बापूय गेला सावय…

India, Granddaughter, happiness, flying, enjoying,

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

वळवय आनी सावय गांव एकामेकांक तेंकून. ते खातीर आल्लयो थंयच्या धुवां कडल्यान हेर गांवांनी पावल्या आसतली. असलीच आनीक एक आल्लय आजी म्हणटाली. आतां आवय, मावश्यो बी म्हणटात.

बापूय गेला सावय
आनी आवय गेल्या शिला
रडूं नाका पिला
तुका कोको हाडूंक गेल्या…
म्हजो आजो आमकां नातरांक मांडयेर घेवन ही आल्लय खूब वेळा म्हणटालो. हाचो अर्थ आमकां तेन्ना कळुना म्हणून जावये हांव वा म्हज्यो मावश्यो आवय गो शिला अशींच म्हणटात. म्हळ्यार तुजो बापूय सावय गेला म्हणल्यार पयसुल्ल्या गांवांत गेला आनी आवयचें नांव शिला असोच आमी अर्थ काडिल्लो.
पूण हालींच कोंकणी स्पीक्स ह्या फेसबूक ग्रूपाचेर वांगड्यांनी आल्लयो पोस्ट केल्ल्यो. तातूंत ही आल्लय आशिल्ली आनी ताचो अर्थूय बरयिल्लो. तातूंतलो सावय म्हळ्यार फोंड्यां तालुक्यांतलो गांव आनी शिला म्हणल्यार शिलवाडो. सावय गांवांतलो एक वाडो. हें वाचून म्हाका अजाप जालेंच, पूण शेणिल्लें कितेंतरी अचकीत खूब तेंपान मेळटकच जी खोस जाता तशें जालें. फक्त हांव ’युरेका’, ’युरेका’ म्हणत आड्डपाचें उरिल्लें.
खरें तर म्हाका तें खूब पयलीं कळपाक जाय आशिल्लें. ताचें कारण म्हणल्यार म्हजो मांवाचो गांव सावय. थंय आमचें पोरणें घर आसा. घरा मुखार कांय माड आसात. ते पाडूंक म्हणून तरी केन्ना केन्ना वचप जाता. आमच्या शेटये आडनांवा मुखार सावयकार अशें आसा आनी शिलवाड्यार तर घरकारा बरोबर कितलेशेच वेळां गेलां. थंय म्हज्या मांवाचे इश्ट दादू शिलकार रावताले. ते आसतना आमी खूब वेळां थंय पावल्यांत. ही आल्लय हांवें म्हजो आजो सोडल्यार आनी कोणाकडल्यानूच आयकूंक ना. तरी जावं… इतल्या वर्सांनी हें शिलवाड्याचें कुवाडें सुटलें…
म्हज्या आज्याची आवय वळवयची. सोयरू भांडिये हांची भयण. आज्याच्या ह्या सोयरू मामाक हांवें भुरगेपणांत पळयला. तो माथ्याक रुमाल बांदतालो. कर्नाटकी पगडी आसता तसो ताचो आकार येतालो.आजो तोपी घालता आनी सोयरूमामा तकलेक कपडो कित्याक बांदता असो पिशेंपणाचो प्रस्नूय हांवें आज्याक तेन्ना विचारला. आसूं तें… कथेक मदीं आडकथा कित्याक? तर आज्यान ही आल्लय आवय कडल्यान वा सोयरूमामा कडल्यान आयकल्या आसुंये. हो सोयरूमामा म्होंवाळ आवाजान भजनां गायतालो.
वळवय आनी सावय गांव एकामेकांक तेंकून. ते खातीर आल्लय थंयच्या धुवां कडल्यान हेर गांवांनी पावल्या आसतली. असलीच आनीक एक आल्लय आजी म्हणटाली. आतां आवय, मावश्यो बी म्हणटात. ती आल्लय अशी…
वाजें बंदरा नागूचें व्हडें आयलां
गणेशान पत्र बरयलां…
मामान बायक मेळूंक येवचें केलां.
यो रे मामा धांवत
बाय आमचें ल्हेंवट…
वाजें बंदर हें बोरये शिरोड्याक लागीं. केन्ना तरी पलतडची धूव वाज्यां बंदरा लागसरच्या गांवांत लग्न करून दिल्ली आसतली. कुळाराच्या गांवचो कोणूय मनीस येतालो तेन्ना थंयची खुशालकाय कळटाली. वाजें बंदरांत नागू व्हडेकाराचें व्हडें आयलां. गणेश म्हणल्यार बरोवपाक जाणा जाल्लो घरांतलो आडसाटो भुरगो आसतलो. ताणें बरयिल्लें पत्र व्हडेकार घेवन आयला. भाचयेक पळोवपाक मामा येतलो म्हणून. भाचयेपरस भाचयेची आवय चड खोशी जाल्या. तिची ही खोस आल्लयेंत व्यक्त जाल्या आसतली आनी ही आल्लय तशीच मागीर फुडले पिळगे कडेन पावल्या आसतली.
सावय, शिलाचें कुवाडें सुटलें. आतां हें वाजें बंदराचें कुवाडें केन्ना सुट्टा तें पळोवया.

हर्षा शेटये
9850530152