, ए तुमी आमच्या वांगडा खेळतलीं? ती दोगांय खोशी जालीं आनी हय म्हणून खेळूंक लागलीं. खेळटना तन्वी आनी तागेली इश्टीण झाडार चडूं, देवूं लागलीं. तें पळयतकूच तांकांय आपूण बी झाडार चडपाक जाय अशें दिसलें. ताणीं तन्वीक सांगलें. तन्वीन म्हळ्ळें, येयात हांव शिकयतां.
तन्वी तांका कशें चडप तें दाखोवक लागलें. तांतूतलें एकटे रोखडेंच शिकलें, पूण दुसरे दियू मात भियेवंक लागलें. तन्वी ताका हाता पांयांक धरून शिकोवपाचे खूप यत्न केलें. तें तांच्या आदारान चलतालें, पूण एकटे कशेंच तयार जायना जालें. तन्वीन मोगान म्हळ्ळें यत्न तरी कर. आमी हांगा सकलूच बसतां. तूं पडलें जाल्यार आमी तुका धरतां. दियूक ताकद कशी आयली. तें भियेत चडूंक लागलें. दोनदां निसरलें. तरी तन्वी आनी इश्टीणीन ताका आदार दिलो. आतां ताची भिरांत पयस जालीं. शेवटा यत्न फळां आयले. तें झाडार चडूंक शिकलें. सगल्यांनी टाळयो मारल्यो. यत्न तरी कर हें ताणें आयकलें आनी केलें म्हणून दियू आयज एकाच दिसान झाडार चडूंक शिकलें. तीं आतां बरीं इश्ट जालीं.

सोनाली सु. पेडणेंकार
[email protected]