भंय मनशाक उतळताप दितात

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

अमेरिकन तत्वगिन्यानी राल्फ वाल्डो इमरसन हांच्या मुखा वयल्या उतरांनी आमी हो विशय सोंपोवयाः ‘तुका भंय दिसता ती गजाल तूं कर. मागीर भंय मेलोच म्हूण समज!’

ब्रिटीश तत्वगिन्यानी बर्ट्रांड रसेल हाच्या म्हणण्या प्रमाण चडशे लोक तांच्या वेवसायातल्यो विवंचना राती कडेन आपणाल्या
वेंगांनी घेवन न्हिदतात. खरें म्हणजे दुसऱ्या दिसाची कामा सारकीं बरीं जावपा खातीर राती कडेन तकलेक पुराय विसव मेळप गरजेचें आसता. हेरशींय म्हूण रातीच्या कीण्ण समयार कोणूच कसलींच कामा करुंक शकनात. पूण हे सभागे आपणाल्या समस्यांचेर रातभर येवजीत रावतात. हीं मध्यान रातीचीं पिशेंपणा मागीर दीस जालो तरींकीन तांची फाट सोडीनात. हाचो परिणाम म्हूण मागीर दुसऱ्या दिसाय तांची मनशांती बिघडटा आनी ते आपणालीं दिसपट्टी कामां शांत चित्तानी आनी एकाग्रतायेन करुंक शकनात. रसेल म्हण्टा कीं जिवीता संबंदान एखादे बरें तत्वगिन्यान आपणावन आनी थोडिशी मनाची शिस्त पाळून चिंता खुबशा प्रमाणात पयस दवरुं येतात म्हूण.
हाच्या उरफाटे शाणो मनीस त्याच वेळार आपणाल्या समस्यांचेर येवजीतलो जेदवेळार त्यो सुटाव्यो जावपाची शक्यताय आसता. हेर वेळांचेर तो आपणाले मन दुसऱ्या गजालींनी रमयतलो. आनी तो वेळ जर रातीचो आसत जाल्यार तो आपणाल्या चित्ताक पुराय विश्रांती दितलो. अशे तरेन विवेकी मनीस योग्य वेळार आनी थंड चित्तान आपणाल्या प्रस्नाचेर आरतो- परतो विचार करतलो. तो एक सारको एखादे समस्येचेर अर्दकुटेपणान येवजीत रावचोना. बुदवंत मनीस आपणाली दिसपट्टीं कामां तकली चड घास्तार करीनासतना फिशालकायेन करता.
रसेलच्या मता प्रमाण चिंता हो एक प्रकारचो भंय आसता आनी कसलेय तरेचे भंय हे मनशाक उतळताप दितात. ज्या मनशान आपणाल्या मनाक भंयाक मीठ ना घालपाक वा ताका धिटायेन फुडो करपाक शिकयला आसत ताका आपणाल्या सदच्या जिवीतांत चड भगभग आसनात. आतां ज्या भंयात कसलो तरी धोको आसता आनी मनीस ताका तोंड दिवपाक मानसीक नदरेन तयार नासता, तो भंय सगळ्यांत चड लुकसाण करपी आसता. अदिक करुन जण एका मनशाक कसलो ना कसलो तरी अदृश्य भंय पिडापीड करता. कोणा एकल्या मनशाच्या बाबतीन तो भंय म्हळ्यार बरें ना जावपा सारकें एकादें दुयेंस आसता. दुसऱ्या कोणाच्या बाबतीन तो भंय म्हळ्यार व्हड अर्थिक लुकसाण करपी आसता. तिसऱ्या एखाद्याचे बाबतींत तो ताच्या करियराची आनी नांवाची बदनामी करपी कसलें तरी लफडें भायर सरपाचो भंय आसता.
रसेल म्हण्टा, हे सगले लोक भंयाक जाप दिवपाक चुकीच्या मार्गांच्यो आलाशिरो घेतात. जेदवेळा हो भंय तांचे फाटीक लागता तेन्ना ते दुसऱ्यो वाटो धरतात. देखिक एखादें पिक्चर पळोवप, कसलेय खेळ खेळप वा कसलींय कामां करप. पूण एखाद्या मनशान जर भंयाक एक सारको टाळपाचो यत्न केलो जाल्यार एक गजाल मतीत धरुंक जाय की खंयच्याय बी भंया भितर भिरांकूळ सवंग घेवपाची तांक आसता.
भंयाक निपटावपाचो योग्य मार्ग म्हणचे तो पुरायपणान संवकळीचो जाय मेरेन ताचे विशी विवेकबुद्दीन, शांत चित्तान आनी एकाग्रतायेन चिंतप. निमाणे कडेन संवकळ भंयाची धार बोथट करतली आनी हो पुराय विशय निस्तेज आनी वाजेणो जातलो. आनी त्या विशयांत आमकां रस ना उरिल्ल्या कारणान आमी ताचे संबंदान पर- परत येवजुचे नात. फाकीवंत लेखक विंसेट पिले म्हण्टा, ‘संकश्टा ना करपा खातीर तांचो सारको- बरो अभ्यास करुंक जाय आनी तांका फिशालकायेन हाताळूंक जाय. भंयाक लागून तांकां मातपाक दिंवक फावना.’
अमेरिकन तत्वगिन्यानी राल्फ वाल्डो इमरसन हांच्या मुखा वयल्या उतरांनी आमी हो विशय सोंपोवयाः ‘तुका भंय दिसता ती गजाल तूं कर. मागीर भंय मेलोच म्हूण समज.’!
मूळ लेखक : अनुप तनेजा

प्रदीप लवंदे
9923292022