प्रामाणिक सुणो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

इतल्यान भाटकान्न हो सुणो कित्याक भोंकता म्हूण भायर रस्त्यार आयली, पळयत जाल्यार वांस्वेल आपल्या भुरग्याक वेंगेन घेवन वता तें पळयलें.

जनार्दन भाटकारालें व्हडलें भाट आशिल्लें. वाड्यावयले सगळे जाण ताका जना भाटकार ह्या नांवान उलो मारताले. भाटकार आसून लेगीत तो सुशेगाद म्हूण बसून रावनाशिल्लो. सकाळीं उठनाफुडें तो पासयेक गेले बगर रावनाशिल्लो. पासयेक गेल्ले कडेन वाटेर एक सूण्या पेटो ताका मेळटालो. भाटकाराक पळोवन येतना वतना येवन येवन पांया कडेन घुसपतालो. भाटकाराक ताची माया लागली. ताणें ताका आपल्यागेर हाडलो.
जनाचे भाट खूब व्हडलें आशिल्लें. सकयल पडिल्ल्या नाल्लाचो, हिशेब म्हणटा तो लागनाशिल्लो. पेटो मात भाटकारलो अपुरबायेचो जाल्लो. भाट राखपाचें काम तो बेस बरें करतालो. मात्शे खट्ट खुट्ट जातकीच भोकून आकांत करतालो.आपल्या धनया कडेन तो सामको प्रामाणिक आशिल्लो. सकयल पडिल्ल्या नाल्लाक कोणाकूच हात लावपाची माणसुकी नाशिल्ली फाटल्यान येवन पांय धरतालो.
हाचें वयल्यान जायतीं वर्सा गेलीं. सुणो मात्सो अशक्त कसो जालो, भोंकूंक लेगीत जायनाशिल्लें , एकेच जाग्यार बसून रावतालो. दोळ्यातल्यान दुकां काडीत बसतालो. जना भाटकार ताची पयली भशेन वासपूस लेगीत करनाशिल्लो. ह्या सुण्याची इश्टागत ल्हानपणासावन एका वांस्वेला कडेन आशिल्ली. वास्वेलान म्हळें “हालींसरा तूं दिश्टी पडना ” म्हूण खबरेक आयिल्लें. अशें म्हणटकीच सुण्यान रडून आकांत केलो. वांस्वेल ताका विचारत आसा पूण हाचें रडप कशेंच थांबना जालें. ताका बरें दिसना हाचें परस धनी आपली विचारपूस करना हाचें खूब वायट दिसतालें.
ताणें आपली सगळी गजाल सांगली. धनी आपल्या घरकान्नी कडेन उलयतना आपणें आयकलें. ह्या सूण्याचो आतां कांय फायदो ना. भाटाची देखभाल ताच्यान जायना. ताका पयस खंय तरी सोडून येवंक लायतां.
वास्वेलाक एक युक्त सुचली . ताणें सांगलें भाटकारालें भुरगें सदांच खेळणीं घेवन वारांदार खेळत बसता. तेन्ना हांव ताका उखलून व्हरतां आनी खतकुतल्यो करपाचें नाटक करतां. तूं मागीर आकांत करून धनयाक ही गजाल सांग. अशें म्हणटकीच सुण्यान आपली उमेदीन शेपडी हालयली. एक दीस थारिल्ल्या प्रमाण वास्वेल थंय आयलें. वावराडी नुस्तें उजरायताली आनी भाटकान्न तिचे कडेन उलोवपांत गुल्ल आशिल्ली. हाची संद घेवन लवूच वास्वेलान भुरग्याक उखल्लो आनी रानावाटेन धांवत सुटलें. सूणो पुराय शक्त लावन ताचे फाटल्यान धावलो. इतल्यान भाटकान्न हो सुणो कित्याक भोंकता म्हूण भायर रस्त्यार आयली, पळयत जाल्यार वांस्वेल आपल्या भुरग्याक वेंगेन घेवन वता तें पळयलें. भाटकान्नीन सामकी आड्डी मारली. तितले म्हणसर सुण्यान ताची सुटका करून घेतली.
सदा भाटकार घरा येतकीच ही गजाल ताच्या कानार घाली. ते दिसासावन भाटकाराक खूब वायट दिसलें आनी ताका बरो करूंक लागलो.
कांय तेंपान वास्वेल सुण्या म्हऱ्यांन आयलें आनी म्हणूंक लागलें. आपणें तुजें दुख्ख पयस केलें ना ऽऽ . ताचे बदला तूं म्हाका तुगेल्या धनयाली एक कोंबी व्हरपाक मजत कर.. सुण्यान म्हळें, “तुका एक दिस हांव उपाशी रावन म्हजे वाट्याचें जेवण तुका दिता पूण हांव तुका कोंबी व्हरूंक दिवचो ना ”अशें सांगून सुणो आपल्या धनया कडेन प्रामाणिक रावलो.

अलका सिनाय असोळडेकार
9822981107