महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सत्यवतीच्या गांवांत रावून व्यासाचें शिक्षण जावचें नाशिल्लें. ताची जीण फुकट वचपाची भिरांत आशिल्ली. सगले वटेन विचार केले उपरांत पराशरान व्यासाक आपल्या वांगडा घेवन वचपाचो निर्णय घेतलो.

राजा शंतनू आनी गंगे विशीं फाटल्या शुक्रारा वाचलें. आतां मुखार….
आदि पर्व – २. पराशर आनी सत्यवती
यमुना न्हंयेचे देगेर खारवी लोकांची एक ल्हानशी वसती आशिल्ली. नुस्तें धरप, तें व्हरून लागींच्या गांवांनी विकप होच तांचो वेवसाय. तांच्या मुखेलीचें नांव दाशराज आशिल्ले. दाशराजाची बायल या जगांत नाशिल्ली, पूण ताका एक सोबीत चली आशिल्ली. तिचे नांव सत्यवती. वयांत येतकच ती आनिकूय सुंदर दिसूंक लागली. दाशराज आतां जाण्टो जाल्लो. नुस्त्याचो वेवसाय ताका आतां बरो जमना जालो. ताणें मागीर आपल्या व्हड्यांतल्यान लोकांक न्हंयेचे हेवटेन तेवटेन व्हरपाचें काम सुरू केलें. घरांतलें काम जातकच फावता तेन्ना सत्यवतीय आपल्या बापायचें व्हडें तांडपाच्या कामांत मदत करूंक लागली.
एक दीस जेन्ना सत्यवती व्हड्यार आशिल्ली तेन्ना थंय पराशर मुनी पावलो. तो हिमालयांत साधना करपाक भायर सरिल्लो. ते खातीर ताका यमुना न्हंयेचे पलतडी वचपाचे आशिल्लें. तो व्हड्यांत बसलो. सत्यवतीक पळोवन तो तिच्या मोगांत पडलो. पराशराच्या मनांत कितें आसा तें सत्यवतीक ताचे नदरे वयल्यान कळ्ळें. बळिश्ट देह आशिल्लो पराशर मुनी तिकाय बरो लागलो. पलतडी पावचे पयली व्हड्यांतूच दोगांयनी आपल्या मनांत कितें आसा तें एकामेकाक सांगलें. जालें! पराशर मुनी हिमालयांत वचपाचें विसरलो आनी थंयच खारव्याचें वसतेंत रावूंक लागलो. सत्यवती ताची सेवा करपाच्या निमतान सद्दां ताचे कडेन वचपाक लागली. हाचो परिणाम म्हणल्यार सत्यवती काय दिसांनी गुरवार जाली. ही गजाल लक्षांत येतकच पराशर मुनी घडायंच करून न्हिदेंतलो जागो जाल्ले वरी जालो. ताका आपल्या कार्याची याद जाली. हिमालयांत वचून साधना सोंपोवन आपूण परत येतां, अशें सत्यवतीक सांगून तो ती खारव्यांची वसती सोडून आपले वाटेक लागलो.
सत्यवती गुरवार आसा हें कळनाफुडें दाशराजान तिका बरीच तापोवन काडली. मार- बडयूय केली. पूण ताचो सत्यवतीचेर कांयच परिणाम जालो ना. लोक आपणाक कितें म्हणटले हाचो तिणें विचार केलो ना. काय म्हयन्यां उपरांत तिणें एका चल्याक जल्म दिलो. आपल्या पुताक तिणें व्यास हें नांव दवरले. तो मात्सो व्हड जातकच सत्यवतीन ताका नुस्तें धरप, व्हडें तांडप ह्यो गजाली शिकयल्यो. कांय वर्सानी पराशर मुनी आपली साधना सोंपोवन परत आयलो. ताका पळोवन सत्यवती खूब खोशी जाली. तिचे वांगडा आशिल्ल्या आपल्या पुताक पळोवन पराशरूय खोशी जालो.
सत्यवती खातीर पराशरान एक खाशेली वस्त हिमालयातल्यांन हाडिल्ली. ती ताणें सत्यवतीचे सुवादीन केली. नुस्तेकान्न आशिल्ल्यान सत्यवतीच्या आंगाक नुस्त्याचो वास येतालो. आपल्या आंगाचो वास पराशराक सोंसना हें सत्यवतीक कळटाले, पूण तो वास ना करपाचो उपाय तिका सुचनासलो. सत्यवतीची अडचण लक्षांत घेवन पराशरान हिमालयातल्यांन तिचे खातीर ती वस्त हाडिल्ली. ती वस्त आशिल्ली, कस्तुरी. एका खाशेल्या हरणाच्या बोंबले कडल्यान काडटात ती कस्तुरी. सत्यवतीन ती आपल्या आंगाक लायनाफुडें तिचो सुगंध भोंवतणच्या सगल्या वाठारांत पातळ्ळो आनी तिच्या आंगाक येतालो तो नुस्त्याचो वास खंयचे खंय नाच जालो. पराशरान हाडिल्ले भेटीचें सत्यवतीक खूब कवतूक दिसलें आनी ती आपले भितर मुरगुटली.
व्यास आतां व्हड जाल्लो, तेन्ना ताच्या शिक्षणा विशीं कितें करपाचें हो प्रस्न पराशराक पडलो. सत्यवतीच्या गांवांत रावून व्यासाचें शिक्षण जावचें नाशिल्लें. ताची जीण फुकट वचपाची भिरांत आशिल्ली. सगले वटेन विचार केले उपरांत पराशरान व्यासाक आपल्या वांगडा घेवन वचपाचो निर्णय घेतलो. खूब समजूत घालून पराशरान सत्यवतीक ते खातीर राजी केली. कांय दीस सत्यवती बाराबर रावून पराशर आपल्या चल्याक घेवन तो गांव आनी सत्यवतीक सोडून गेलो. सत्यवतीक खूब दुख्ख जाले, पूण आपल्या चल्याच्या फुडाराचो विचार करून तिणें आपलें दुख्ख गिळ्ळें.

  • अनील नायक
    9049079789